က်ံဳတညီ”ရြာႀကီးက အိမ္ေၿခ ၇၀၀ နီးပါးရွိၿပီး ၿမိဳ့မက် ေတာမက် ဒိုင္နယ္ရ ြာႀကီးတရြာ
ၿဖစ္ေလသည္။ရ ြာႀကီးက အေရွ႔ဖက္ကို မ်က္ႏွာမူ၍ေတာင္ေၿမာက္သ ြယ္တန္းထားေသာ
ရြာလမ္းမႀကီးသံုးလမ္းရွိေလသည္။
ရြာဓေလ့အရ အေရွ႔ဖက္ဆံုးမွ ရြာလမ္းမႀကီးဖက္ကို
အေရွ႔ပိုင္းဟုေခၚေဝၚႀကၿပီး ေနာက္ဖက္ဆံုးရွိရြာလမ္းမႀကီးအပိုင္းကိုေတာ့
အေနာက္ပိုင္းဟုေခၚ၍ အလယ္ရွိရ ြာလမ္းမႀကီးအပိုင္းကိုေတာ့အလယ္ပိုင္းဟု
ေခၚေလသည္။
အလယ္ပိုင္းဟုေခၚေသာ ရြာအလယ္လမ္းမႀကီးတ ြင္အၿခားလမ္းမႀကီး
မ်ားနည္းတူလူေနအိမ္မ်ားမွာကိုယ့္ၿခံကိုယ့္ဝန္းၿဖင့္ဆက္တိုက္တည္ရွိေနၿပီး
တေနရာတ ြင္ေတာ့လူေနအိမ္ၿခံဝန္းႏွစ္ခုႀကားတ ြင္လူေနအေဆာက္အဦးမရွိေသာ
ေၿမက ြက္လပ္ႀကီးတခုရွိေနေလသည္။
ထိုေၿမက ြက္လပ္ႀကီးမွာ ရြာရွိလူငယ္လူရြယ္မ်ားႏွင့္ကေလးမ်ား
ေကာင္းစြာအသံုးခ်ၿခင္းကို ခံေနရေလသည္။လူငယ္လူရ ြယ္မ်ားက
ေဘာလံုးေဘာလီေဘာ ပိုက္ေက်ာ္ၿခင္း ကစားႀကရန္အသံုးၿပဳသက ဲ့သို႔
ကေလးမ်ားကလည္း တုတ္စီးထိုး ဖန္ခံု ဒိုးပစ္ကစားရန္ေကာင္းေကာင္းႀကီး
အသံုးၿပဳလ်က္ရွိေလသည္။
ကေလးသံမ်ားက ထိုေၿမက ြက္လပ္တ ြင္တေနကုန္မစဲတတ္။မြန္းတည့္
ႏွင့္ေနမြန္းလ ြဲကာစ ေနၿပင္းေသာအခ်ိန္ေလာက္သာ ကေလးသံစဲတတ္သည္။ဒါေပမဲ့
လံုးဝႀကီး သူတို႔အသံမႀကားရေတာ့တာေတာ့မဟုတ္ေပ။
ထိုေၿမက ြက္လပ္ႀကီးေဘးႏွစ္ဖက္တ ြင္ရွိေသာ လူေနၿခံဝန္းမ်ားမွ
သစ္ပင္ရိပ္မ်ားတ ြင္ခုိကပ္၍ ကစားေနေသာ ကေလးငယ္မ်ားက
မၿပတ္ရွိတတ္ေလသည�္..
ထိုေၿမက ြက္လပ္ႀကီး၏ ေၿမာက္ဖက္တ ြင္ကပ္လ်က္တည္ရွိေသာ ၿခံဝန္းအတ ြင္းရွိ
ထရံကာအိမ္မွာ အသက္၃၀ ေလာက္ရွိေသာ စန္းရီမ ဆိုသူ၏ ေနအိမ္ၿဖစ္ေလသည္။
စန္းရီမ ေယာက်္ားက ေက်ာ္သီဟ ဆုိသူၿဖစ္ၿပီး ၿမိဳ့တ ြင္သ ြားေရာက္၍
အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနကာ ရြာတ ြင္မရွိတာကမ်ားသၿဖင့္ေက်ာ္သီဟ၏နာမည္က
မထ ြက္ဘ ဲ သူ႔မိန္းမ စန္းရီမ ကိုသာ လူသိမ်ားရေလသည္။စန္းရီမက လူသိမ်ားတာလ ဲ
မေၿပာႏွင့္သူ႔သားဖိုးကုလား အခုေလးႏွစ္သားေရာက္ေနၿပီၿဖစ္ေသာ္လည္း
အပ်ိဳတုန္းက ကာလသားေတ ြဝုိင္းဝိုင္းလည္ေနရသည့္အလွအပေတ ြမွာ
တည္ရွိေနဆ ဲၿဖစ္သည္။ေတာသူေတာင္သားဘဝ ၿဖစ္သလို
ဝတ္စားေနထိုင္ႀကေသာ္လည္း စန္းရီမကိုေသေသခ်ာခ်ာၿပင္ဆင္လိုက္လွ်င္ဗီြဒီယို
မင္းသမီးလုပ္ႏိုင္သည္ဟု တရြာလံုးက ေၿပာစမွတ္ၿပဳႀကသည္။သူမကိုေတာ့
တိုက္ရုိက္မေၿပာရဲပါ။စန္းရီမ စိတ္မထင္လွ်င္ရန္ေတ ြ႔ခံရမည္။အတုတ္ခံရမည္ၿဖစ္သည္။
စန္းရီမကလည္း ဒီလိုစြာလန္က်ဲေသာ မိန္းမစားမ်ိဳးၿဖစ္ေလသည္။
စန္းရီမ၏လင္ၿဖစ္သူေက်ာ္သီဟက တလကိုတႀကိမ္ေလာက္သာ
အိမ္သုိ႔ၿပန္လာေလ့ရွိသည္။တည ႏွစ္ညအိပ္ၿပီး ၿပန္သ ြားတတ္သည္။ေက်ာ္သီဟ
ရေသာလုပ္အားခက ႏွစ္အိုးခြ ဲစားေနရသလုိၿဖစ္ေနသၿဖင့္စန္းရီမတို႔သားအမိအတ ြက္
မေလာက္မငွၿဖစ္ရေသာေႀကာင့္စန္းရီမမွာ သူ႔ၿခံေရွ႔ရ ြာလမ္းမေဘးတ ြင္ဝါးတန္းထိုး၍
မုန္႔ဟင္းခါးေရာင္းသည္။တေန႔ကိုတေထာင္ေလာက္ၿမတ္ေတာ့စန္းရီမတို႔သားအမိ
ေက်ာ္သီဟေပးေသာေငြႏွင့္ေပါင္းကာ ဝတ္ကာစားကာၿဖင့္တိန္တိန္ၿမည္ေနသည္။
အခုလည္း ရြာမွ မ်က္ႏွာဖံုး ဦးဘရီ၏ ေၿမးေလးရွင္ၿပဳရွိသည္။အလႈရက္က
၄ ရက္မွ်သာလိုေတာ့သည္။ဒါေႀကာင့္အေနာက္ပိုင္းရွိအပ်ိဳႀကီးမစိန္မွီစက္တ ြင္
အပ္ထားေသာ အဝတ္အစားမ်ားကိုယူရန္စန္းရီမ အိမ္မွထ ြက္လာခဲ့သည္။စန္းရီမက
ပြဲလမ္းသဘင္အလႈအတန္းသ ြားေလ့မရွိ။အခု ဦးဘရီအလႈမို႔သာ မသ ြားမၿဖစ္၍
စီစဥ္ေနရၿခင္းၿဖစ္ေလသည�္.
ဦးဘရီကလည္း စန္းရီမကို လာၿဖစ္ေအာင္လာရန္ေခၚထားသည္မဟုတ္ပါလား။
စန္းရီမ အပ်ိဳႀကီးမစိန္မွီစက္သို႔ထ ြက္၍အလာၿခံဝေရာက္မွတဖက္ေၿမက ြက္သို႔
ေခါင္းငွဲ႔ႀကည့္လိုက္သည္။သူ႔သားဖိုးကုလား ဘုတ္စုတို႔အုပ္စုႏွင့္ဒိုးပစ္ေနသည္ကို
ေတ ြ႔လိုက္ရသၿဖင့္စိတ္ခ်လက္ခ် ထ ြက္လာခဲ့ေလေတာ့သည္။
“ဟယ္….မမစိန္…..အက်ၤီက ခါးတင္ေလးခ်ဳပ္ထားတယ္….ဒုကၡဘ ဲ က်မေၿပာတာ
ခါးရွည္ေလ…..”
စန္းရီမ အက ၤ်ီိကို ၿဖန္႔ႀကည့္ရင္း စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ေၿပာလိုက္မိသည္။
“စန္းရီမကလ ဲ…..အမက ေကာင္းမယ္ထင္လို႔လုပ္လိုက္တာဟ….ညီးက
တင္ကားေတာ့ခါးတင္ေလး ဝတ္ရင္တင္ပါးအလွေပၚတာေပါ့ဟ ဲ့….”
“အာ……မမစိန္ကလ ဲ……အဲဒါႀကီးကို ဝိုင္းႀကည့္ေနမွာေႀကာက္တာ….”
“ဘာ….ဘယ္လို….ဟင္း..ဟင္း…..ဟင္း….ဟင္း….”
“အဟင္း…..ဟင္း….”
ေၿပာရင္းက ႏွစ္ေယာက္သား တေယာက္မ်က္နွာတေယာက္ႀကည့္၍
ရီလိုက္ႀကမိေလသည္။
“က ဲပါ….အက်ၤီခၽြတ္လိုက္ၿပီး ဝတ္ႀကည့္လိုက္ပါအံုး…..တခါထ ဲလိုတာရွိလ ဲ
လုပ္ေပးလိုက္ရေအာင္….လာ…အထ ဲကို….”
အပ်ိဳႀကီးမစိန္မွီေခၚရာ အတ ြင္းခန္းထ ဲသို႔စန္းရီမလိုက္ပါလာသည္။အထ ဲေရာက္ေတာ့
အေပၚမွဝတ္ထားေသာ အက်ၤီိကို စန္းရီမက ခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္။
“ဟယ္….ငါ့ညီမက ကေလးအေမသာဆိုတယ္…..ရင္ဘတ္ကလွတံုးေတာ့…”
စန္းရီမ၏ေဘာ္လီအက်ၤီထ ဲမွ ၿပည့္တင္း၍ အစ္ထ ြက္ေနေသာ တင္းတင္းရင္းရင္း�ရင္သားအစံုကိုႀကည့္ရင္း မစိန္မွီက ေၿပာသည္။
“ဖိုးကုလားဘ ဲ……ေလးႏွစ္ထ ဲေရာက္ေနၿပီ…..ေနာက္ၿပီး ကိုစိန္ဦးကလ ဲ ဒီမွာေနတာမွ
မဟုတ္တာ….”
“….ဘာဆိုင္လို႔လ ဲေအ့…..”
“မမစိန္တို႔အပ်ိဳႀကီးေတ ြ…….မသိပါဘူး…..”
“ထားပါေတာ့…..ထားပါေတာ့….က ဲပါ…..အက်ၤီကိုဝတ္လိုက္ပါအံုး…”
ေတာသူေတာင္သားလ ဲၿဖစ္အပ်ိဳႀကီးလ ဲၿဖစ္ေသာ မစိန္မွီတစ္ေယာက္ဒီေလာက္ပင္
ရုိးအလွသည္။အပ်ိဳႀကီးမစိန္မွီစကားအဆံုး စန္းရီမက လက္ထ ဲမွအက ၤ်ီအသစ္ေလးကို
ေကာက္၍ ဝတ္လိုက္ေလေတာ့သည္။
၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀
“…..ေဟ့……သံခဲ…..”
“….ဘာလ ဲက ြ…..ေခ ြးေလး….”
“မင္းသိၿပီးၿပီလား……ဦးဘရီႀကီး မိန္းမယူေတာ့မယ္ဆိုတာ…..”
ဒီစကားသံသ ဲ့ကန ဲ ႀကားလိုက္ရေတာ့ ၿခံစည္းရုိးအနီးအဝတ္ထိုင္ေလွ်ာ္ေနေသာ
စန္းရီမက ေဘးမွေၿမက ြက္လပ္ဖက္သို႔လွည့္ႀကည့္လိုက္မိသည္။
ေၿမက ြက္လပ္ထ ဲတ ြင္အသက္ဆယ့္သံုးေလးႏွစ္ခန္႔ရွိေသာ
ေကာင္ေလးသံုးေယာက္ၿခံစည္းရုိးေဘး သစ္ပင္ရိပ္တ ြင္ထိုင္ကာ ေလာက္စာလံုး
လံုးေနႀကသည္။
“ေခ ြးေလးရာ…..ဟုတ္မွလ ဲ…..လုပ္ပါက ြာ…..ဦးဘရီႀကီးကအသက္လ ဲႀကီးလွၿပီဥစၥာ….�ေနာက္ပီး သူ႔ေၿမးကိုေတာင္ဟုိေန႔ကဘ ဲ သက ၤန္းစည္းလိုက္ေသးတာ…”
“မဟုတ္ဘူး……သံခဲရ….ဦးဘရီက အသက္ငါးဆယ္ေလာက္ဘ ဲရွိေသးတာ…ငါ့အေဖနဲ႔
အသက္အတူတူဘ ဲက ြ…..”
ဒီတခါဝင္ေၿပာလိုက္တာက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးရန္ရြ႔ံတံုးေလးေတ ြ ေတေပးေနသူ
ခ်က္စူၿဖစ္သည္။
“မင္းကို….ဘယ္သူကေၿပာလို႔လ ဲ…..ေခြးေလးရ……”
ဒီေမးခ ြန္းႀကားလိုက္ရေတာ့….ဆတ္ကန ဲေခါင္းေထာင္ကာ နားစြင့္လိုက္သူကေတာ့
စန္းရီမပင္ၿဖစ္ေလသည္။
“….မေန႔က ငါတို႔အိမ္ကို ဦးဘရီႀကီးလာတယ္က ြ….ၿပီးေတာ့
သူအိမ္ေထာင္ၿပဳေတာ့မယ္ဆိုတ ဲ့အေႀကာင္း….ငါ့အဖိုးကိုေၿပာတာ….ငါႀကားလာခဲ့ရတာ
…သံခဲရ….”
“မင္းအဖိုးကို……သူကဘာကိစၥလာေၿပာရတာတံုး….”
ရြာက အလယ္တန္းေက်ာင္းမွာ ခုႏွစ္တန္းေရာက္ေနၿပီၿဖစ္ေသာ သံခဲက
ေစ့ေစ့စပ္စပ္ေမးသည္။
“အဖိုးက ငါတို႔ကိုတခါကေၿပာဖူးတယ္……သူတို႔ဒီရြာကို
ငယ္ငယ္ကေၿပာင္းလာႀကတံုးက အဲဒီဦးဘရီႀကီးရဲ့အေဖန ဲ႔
အတူတူလို႔ေၿပာတယ္…..အရင္ကလည္းဝါကၽြတ္ရင္ဦးဘရီက အဖိုးကို
လာလာကန္ေတာ့တယ္က ြ……..”
ေခြးေလး၏စကားေႀကာင့္သံခဲက ဘာမွအတ ြန္႔မတက္ေတာ့ေပမ ဲ့ေဘးမွ ခ်က္စူက
ဝင္၍ေမးသည�္..ဦးဘရီက ဘယ္သူကိုယူမွာမို႔လ ဲက ြ…..”
ဒီစကားႀကားေတာ့စန္းရီမလက္ထ ဲက အဝတ္ကိုဇလံုထ ဲပစ္ခ်ကာ ေကာင္ေလးေတ ြရွိရာ
ဖက္လွဲ႔၍ ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္လိုက္သည္။
“ငါေၿပာလိုက္ရင္……မင္းတို႔အံ့ႀသသ ြားမွာဘ ဲ….”
“ေၿပာမွာသာေၿပာစမ္းပါက ြာ…..”
“ဦးဘရီနဲ႔ယူမွာက ဟုိအပ်ိဳႀကီး မစိန္မွီေလက ြာ…..”
“….ဟင္…”
ဒီတခါ ‘ ဟင္‘ လုိက္တာက စန္းရီမၿဖစ္ၿပီး ဟင္ကနဲ အာေမဋိတ္သံၿပဳကာ
ဆတ္ကနဲထ၍ အိမ္ေပၚသို႔တက္သ ြားေလေတာ့သည္။
ကေလးေတ ြစကားမို႔ယံုရတာခက္ေပမဲ့ယံုခ်င္စရာေကာင္းေအာင္လည္း
အေႀကာင္းအခ်က္က ခိုင္လံုေနေလသည္။
ဒါေႀကာင့္ဒီလူႀကီး အလႈမတိုင္မီတပတ္ေလာက္ထ ဲက မေတ ြ႔ေတာ့တာ။အခုအလႈ
ၿပီးလို႔ငါးရက္ထိပင္ၿဖစ္သည္ဟု စန္းရီမေတ ြးလိုက္မိသည္။ၿပီးေတာ့
ဟုတ္မဟုတ္ကိုလည္း ဆက္၍စံုစမ္းႀကည့္ရန္စန္းရီမ စိတ္ကူးလိုက္မိေလသည္။
၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀
ေနာက္တေန႔မနက္…………………..
“စန္းရီမ မုန္႔တပြဲအေႀကာ္မထည့္နဲ႔…..”
စန္းရီမ ဟင္းရည္အိုးေမႊေနရာက လွည့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့အသက္၅၀ ေလာက္ရွိေသာ
ေဒၚည ြန္႔ဆိုသူၿဖစ္ေႀကာင္း ေတ ြ႔လိုက္ရသည္။အသံႀကား၍ မုန္႔စားေနေသာ
မၿမိဳင္ဆိုေသာ မိန္းမႀကီးကလည္း ေဒၚည ြန္႔ကိုလွည့္ႀကည့္လိုက္သည�္..“…..မည ြန္႔…..ဘယ္ကလွည့္လာတာလ ဲ….”
“ေအာ္………ဘယ္သူမ်ားလ ဲလို႔မၿမိဳင္ကိုး……”
ေၿပာလ ဲေၿပာ မၿမိဳင္ေဘး ဝါးတန္းလ်ားတ ြင္ေဒၚည ြန္႔ကဝင္ထိုင္သည္။
“ေရာ့…….အေဒၚ…….မုန္႔ပန္းကန္…..”
စန္းရီမ လွမ္းေပးလိုက္ေသာ မုန္႔ဟင္းခါးပန္းကန္ကိုလွမ္းယူၿပီး ေဒၚည ြန္႔က မၿမိဳင္ဖက္သို႔
လွည့္၍ႀကည့္သည္။
“……မၿမိဳင္……နင္ကိုဘရီသတင္းႀကားၿပီးသ ြားၿပီလား….”
စန္းရီမ ရင္ေတ ြ ဒိန္းကနဲခုန္သ ြားသည္။
“…..ဘာႀကားရမွာတုန္း….မည ြန္႔ရ….မေန႔ကတင္သူ႔သားခင္ေအာင္အိမ္က
ထ ြက္လာတာ…..ေတ ြ႔လိုက္ရေသးတယ္……”
“…..ဘရီက စိန္မွီန ဲ႔…..ယူမလို႔တ ဲ့ေအ့……”
“……ေဟ…..ဟုတ္လို႔လား…..”
မၿမိဳင္ပါးစပ္နားေရာက္ေနေသာ မုန္႔ဇြန္းကို ပန္းကန္ထ ဲသို႔ၿပန္၍ခ်လိုက္သည္။ၿပီးမွ
မၿမိဳင္က မုန္႔ဇြန္းကိုၿပန္ကိုင္လို္က္ၿပီး…..
“….တပင္လ ဲလို႔တပင္ထူတာပ ဲေအ….ဘရီမိန္းမ ေအးတင္ဆံုးတာေတာင္
ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီဘ ဲ…..”
“….မၿမိဳင္ရာ….ဒီအရ ြယ္ႀကီးက်မွ….မယူဘ ဲေနလိုက္ေတာ့ဘာၿဖစ္မွာမို႔လ ဲ….”
“…..ေအာ္….အသက္ႀကီးေတာ့လ ဲ….ေဆးေပးမီးယူေပါ့ေအ့….”
‘ဒင္းေတာ့ေနဦးေပါ့’ ဟု စိတ္ထ ဲမွ ႀကံဳးဝါးရင္း စန္းရီမက မုန္႔ဟင္းခါးဟင္းရည္အို�အဖံုးကို ဂ်ိဳင္းကနဲၿမည္ေအာင္ပိတ္လိုက္ေလေတာ့သည္။
၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀
သန္းေခါင္ႀကက္တ ြန္ၿပီ။စန္းရီမ မအိပ္ေသးပါ။အိပ္မေပ်ာ္သည္မဟုတ္။တမင္ကို
မအိပ္ေသးတာၿဖစ္သည္။သည္လိုဘ ဲ သန္းေခါင္ေက်ာ္ေအာင္မအိပ္ဘ ဲေနခဲ့တာ
တပတ္ေက်ာ္ေပၿပီ။
အခုသန္းေခါင္ေရာက္ၿပီဆိုေတာ့စန္းရီမအိပ္ပစ္လို္က္ရန္
စဥ္းစားလိုက္ခိုက္မွာပင္‘ေဖါက္’ဆိုေသာ အသံေလးတစ္ခ်က္အိမ္ေရွ႔မွ
ႀကားလိုက္ရသည္။
စန္းရီမ အိပ္ယာမွလူးလ ဲထကာ ေဘးတ ြင္အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ သားၿဖစ္သူ
ဖိုးကုလားကို ႀကည့္လိုက္သည္။တေန႔လံုး ေဆာ့ခ်င္တိုင္းေဆာ့ထားသၿဖင့္
အိပ္ေမာက်ေနသည္။စန္းရီမ အသာထ၍ အိမ္ေရွ႔သို႔ထ ြက္လာခဲ့သည္။ၿပီးေတာ့
အိမ္ေရွ႔တံခါးကိုဖြင့္လိုက္ၿပီး ေဘးသို႔အသာကပ္၍ လမ္းဖယ္ေပးခိုက္လူတစ္ေယာက္
အိမ္ထ ဲသို႔လွစ္ကနဲဝင္လာသည္။
စန္းရီမ တံခါးႏွစ္ခ်ပ္ကို ၿပန္ေစ့ကာ ပိတ္ရင္းအိမ္ေရွ႔တံခါးေပါက္နားရွိ
စဥ္႔အိုးေပၚတ ြင္တင္ထားေသာ ဒန္ေရဖလားကို ႀကည့္လိုက္မိသည္။
ေစာေစာက ေဖါက္ဆိုေသာအသံကထိုေရဖလားကိုလက္ၿဖင့္ခပ္ၿပင္းၿပင္း
ေတာက္လိုက္ေသာအသံၿဖစ္ေလသည္။
စန္းရီမ တံခါးကိုၿပန္ပိတ္လိုက္ၿပီး ေနာက္သို႔အလွည့္အထ ဲသို႔ေရာက္ေနၿပီ
ၿဖစ္ေသာ ဦးဘရီက သူမ၏ပုခံုးကိုလွမ္းဖက္လိုက္သည္။
“…..ဘာလုပ္တာလ ဲ…….ဖယ္ပါ….”
စန္းရီမက လက္ၿဖင့္အသာပုတ္ခ်လိုက္ၿပီး ဖိနပ္ခၽြတ္မွေန၍ အိမ္ေပၚသို႔လွမ္းတက�္.သ ြားေတာ့ဦးဘရီကလည္း ေနာက္ကလိုက္လာခဲ့သည္။စန္းရီမ၏ မပ်က္စီးေသးေသာ
ေနာက္ပိုင္းအလွကို အာသာငမ္းငမ္းႀကည့္၍ ေနာက္မွေလွ်ာက္လာခဲ့ၿခင္းၿဖစ္သည္။
“…..စန္းရီ…..နင္က ဘယ္လိုၿဖစ္တာလ ဲ….”
“…..ဘာၿဖစ္ရမွာလ ဲ…..ရွင္လုပ္တာရွင္သိမွာေပါ့….”
ေၿပာရင္း စန္းရီမက အိမ္ေရွ႔ခန္းတ ြင္ပင္ရပ္၍ ဦးဘရီကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္သည္။
“…..နင္ကလ ဲဟာ…ဘာၿဖစ္ရတာတုန္း…..ငါဘာလုပ္မိလို႔တုန္း…..”
“…..ေအာ္….ရွင္က…..ေၿဗာင္လိမ္ခ်င္ေနေသးတယ္….”
“…….ခက္တာဘ ဲဟာ….ငါလ ဲဘာမွမသိေတာ့ဘူး…..”
“……ရွင္……အပ်ိဳႀကီး မစိန္မွီကို….ယူေတာ့မလို႔ဆို……”
ဦးဘရီရင္ထ ဲက အလံုးႀကီးက်သ ြားပံုၿဖင့္ ၿပံဳးလိုက္သည္။စန္းရီမ၏မ်က္ႏွာကေတာ့
သုန္မႈန္စူပုတ္၍ေနသည္။
“…..ေအး…ေလဟာ…”
“…….ဘာ….ဒါဆိုက်မဆီမလာနဲ႔ေတာ့…..မမစိန္ဆီကိုသာသ ြား….”
“………ေအာ္…….စန္းရီက သဝန္တိုေနတာကိုး….”
“……ရွင့္ကိုမ်ား…..က်မက…သဝန္တိုေနမွာလား….ေဝးေသး…..”
“…..ဒါဆို….ငါ…စိန္မွီကိုယူမွာ နင္မႀကိဳက္ဘူးေပါ့…..”
“……ဘယ္သူက မႀကိဳက္ဖူးေၿပာလ ဲ……”
“…..ဒါဆို…..ဘာလို႔….နင့္ဆီမလာနဲ႔လို႔ေၿပာရတာလ ဲ….”�
“…….ရွင့္မွာ…..မမစိန္….ရွိေနၿပီဘ ဲ….”
“…..ငါက….စိန္မွီကိုသာယူမွာ….ဒါေပမဲ့….ငါက နင့္ကိုဘ ဲစ ြဲလန္းေနတာဟ…..
သူနဲ႔ယူၿပီးလ ဲ…..နင့္ဆီလာေနမွာဘ ဲ……”
“……ဒါဆိုလ ဲ……ဘာလို႔ယူရေသးလ ဲ…..”
စန္းရီမ၏ေဒါသသံက တၿပားသားမွေလွ်ာ့၍ မသ ြားေပ။
အမွန္ေတာ့ဦးဘရီက မုဆိုးဖို။စန္းရီမက ေက်ာ္သီဟဆိုေသာ
လင္ႀကီးငုတ္တုတ္နဲ႔ၿဖစ္ၿပီး။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၿဖစ္ေနႀကတာက တစ္ႏွစ္နီးပါးရွိၿပီ။
လွေသာ စန္းရီမကို ေႀကာင္ဖါးႀကီးဦးဘရီက ႀကံသည္။လင္သားႏွင့္ေဝးေနေသာ
စန္းရီမက ဦးဘရီ၏ည ြတ္က ြင္းထ ဲဝင္ခ ဲ့ရၿခင္းၿဖစ္ေလသည္။အခုေတာ့ဦးဘရီက
အပ်ိဳႀကီး မစိန္မွီကိုယူေတာ့မည္ဆို၍ မေက်မနပ္ၿဖစ္ေနရၿခင္းၿဖစ္ေလသည္။
မိန္းမေတ ြမ်ား သူ႔မွာလင္ႀကီးငုတ္တုတ္ႏွင့္ကိုတဖက္သားကဘာမွမေၿပာရွာေပမဲ့
တဖက္သားက်ေတာ့သဝန္ေႀကာင္တတ္ႀကေလသည္။
“…..အသက္ႀကီးလာေတာ့ေဆးေပးမီးယူေပါ့ဟာ…..”
“…..က ဲ…..ရွင္…ၿပန္ပါေတာ့…..”
“…..စန္းရီမ….ဒါဆုိငါတစ္ခုေၿပာမယ္…ငါနင့္ကိုယူမယ္…..ေက်ာ္သီဟကိုက ြာၿပီး….ငါ့ကို
ယူမလား….”
“…….ဘာ….ရွင့္….”
စန္းရီမ သိသိသာသာငိုင္က်သ ြားသည္။ခက္ထန္စူပုတ္ေနေသာ မ်က္ႏွာထားက
သိသိသာသာႀကီး ေလ်ာ့က်သ ြားသည္။ဦးဘရီကိုေႀကာင္၍ႀကည့္ေနရင္းမွ
သူ႔မ်က္လံုးအႀကည့္က ႀကမ္းၿပင္ဆီသို႔ငိုက္က်သ ြားသည�္..
စန္းရီမ အရႈိက္ထိသ ြားေပၿပီ။ၿငိမ္က်သ ြားေသာ စန္းရီမကိုဦးဘရီက ရင္ခြင္ထ ဲဆ ြဲသ ြင္းၿပီး
ပါးေလးႏွစ္ဖက္ကိုေမႊးႀကဴလိုက္သည္။
“…..ဘယ္ႏွယ့္လ ဲ…..စန္းရီမ…..အကိုႀကီး…..နင့္ကိုယူမယ္ေလ….”
ဦးဘရီ၏ရင္ခြင္ႀကီးကို စန္းရီမ မ်က္ႏွာေလးအပ္ၿပီး ဘာသံမွထ ြက္မလာ။
ေက်ာ္သီဟကိုသူမက ြာၿပီး ဦးဘရီကိုသူမယူလိုက္လွ်င္ေဆ ြမ်ိဳးအားလံုးႏွင့္
ပတ္ဝန္းက်င္တခုလံုးကို ရင္ဆိုင္ရမည္။သားက ပေထ ြးနဲ႔ေနရမည္။ေၿပာမဲ့သာ
ေၿပာရသည္။ေက်ာ္သီဟကိုသူက ြာဖို႔ရာလ ြယ္ပါ့မလား။လ ြယ္တယ္ဘ ဲထားအံုး။
ဦးဘရီေနာက္သူပါသ ြားလွ်င္ဦးဘရီဘက္က အမ်ိဳးေတ ြက သူမကိုစက္ဆုပ္စြာ
ဆက္ဆံႀကမည္။စသည္….စသည္ၿဖင့္အေတ ြးသံသရာထ ဲေရာက္ေနခိုက္
လက္သ ြက္ေသာဦးဘရီက သူမ၏ႏို႔အံုတဖက္ကိုလက္ၿဖင့္အုပ္၍ညွစ္ရင္း သူမကို
လက္တဖက္ၿဖင့္ဖက္ထားရာမွ ႀကမ္းၿပင္ေပၚသို႔ထိုင္ခ်လိုက္သည္။
အလိုက္သင့္ေလး ႀကမ္းၿပင္ေပၚထိုင္ခ်လိုက္အၿပီး စန္းရီမက တဆက္တည္းပက္လက္
လွန္ခ်လိုက္သည္။
ဦးဘရီက ပက္လက္ေလးၿဖစ္ေနေသာ စန္းရီမ၏ေပါင္တံႀကီးေတ ြကို
ထဘီေပၚမွပင္လိုက္လံဆုတ္နယ္ပြတ္သပ္ေနခိုက္စန္းရီမက သူမ၏ကိုယ္အေပၚပိုင္း
ကရင္ေစ့အက်ၤီကို ႀကယ္သီးမ်ားၿဖဳတ္ကာ ေအာက္မွေဘာ္လီအက် ၤီကို
ဆ ြဲလွန္တင္လိုက္ေတာ့ဝင္းမွည့္ေနေသာ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လံုးက ထ ြက္ေပၚလာေတာ့ရာ
ဦးဘရီက ငံု႔၍အငမ္းမရစို႔သည္။စန္းရီမ မ်က္လံုးေလးမ်ားမွိတ္၍ၿငိမ္ေနသည္။ ဒီအေတ ြ႔
ဒီအရသာကိုသူမေတာင့္တေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့ရသည္မဟုတ္ပါလား။
ဦးဘရီက စန္းရီမ၏ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားၿဖင့္ညွစ္၍ ထိပ္ကို
လွ်ာဖ်ားေလးၿဖင့္ထိုးရင္းက စန္းရီမ၏ထဘီကိုလွန္တင္လိုက္ေသာ သူ႔လက္ကို
စန္းရီမက လက္တဖက္ၿဖင့္အုပ္၍ဆုပ္ကိုင္လိုက္ေလသည�္.
“…..အကိုႀကီး…..စန္းရီကို….ၿပစ္မထားရဘူးေနာ္….”
ဦးဘရီက ႏို႔သီးကိုႏႈတ္ခမ္းဖ်ားမွ မလႊတ္ေခါင္းၿငိမ့္ၿပသည္။ဒီေတာ့မွ စန္းရီမက
သူ႔လက္ကိုလႊတ္ေပးလိုက္ရာ ထဘီကိုဆက္၍လွန္တင္လိုက္သည္။
အံုေကာင္းေသာ အေမႊးနက္မ်ားကိုလက္ဖဝါးၿဖင့္ပြတ္လုိက္ေတာ့
ဇီးကင္းေလာက္ေစာက္ေစ့ေလးက ထင္းကန ဲေပးလာသည္။လက္ညွိဳးထိပ္ေလးၿဖင့္
ဦးဘရီတို႔ထိလိုက္သည္။စန္းရီမ တ ြန္႔ကနဲတခ်က္ၿဖစ္သ ြားၿပီး စအိုေလးကို
ရႈံ႔လိုက္မိသည္။
ေစာက္ေစ့ေလးက ေပ်ာ႔၍မေန။မာ၍ ေတာင့္ေတာင့္ေလးၿဖစ္ေနသည္။
ဆက္ၿပီး ေအာက္ဖက္ကိုလက္ဖဝါးထိုး၍ပြတ္လိုက္ေတာ့
တင္းတင္းေလးေဖါင္းေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုႀကားမွအရည္ႀကည္ေလးေတ ြက
စို႔ထ ြက္ေနႀကၿပီ။
ဦးဘရီပုဆိုးကိုေခါင္းေပၚမွ လွန္ခၽြတ္လိုက္ေတာ့စန္းရီမ မ်က္လံုးအစံုက
ဝင္းကန ဲလက္သ ြားသည္။ဦးဘရီအသားက မမဲေပမဲ့လီးႀကီးက မဲမဲႀကီး
ေထာင္ထေနသည္။၉၀ ဒီဂရီေတာ့မတ္၍မေနပါ။အသက္အရြယ္ရေနၿပီမို႔၄၅
ဒီဂရီေလာက္ေတာ့ေထာင္၍ေနသည္။ဒါေပမ ဲ့ဒါႀကီးက ဘယ္ေလာက္မာေက်ာေႀကာင္း
စန္းရီမ ေကာင္းေကာင္းသိသည္။စံခ်ိန္မွီေအာင္မေထာင္ႏိုင္ေပမဲ့စံခ်ိန္မွိေအာင္ေတာ့
မာေက်ာလွသည္။
“……ခါတိုင္းလိုဘ ဲ…..ေမွာက္ေပးပါလားဟာ…..”
“…….အို…..အကိုႀကီးကလ ဲ….မလုပ္တာကႀကာၿပီး…..လုပ္လုပ္ၿခင္းေမွာက္လိုက္ရင္….
တအားနာတာဘ ဲ…ပက္လက္ပဲစလုပ္လိုက္အံုးေနာ္…..”
ေၿပာလ ဲေၿပာ စန္းရီမက ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကိုကား၍ေပးလိုက္ေတာ့ဦးဘရီက ေပါင္ႀကားထ�ဲ
ဝင္ကာ ေနရာယူလိုက္ၿပီး အေမာတေကာ လီးထိပ္ကိုေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခု
ႀကားသို႔ေထာက္လိုက္သည္။ၿပီးေတာ့စန္းရီမ၏မ်က္ႏွာလွလွေလးကိုလွမ္းႀကည့္၏
ဒီလိုႀကည့္မွန္းသိေတာ့မ်က္ေတာင္ေကာ့ႀကီးေတ ြခတ္ရင္း သူ႔ကို
ၿပံဳးေယာင္ေယာင္ေလး မ်က္ေစာင္းတခ်က္ထိုးကာ တဖက္သို႔လွည့္သ ြားသည္။
ေနရင္းထိုင္ရင္း တရႈးရႈးၿဖင့္အသက္ရႈၿပင္းလာေသာ ဦးဘရီက လီးထိပ္ကို
ၿဗံဳးကနဲဖိသ ြင္းလိုက္သည္။
“…..ၿဗစ္……ပလ ြတ္……ၿဗစ္…..ဒုတ္……”
“…..အ…..ဟ……ဟင္……”
စန္းရီမ လည္ပင္းေႀကာေလးေတ ြ ေထာင္တက္သ ြားၿပီး ၿဗံဳးကနဲ အသက္ေအာင့္လိုက္ရာ
မွ ‘ဟင္း’ ကနဲသက္ၿပင္းခ်လိုက္သည္။
ဦးဘရီ၏လီးကေတာ့စန္းရီမ၏ေစာက္ေခါင္းထ ဲတဆံုးဝင္၍သ ြားေခ်ၿပီ။ဦးဘရီက လီးကို
အကုန္ဆ ြ ဲမထုတ္တဝက္ေလာက္ထုတ္ထုတ္ၿပီး အားပါးတရေဆာင့္၍လိုးသည္။
ၿပီးေတာ့လက္တဖက္က စန္းရီမ၏ေဘးတ ြင္ေထာက္ထားၿပီး က်န္လက္တဖက္က
စန္းရီမ၏ႏို႔တလံုးကိုဆုပ္နယ္ေပးသည္။
စန္းရီမအလုိးခံရင္း မခ်င့္မရဲၿဖစ္လာၿပီး ကားထားေသာေၿခေထာက္ႏွစ္ဖက္မွ
ေၿခသလံုးႏွစ္ဖက္ကို ဒူးေထာက္ထားေသာ ဦးဘရီ၏ဒေကာက္ခ ြက္သို႔လွမ္းခ်ိတ္၍
အားယူကာ ေစာက္ပတ္ကို ေကာ့ေကာ့တင္သည္။ညွစ္သည္။
ဦးဘရီအရသာေတ ြ႔လာၿပီး အားႀကိဳးမာန္တက္ေဆာင့္သည္။
“…..ပလ ြတ္…..ၿဗစ္….ဒုတ္….ပလ ြတ္….ဇြတ္….ဖြတ္….”
“…ဟင္း….အင့္….အင့္…..ဟင္း….ဟင္း….အ…..”�
“…..စန္းရီ…..”
“…..ဘာလ ဲ…..”
“……ေမွာက္ေပးေတာ့ဟာ….”
“…..အာ…ဒီမွာ…အသားက်ေနတ ဲ့ဟာ…..”
“……လုပ္ပါဟာ…..နင့္ဖင္ႀကီးကိုကုန္းၿပီး…..လုပ္ခ်င္လို႔ပါ……”
“……အကိုႀကီးကလ ဲ…ဒီမွာက….က ဲပါ….ဖယ္……”
စန္းရီမ သိပ္ၿပီးစိတ္မရွည္ႏိုင္ေတာ့ေပ။ဦးဘရီက ေစာက္ေခါင္းထ ဲမွလီးကိုထုတ္ကာ
ေနာက္သို႔အဆုတ္လိုက္စန္းရီမက ဆတ္ကနဲဝမ္းလ်ားေမွာက္လိုက္ၿပီး
ကုန္း၍ထသည္။ခႏၶာကိုယ္ေရွ႔ပိုင္းကေတာ့လက္ကိုဆန္႔၍မေထာက္ဘ ဲ
တေတာင္ဆစ္ၿဖင့္သာ အားၿပဳကာေထာက္ထားေလရာ ကိုယ္အေရွ႔ပိုင္းက နိမ့္၍
ေနာက္ဖက္ဖင္သားေဖြးေဖ ြးႀကီးေတ ြက လံုးတစ္ကားစြင့္၍ ၿမင့္တက္ကာ အေတာ္ပင္
မက္ေမာစရာႀကီးၿဖစ္ေနသည္။
ဒါ့အၿပင္ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေဖါင္းေဖါင္းႀကီးေတ ြက
စူ၍ထ ြက္ေနၿပန္ေတာ့ဦးဘရီတေယာက္ဘဝင္ခိုက္၍ ေရွ႔သို႔ၿဗံဳးကနဲ တိုးကာ ဖင္ႀကီးကို
လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္စံုကိုင္လိုက္သည္။
“….လုပ္မွာ…လုပ္ေလ…အကိုႀကီးရာ…..”
စန္းရီမက သံရွည္ၿမွင္းၿမွင္းေလးဆ ြဲ၍ ညဳေၿပာေလးေၿပာကာ ဖင္လံုးႀကီးကိုလည္း
တခ်က္လႈပ္လိုက္သည္။
ဦးဘရီလက္တဖက္က စန္းရီမ၏ခါးကိုကိုင္ၿပီး၊က်န္လက္တဖက္က
သူ႔လီးကိုကိုင္ၿပီး ေနာက္သို႔စူထ ြက္ေနေသာ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုႀကားသို႔�လီးကိုေတ့ကာ ေဆာင့္သ ြင္းလိုက္သည္။
“…….ၿဗစ္…..ဖြတ္…ဖြတ္…..အေမ့…..ဟင္း…..အရမ္းႀကီးဘ ဲ….ကၽြတ္….ကၽြတ္……”
“…….နာလို႔လား….စန္းရီ…….”
“……က ဲပါ……လုပ္မွာသာလုပ္စမ္းပါ….”
ဟုတ္တယ္ေလ။စိတ္မရွည္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ေစာေစာကအရသာေတ ြ႔ေနတုန္း သူမကို
ေမွာက္ခိုင္း၍လီးခၽြတ္လိုက္ရေတာ့အရသာပ်က္သ ြားသည္။အခုလည္း ဇိမ္ဆ ြဲေနသည္။
ဦးဘရီက စန္းရီမ၏ခါးကိုဆ ြဲ၍ ဆ ြဲ၍ေဆာင့္လိုးသည္။စန္းရီမကလည္း
ဖင္ႀကီးကိုလံုးက်စ္၍ ေနာက္သို႔ထိုးထိုးေပးရုံမွ်မက အားႏွင့္လည္း ရသမွ်ညွစ္ညွစ္
ေပးသည္။ဦးဘရီကေတာ့သေဘာေတ ြ႔မေနာေခြ႔ေနသည္။
ဒါေႀကာင့္လ ဲ တခုလပ္နဲ႔အပ်ိဳစင္ဘယ္ဒင္းသာလို႔ဟန္လို႔ဆိုတာေပါ့လို႔
ဦးဘရီေတ ြးမိသည္။စန္းရီမက တခုလပ္မဟုတ္ေပမဲ့လီးအေႀကာင္းကို
ေကာင္းေကာင္းသိ၏။ဘယ္လိုခံရမည္ကိုသိေနေသာသူၿဖစ္သည္။
“……ပလ ြတ္…..ပလ ြတ္…..ဖြတ္….ဒုတ္….အင့္….အင့္…အ….အား…
…ပလ ြတ္….ဇြတ္…..ဗြတ္……ၿဗစ္…..အင့္…..ပလ ြတ္……….”
“……ေကာင္းလား…..စန္းရီ….”
“…..မေမးနဲ႔လို႔ေၿပာထားတာမမွတ္မိဘူးလား……”
ဦးဘရီအသံတိတ္ကာ အံႀကိတ္ၿပီး အားပါးတရခါးကိုကိုင္ကာေဆာင့္၍လိုးသည္။
ေဆာင့္အားေႀကာင့္တုန္တုန္သ ြားေသာ စန္းရီမ၏ဖင္သားလံုးမ်ားကိုႀကည့္ရင္း
ဦးဘရီမွာေစာက္ပတ္ညွစ္အားကလည္း ေကာင္းလွသည္မို႔ ၿပီးခ်င္စိတ္ေပါက္လာသည္။�ထိုအခိုက္မွာပင္စန္းရီမကလည္း ေရွ႔ဖက္ကေထာက္ထားေသာ တေတာင္ဆစ္ႏွစ္ဖက္
ကိုက်ားကန္၍ေထာက္ကာ ဖင္ႀကီးကိုေနာက္သို႔ပစ္ကာ တန္ၿပန္ေဆာင့္ကာ
သိသိသာသာႀကီး ၿပန္ေဆာင့္ေပးလာသည္။
စန္းရီမၿပီးခါနီးလွ်င္ဒီအတိုင္းၿဖစ္လာတတ္သည္ကို ဦးဘရီက သိၿပီးသား။
သူကလည္း ၿပီးခ်င္လာၿပီမို႔မ်က္လံုးကိုစံုမွိတ္ၿပီး စန္းရီမ၏ခါးကိုညွစ္ကာ အသာကုန္
အခ်က္(၂၀)မွ် ဆက္တိုက္ႀကီးေဆာင့္လိုက္ၿပီး သုတ္ေရမ်ားကို စန္းရီမ၏ေစာက္ေခါင္း
ထ ဲသို႔ပန္းသ ြင္းလိုက္စဥ္စန္းရီမ၏ေစာက္ပတ္အတ ြင္းမွ ႀက ြက္သားမ်ားကလည္း
ဦးဘရီ၏လီးထိပ္ႀကီးကို ဝိုင္းဝန္းညွစ္လိုက္ေလေတာ့သည္။ဦးဘရီလီးတန္ႀကီးကို
တခ်က္၊ႏွစ္ခ်က္မွ် ေဆာင့္လိုက္၍စန္းရီမ၏လက္ႏွစ္ဖက္မွာလည္း ေက ြးကနဲ
ၿဖစ္သ ြားၿပီး သူမ၏ကိုယ္ႀကီးမွာ ေရွ႔သို႔တိုး၍ႀကမ္းၿပင္ေပၚသို႔ ၿငိမ့္ကနဲေမွာက္လ်က္
က်သ ြားပါေတာ့သည္။
