သေဌးမ (သုိ႔) ကက ၏ ဘဝအစပုိင္း

“ဖင္လုိးမယ္”
“မလုပ္နဲ႔ကြာ”
“ဖင္လုိးခ်င္တယ္ကြာ”
“ေတာ္ၿပီကြာ ေစာက္ဖုတ္ကုိလည္း ေပးမလုိးေတာ့ဘူး”
“ေန႔တုိင္း ေစာက္ဖုတ္ကုိ သံုးခ်ီေလာက္ လုိးေပးေနတာ နည္းနည္း႐ုိးၿပီကြာ”
“ဖင္လုိးမယ္ေနာ္”
“ေတာ္ၿပီ”
သူမက ကုိေအာင့္ရင္ခြင္ထဲမွ လူးလဲထကာ ကုတင္ေအာက္ဆင္းလုိက္သည္။ ကုိေအာင္က ခါးကုိ ဆြဲဖက္သည္။ ႐ုန္းလွ်င္ရေသာ္လည္း

ဖင္ခံခ်င္ေနသည္မုိ႔ ျငင္းခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ အလုိက္တသိေနေပးသည္။ ကုိေအာင္ဆုိသည္က ကုိပုိင္နဲ႔ ျပတ္ၿပီးေနာက္ အဆက္ျဖစ္သည္။

ကုိပုိင္က ဇီဇာေၾကာင္သည္လား။ ငေၾကာက္လား မသိ။ သူမနဲ႔ ေလးငါးခါေလာက္အိပ္ၿပီး ေရွာင္ထြက္သြားသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း

အေကာင္းဆံုးေတြ ဝင္လာဖုိ႔ အညံ့ထြက္သြားျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္ခဲ့သည္။ ကုိေအာင္နဲ႔ရည္းစားျဖစ္ၿပီး တစ္ပတ္ေလာက္ ကုိေအာင္က သူငယ္ခ်င္းအိမ္

အလည္ေခၚသည္။ အိမ္တြင္ လူမရွိ။ သူမကလည္း ထင္ၿပီးသားျဖစ္သည္။ နည္းနည္းပါးပါးမူၿပီ “ခ်စ္လုိ႔ အလုိလုိက္ေပးတာေနာ္” ဆုိကာ

မ်က္ရည္ေလး တစ္ေပါက္ႏွစ္ေပါက္ က်ျပလုိက္႐ံုနဲ႔ သူမဆႏၵ ျပည့္ဝခဲ့သည္။ ကုိေအာင္ ေဆာ္အထာႏွပ္ေနသည္လည္း ပါမည္။

သံုးေလးရက္တစ္ခါ သူငယ္ခ်င္းအိမ္သို႔ သူမကုိေခၚၿပီး အိပ္သည္။ ေလးငါးခ်ီၿပီးေတာ့ စုပ္တာ မႈတ္တာပါလာသည္။ ကုိေအာင္က

အလ်က္လည္းေတာ့ ေဆာ္တာလည္းေကာင္းမုိ႔ ခင္ခင္ၾကည္တစ္ေယာက္ တန္းတန္းစြဲျဖစ္ရသည္။ ေဟာ ခု.. ဖင္လုိးခ်င္သည္တဲ့။

“ခ်စ္ လက္နဲ႔ တံေတြးဆြတ္ၿပီး ကုိယ့္လီးကုိကုိင္ေလ”
အံမယ္။ ေတ့လည္း ေတ့ထားေသး။ ကုိင္ၿပီး ကုိယ့္ဖင္ထဲ သူ႔လီးကုိ ထည့္ရမည့္ သေဘာ။ သုိ႔ေသာ္လည္း သူမကုိယ္တုိင္ ဖင္လုိးေပးမည့္သူ

မရွိ၍သာ ၿငိမ္ေနရသည္။ ခုလုိ ဖင္လုိးမည့္သူေပၚလာေတာ့ ဆႏၵျပည့္ဝဖုိ႔ လက္ထဲတံေတြးေထြးထည့္ကာ လီးထိပ္ကုိ သုတ္ေပးလုိက္ၿပီး

ဖင္ေခါင္းတည့္တည့္ေတ့ေပးလုိက္သည္။ ကိုေအာင္က သူမခါးကုိ ကုိင္ကာ ဖိထည့္သည္။ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ကုိႀကီးကုိ ေစာက္ဖုတ္ အလုိးခံခ်ိန္နဲ႔

မတူေသာ ခံစားမႈကုိ ခံစားရသည္။ ဆုိ႔နင့္နင့္ႀကီး ျဖစ္ေနသည္။ အရသာကလည္း ထူးသည္။ အစက ေဘးခ်င္းထပ္ရာမွ ကုိေအာင္က

ဆြဲထလုိက္သည္။ သူမ ေလးဘက္ေထာက္ကုန္းကာ ဖင္ခံေပးေတာ့ ကုိေအာင္က ခါးေစာင္းကုိ ဖက္ကာ ခ်က္မွန္မွန္ျဖင့္ ဖင္ေဆာင့္လုိးေပးသည္။
“ဖင္လုိးေပးလုိ႔ ေက်းဇူးပဲ”
“ကုိကုိလည္း ေရွ႕ေပါက္နည္းနည္း လုိးတာမ်ားေနၿပီ ဖင္လုိးခ်င္ေနတာ လည္းၾကာၿပီ အခ်စ္ မခံရဲမွာ ေၾကာက္လုိ႔”
“ေနာက္တစ္ခ်ီ ရွင္ႏုိင္ေသးလား”
“အုိး အခ်စ္ရယ္၊ ပါကင္ကုိ ခုမွ ေဖာက္ထားတာေလ၊ ပါကင္ကုိ ဝေအာင္ေမႊရအံုးမွာေပါ့၊ ႏွစ္ခ်ီေဆာ္ေပးမယ္ ႏွစ္ခ်ီ”
“ဒါမွ တုိ႔ကုိကုိကြ”

တေန႔သ၌ ထံုးစံအတုိင္း အခ်စ္ပြဲေလး ႏြဲဖုိ႔သြားရာ အိမ္ရွင္ကုိေက်ာ္ေအာင္က အလုပ္အဆင္မေျပသျဖင့္ နားေနခ်ိန္ႏွင့္ ႀကံဳေလ၏။ သူမတုိ႔

အခက္ႀကံဳရသည္။ ကုိေအာင္ကလည္း ခြင္ေကာင္းဆုိသည့္ ဤေနရာေလးကုိ လက္မလြတ္ခ်င္။ လက္လြတ္လုိက္လွ်င္ တစ္ရက္သံုးခ်ီ မေျပာႏွင့္

တခ်ီေတာင္မွ ပတ္ဝန္းက်င္ ေကာင္းမွ လုိးရေတာ့မည့္ ပံုစံေပါက္ေနသည္။ သူငယ္ခ်င္းခ်င္းမုိ႔ ကုိေအာင္က ေက်ာ္ေအာင္ အထာကုိ သိသည္။

ဒီေကာင့္ကုိ ဘယ္လုိမွ ေရွာင္လုိ႔ ရမည္မဟုတ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာကာ ဘီယာဖုိးေပးၿပီး ေရွာင္ခုိင္းလုိက္သည္။ ထင္သည့္အတုိင္းပင္

ေက်ာ္ေအာင္က ဒုတိယအခ်ီတန္းလန္း ျပန္ေရာက္လာသည္။ မူးလည္း မူးလာသည္။
“ငါေရာ ပါမယ္ကြ”
ေက်ာ္ေအာင္က အကုန္ခၽြတ္ၿပီး သူမတုိ႔ထံ တန္းလန္းႀကီး ေရာက္လာသည္။ ကုိေအာင္က သူမေလးဖက္ေထာက္ခုိင္းၿပီး ဖင္တစ္လွည့္ ေစာက္ဖုတ္

တစ္လွည့္လုိးေနခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ ေက်ာ္ေအာင္က သူမေမးေစ့ကုိယူ၍ သူ႔လီးကုိ ႏႈတ္ခမ္းဝတြင္ ေတ့လာသည္။ သူမ ငံုေပးလုိက္သည္။

ကုိေအာင္က ဆင္းလာၿပီး ေက်ာ္ေအာင္ကုိ တြန္းထုတ္သည္။ ျပႆနာ တက္ၾကေတာ့ သူမက ရွင္းရသည္။
“ကုိေအာင္၊ တကယ္တမ္း ရွင္လည္း ကၽြန္မကုိ အတည္ယူမွာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ၿပီးေတာ့ သူ႔အိမ္မွာလည္း ျဖစ္ေနတာ ဆုိေတာ့ ကၽြန္မကပဲ

အလုိက္တသိ ေပးရမွာေပါ့၊ ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ဆုိေတာ့ ပုိေပ်ာ္စရာ ေကာင္းတာေပါ့”

“ကုိကုိ ကုိကုိ ေခၚခ်င္လုိ႔ ေမာင္ေမာင္ ေမာင္ေမာင္ ေခၚဖုိ႔ရယ္ ရည္းစား ႏွစ္ေယာက္လုိတယ္
ရည္စား ႏွစ္ေယာက္လုိတယ္၊ တစ္ေယာက္က ငါ့အဖုတ္ကုိ လ်က္ေပးမယ္၊ တစ္ေယာက္က ငါ့ကုိ လီးစုပ္ခုိင္းမယ္
တစ္ေယာက္က ငါ့ေစာက္ဖုတ္ကုိ လုိးမယ္၊ တစ္ေယာက္က ငါ့ဖင္ထဲကို ထုိးမယ္
ရည္းစား ႏွစ္ေယာက္လုိတယ္ ရည္းစား ႏွစ္ေယာက္လုိတယ္”
သုိ႔ေသာ္ ထုိရည္းစားႏွစ္ေယာက္မွာ မၾကာလုိက္ေခ်။ သူမကုိ ကုိေအာင္က ပစ္သြားေလသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ေက်ာ္ေအာင္ကုိ သူမ

တန္းတန္းစြဲသြားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ေက်ာ္ေအာင့္လီးက တုတ္သည္။ ခုိင္သည္။ ရွည္သည္။ ထုိ႔ထက္ ေျပာရလွ်င္ ကိုေအာင္ သံုးခ်ီစာကုိ

ေက်ာ္ေအာင္က တခ်ီတည္းဆြဲႏုိင္သည္။ ကုိေအာင္က ရွက္လုိ႔လား။ သူမကုိ မုန္းသြား၍လား ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ။ ဆက္သြယ္ မရေတာ့။

ထုိကိစၥမ်ိဳးကလည္း သူမေခါင္းထဲ ထည့္မထားတတ္သျဖင့္ သတိမရေတာ့။ ေက်ာ္ေအာင္ႏွင့္ ဆက္လက္ႏွစ္ပါးသြားသည္။

ကုိးတန္းစာေမးပြဲလည္းၿပီးခ်ိန္၊ ေက်ာ္ေအာင္ကလည္း အလုပ္မေကာင္းသျဖင့္ နားထားခ်ိန္။ ဖခင္ကလည္း နယ္ထြက္ခ်ိန္။ မိခင္ကလည္း

ေဆြမ်ိဳးဆီ အလည္သြားခ်ိန္ ခင္ခင္ၾကည္တစ္ေယာက္ အိမ္ပင္ မျပန္ျဖစ္ေတာ့။ မေမ့ခ်င္စဖြယ္ ေက်ာ္ေအာင္၏ ျပဳစုခ်က္မ်ားကလည္း သူမ မွတ္မိေသာ ေယာက်္ားမ်ားစြာ၏ လုိးခ်က္ထဲမွ လုိးခ်က္တစ္ခု ပင္ျဖစ္သည္။

ေက်ာ္ေအာင္လုိးခ်က္မ်ားက ေအးေဆးတည္ၿငိမ္ေသာ တုိက္ကြက္မ်ားျဖင့္ သူမကုိ အပုိင္ဂုိးသြင္းကာ စုိးမုိးထားသည္။ သူနဲ႔ညအိပ္လွ်င္ ေစာေစာ ထတတ္သည္။ ေနကုန္ပင္ပန္းထားသျဖင့္ ေရာက္ကတည္းက ထမီပင္ ျပန္မဝတ္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ဆြဲႏုိင္ေသာ ေက်ာ္ေအာင့္ အိပ္ခန္း၊ ဧည့္ခန္း၊ ထမင္းစားခန္းႏွင့္ ေရခ်ိဳးခန္းတြင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေနေပးရင္း အခ်ိန္ကုန္ရသည္။ ညေရာက္ေတာ့ ေစာေစာ အိပ္ေပ်ာ္သည္။ မနက္ေစာေစာ ႏုိးသည္။ မႏုိးလုိ႔မရ။ ေက်ာ္ေအာင္က လွ်ာေလးျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ကို ယုယစြာ အၾကင္နာေပးသည္။ ၾကက္သေရရွိလွစြာေသာ နံနက္ခင္းျဖစ္သည့္ ထိုနံနက္ခင္းမ်ိဳးတြင္ သူမလည္း ေက်ာ္ေအာင့္လီးကုိ အၾကင္နာျပန္ေပးသည္။ ေက်ာ္ေအာင္က ေစာက္ဖုတ္ကုိ တလႊာခ်င္း လ်က္သလုိ သူမကလည္း လီးကုိ တစ္ခ်က္ခ်င္း ပတ္လ်က္ကာ ထိပ္ေလးကုိ သူမႏႈတ္ခမ္းေႏြးေႏြးျဖင့္ ဖိထားေပးသည္။ နမ္းရင္းစုပ္ရင္း ေရခ်ိဳးသည္။ ႏြားႏုိ႔ႀကိဳရင္း တစ္ေယာက္ဟာ တစ္ေယာက္ ကစားေပးၾကသည္။ ႏြားႏုိ႔ပူပူမႈတ္ေသာက္ၿပီး ေနရာေရြးၾကသည္။ နည္းမ်ား တုိင္ပင္ၾကသည္။ နည္းရွာမရလွ်င္ ဗြီဒီယုိ ထုိးၾကည့္ၿပီး လုိက္အတုခုိးသည္။ သူက ဂ်ပန္ကားထဲအတုိင္း မၾကာခဏ လုပ္ေပးတတ္သည္။ အတုေတြနဲ႔ ကၽြန္မ အရည္ထြက္ေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးကလိသည္။ တခါခါလည္း ႀကိဳးတုတ္ထားသည္။ ခါးပတ္ႀကိဳးျဖင့္ တင္ကုိ ႐ုိက္ၿပီး လုိးတတ္သည္။ နည္းက မ်ိဳးစံုသည္မုိ႔ သူမႀကိဳက္သည့္နည္းလည္း ရသည္။ ႏုိ႔အံုၾကားကုိ လီးနဲ႔ထုိးကစားခုိင္းသည္။ တခါခါလည္း ႐ုိး႐ုိးေလးသာ ကုန္းလုိက္၊ ပက္လက္လုိက္၊ ေျခေထာင္လုိက္၊ ရပ္လုိက္ႏွင့္ လုိးၾကသည္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတာ့ ႐ုိး႐ုိးပဲ လုိးသည္။ ဘယ္လုိျဖစ္ျဖစ္ ေက်ာ္ေအာင္က လီးရည္ကုိေတာ့ ပါးစပ္ထဲသာ ထည့္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ႐ုိး႐ုိးမဟုတ္။ ၿပီးခါနီးတုိင္း ထိပ္ကုိ ငံုထားၿပီး ကၽြန္မကုိယ္တုိင္ ကြင္းထုေပးရသည္။ တျဗစ္ျဗစ္ထြက္ေနေသာ လီးရည္ကုိ မကုန္မခ်င္း ကြင္းထုေပးရသည္။ ေနာက္ဆံုးအကပ္က်န္သည္အထိ စုပ္ေပးရသည္။ ထုိလီးရည္ကုိ တဖန္ လက္ဝါးထဲ ေထြးထည့္ျပရသည္။ ၿပီးလွ်င္ ျပန္ေသာက္ရသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူမကေတာ့ ႀကိဳက္သည္။ တခါခါ ဖင္လုိးလွ်င္ေတာ့ ဖင္ထဲ အကုန္ ညစ္ထည့္ေပးတတ္သည္။

သုိ႔ေသာ္ အေဖက ရဲမွဴးႀကီးျဖစ္သည္မုိ႔ ၁၀ ေရာက္သည့္ႏွစ္တြင္ ၿမိဳ႕ေျပာင္းကာ ျပင္ဦးလြင္ ေဘာ္ဒါေဆာင္သုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕ေနထုိင္ခဲ့ရသည္။ ထုိေဘာ္ဒါတြင္ ေနလုိက္ရေသာေၾကာင့္ သူမ ေအာဒီႏွင့္ ေအာင္ခဲ့သည္။ MC ေလွ်ာက္၍ ရေသာ္လည္း MC က ငေၾကာင္ေတြ သူမအတြက္ ကာမအရသာကို ျဖည့္ေပးႏုိင္မည္ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ေက်ာက္ဆည္ GTI သုိ႔သာ ေလွ်ာက္ခဲ့သည္။ သိေတာ္မူသည့္အတုိင္း ထုိတကၠသုိလ္တြင္ ထြန္းထြန္းႏွင့္ ဆံုခဲ့သည္။