“ ဂိုးေဟ့...ရႊီ...”
ေအာင္ေအာင္ သြင္းလိုက္ေသာ ဂိုးဝင္သြားၿပီဆိုတာသိလိုက္သည္ႏွင့္ ကြင္းထဲပတ္ေျပးေနမိသည္။ ဒီဂိုးသည္ သူတို့အသင္းအတြက္ တစ္လုံးတည္းေသာ အနိုင္ဂိုးျဖစ္ေပသည္။ ေရွ႕တန္းေနရာမွ အ.ထ.က လက္ ေရြးစင္အျဖစ္ ထူးခၽြန္စြာ ကစားတတ္ေသာ ေအာင္ေအာင္တို့အသင္း ဒီလိုမ်ိဳး ဗိုလ္လုပြဲထိ တက္လာေအာင္ ေအာင္ေအာင္ကပင္ ဂိုးေတြ တဒိုင္းဒိုင္းသြင္း၍ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္မဟုတ္ပါလား။ ေအာင္ေအာင္တို့ အသင္း တြင္ ေအာင္ေအာင္တို့ဘက္မွ လွပ်ိဳျဖဴအပ်ိဳေခ်ာေတြက လူပ်ိဳေပါက္စေလး ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ေက်ာ္သာရွိေသး ေသာ အရပ္ျမင့္ျမင့္ ဆံပင္အလယ္ခြဲဂုတ္ေထာက္ေလးႏွင့္ ဂ်ပန္မင္းသားစတိုင္ ေအာင္ေအာင္အား ပန္းကမ္း ဂုဏ္ျပဳခ်င္လွသူေတြ မ်ားလွေပသည္။
“ ပထမဆုရ အမွတ္(၁၃) အ.ထ.ကအသင္း ဒိုင္းဆုႀကီးရယူရန္ စင္ျမင့္ေပၚသို့ႂကြၾကပါခင္ဗ်ား...”
ဆုေပးမ႑ပ္၏ အသံခ်ဲ႕စက္မွ ေၾကညာသံေၾကာင့္ ေအာင္ေအာင္တို့ အသင္းသားတစ္ေယာက္စီ စနစ္ က်စြာျဖင့္ မ႑ပ္ေပၚသို့ ဆုတက္ယူၾကသည္။ ကြင္းတြင္ဆုယူၿပီး ျပန္ဆင္းလာေသာအခါ ေအာင္ေအာင္ အေဖႏွင့္ အေမက ေျပးလာၿပီး...
“ ဒါမွ ငါ့သားကြ...ေဟး...ဘယ္ရမလဲ...”
“ ဪ...က်မသားပါေတာ္...က်မေမြးထားရတာ...”
“ ေရာ္...မင္း ငါမပါဘဲ ေမြးလို့ရလား...”
“ ေတာ္ၿပီ...ရွင္နဲ႔စကားနိုင္လုဖို့လာတာ မဟုတ္ဘူး...”
ေျပာေျပာဆိုဆို ေအာင္ေအာင့္အေမ ေဒၚစိမ္းၾကည္က ေအာင္ေအာင္အား...
“ ဒီေန႔ သားကစားသြားတာ အေကာင္းဆုံးပဲကြယ္...”
“ မေန႔က ပြဲလည္းေကာင္းပါတယ္ကြ...”
ေအာင္ေအာင့္အေဖ ဦးစန္းေအာင္ကပါ ဝင္ေျပာျပန္သည္။ သို့ႏွင့္ ေအာင္ေအာင္တို့မိသားစု ဓာတ္ပုံ ရိုက္ရန္စီစဥ္ေသာအခါမွ ေအာင္ေအာင္ သူ႔အစ္ကိုကို သတိရသြားသည္။ ကိုနိုင္ဘာလို့ လိုက္မလာပါလိမ့္... ေမးၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ ကိုနိုင္မွာ ဧည့္သည္လာ၍ ေဘာလုံးပြဲသို့ လိုက္မလာနိုင္ေၾကာင္းသိရသည္။ သူငယ္ ခ်င္းမ်ားႏွင့္ အသင္းသားမ်ား အမွတ္တရ ဓာတ္ပုံရိုက္ၾကသည္။ ေအာင္ေအာင္က နာရီကို ၾကည့္လိုက္သည္။ အေဖႏွင့္ အေမက ညပိုင္းတီဗြီၿပီးခါနီးမွ ျပန္လာမည္ဟုေျပာသည္။ အိမ္အနီးရွိ အေဖ့႐ုံးမွ အေပါင္းအသင္း ေတြကို ေအာင္ေအာင္ကို ဂုဏ္ျပဳသည့္အေနႏွင့္ ညစာလိုက္ေကၽြးမည္ဟုသိရသည္။ ေအာင္ေအာင့္ကိုေတာင္ တစ္ပြဲသက္သက္လုပ္ေပးမည္တဲ့...။ ေအာင္ေအာင္မွ ဘာရယ္မဟုတ္ ဆုရလာေသာ ပိုက္ဆံေတြအား ကၽြတ္ ကၽြတ္အိတ္တစ္လုံးထဲစုထည့္ကာ ၿမိဳ့နယ္ေဘာလုံးကြင္းရွိ အေပါင္းအသင္းမ်ားႏွင့္ စကားေျပာရင္း လမ္း ေလၽွာက္လာကာ ၿမိဳ့ထဲသို့ေရာက္မွန္းမသိေရာက္လာသည္။ အိမ္ေသာ့ကို အေဖတို့ကေပးလိုက္၍ ကိုနိုင္ ျပန္ ေရာက္မေရာက္ ေစာင့္စရာမလို။ ေအာင္ေအာင္တို့မွာက ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္သာရွိ၍ စုစုေပါင္းမွ မိသားစု (၄)ဦးသာရွိသည္။ အခုေတာ့ ကိုနိုင္က ဒီညီေလးတစ္ေယာက္ပဲရွိတာကို ဘယ္ေလာက္အေရးႀကီးတဲ့ ဧည့္ သည္မို့လို့ မလာနိုင္ရတာလဲဟု ေတြးရင္းျဖင့္ အိမ္ျပန္မည့္လမ္းခြဲတြင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ လမ္းခြဲလာ၏။
အိမ္ၿခံဝသို့ေရာက္ေသာအခါ ၿခံတံခါးကေသာ့မရွိ အတြင္းမွ ဂလန႔္ခ်ထားသည္။ ကိုနိုင္ ေရာက္ေနၿပီ ထင္သည္။ တံခါးအတြင္း လက္လၽွို၍ဖြင့္ကာ ကိုနိုင္အား အသာေနာက္လိုက္မည္ဟုႀကံစည္ၿပီး ေအာင္ေအာင္ အိမ္ေနာက္ေဖးတံခါးမွ တစ္ဆင့္ဝင္ရန္ အိမ္ေဘးမွ ပတ္ေလၽွာက္လိုက္သည္။ ေအာင္ေအာင္တို့အိမ္ကား ဒူး ေထာက္ပ်ဥ္ေထာင္ကာ ေနာက္သို့အခန္း(၄)ခန္းဖြဲ႕ကာ မီးဖိုေခ်ာင္ကို သက္သက္ထား၏။ ကားဂိုေဒါင္ကို သက္သက္ထား၏။
“ အို...ကိုနိုင္ရယ္...ေျဖးေျဖးကြယ္ နာတယ္...”
“ ဟာကြာ...ခဏေလးနာတာပါကြ...”
“ ႁပြတ္...ျပစ္...ႁပြတ္...”
“ အ...နာတယ္...ကိုနိုင္ရဲ့...”
ေအာင္ေအာင္က ကိုနိုင္အခန္းနားေရာက္႐ုံရွိေသး ၾကားလိုက္ရေသာ အသံမ်ား ေၾကာင့္ စိတ္ဝင္စားသြားမိသည္။ ဒီအသံက ကိုနိုင့္အသံ တစ္သံတည္းမဟုတ္ ေအာင္ေအာင္ မၾကားဖူးေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္၏ အသံပါၾကားရသည္။ ကိုနိုင့္မွာ ရည္းစားရွိသည္ဟုလည္း ေအာင္ေအာင္ မၾကားမိပါ...အင္းေလ... ရွိလည္း ဘယ္လိုလုပ္သိနိုင္မွာလဲ ကိုနိုင္ႏွင့္သူက အသက္(၇)ႏွစ္ႀကီးမ်ားေတာင္ကြာသည္။ ကိုနိုင္ကိုေတာ့ ေခ်ာ သည္ ေျဖာင့္သည္ဟု အေမ့ဆီလာေသာ မိန္းမႀကီးေတြထံမွ ေျပာသံၾကားဖူးသည္။ ကိုနိုင္ က စမတ္က်က်လည္း ဝတ္စားတတ္သည္။ ေအာင္ေအာင္ကေတာ့ ခုမွဆယ္တန္း ေက်ာင္းစာေမးပြဲေျဖၿပီး၍ ကိုနိုင္ကေတာ့ ဘြဲ႕ရၿပီးသား ဒီအခ်ိန္ဆို မိန္းမေတာင္ ယူသင့္ေနၿပီပဲ...ေအာင္ေအာင္ ေတြးရင္းျဖင့္ ကိုနိုင္အခန္းဘက္မွ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို ေခ်ာင္း ၾကည့္ခ်င္စိတ္ေပၚလာသည္။ ကိစၥမရွိ သူ႔အခန္းႏွင့္ ကိုနိုင့္အခန္းက ကပ္လ်က္... ေအာင္ေအာင္က အခန္းတံခါး အသံမျမည္ေအာင္ဖြင့္၍ အသာျပန္ပိတ္ကာ ကိုနိုင္အခန္းအား ၾကည့္ရေစရန္ ပ်ဥ္ကိုေစ့ေနေအာင္ကာထားေသာ အခန္းၾကားရွိ ပ်ဥ္ေထာင္ကာထိပ္ဆုံး သို့ေရာက္ရန္ သူ၏စာၾကည့္ကုလားထိုင္ေလးကို အသာမ၍ ေက်ာ္ၿပီးေခ်ာင္းၾကည့္ လိုက္ရာ ျမင္လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ေအာင္ေအာင္၏ အားကစားေဘာင္းဘီ ေအာက္မွ လီးႀကီးက ေဘာင္းဘီတြင္းမွ အတြင္းခံေဘာင္းဘီအား ႐ုန္းကန္ၿပီး တျဖည္းျဖည္းထႂကြလာေလသည္။ ကိုနိုင္က သူ၏ကုတင္ေပၚတြင္ ခပ္ေခ်ာေခ်ာအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္အား ပက္လက္လွန္ၿပီး လိုးေနကာ ထိုအမ်ိဳးသမီး၏ ႏွုတ္ခမ္းမ်ားကို စုပ္လိုက္ တင္းရင္းလွေသာ နို့အုံႏွစ္လုံးအား လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆုပ္နယ္ေပးလိုက္ ျပဳလုပ္လ်က္ရွိ သည္။ ၿပီးလၽွင္ ေမွာက္လ်က္ျဖင့္ပင္ ကိုနိုင္က သူ၏ဖင္ႀကီးကို လွုပ္ခါၿပီး တစ္ခ်က္တစ္ ခ်က္ေဆာင့္ရာတြင္ ထိုအမ်ိဳးသမီးထံမွ ညည္းသံသဲ့သဲ့ေလးက ေအာင္ေအာင့္ ေနရာမွပင္ ၾကားရေလသည္။
“ ျဗစ္...ႁပြတ္...ႁပြတ္...”
“ နာပါတယ္ဆိုကြာ...”
ကိုနိုင္ အေဆာင့္ၾကမ္းေသာအခါမ်ားတြင္ ထိုအမ်ိဳးသမီးထံမွ နာသည္ဆိုေသာ ညည္းသံေလးၾကားရ၏။
“ ျဗစ္...”
“ အ...”
“ ျဗစ္...ႁပြတ္...ႁပြတ္...”
“ အ...အရမ္းနာေနၿပီကို...သိပ္မေဆာင့္နဲ႔...”
ကိုနိုင္မွာ ထိုအမ်ိဳးသမီးေျပာ၍ထင္သည္ ေဆာင့္ျခင္းကိုရပ္ကာ...စပ်စ္သီးပမာရွိ နို့သီးေခါင္းေလးမ်ားအား ထပ္မံငုံစုပ္ေနၿပီး နို့အုံတစ္ဝိုက္ လၽွာျဖင့္သပ္ကာ...
“ ျဗစ္...” ကနဲျမည္ေအာင္ တစ္ခ်က္ေဆာင့္ျပန္ရာ ထိုအမ်ိဳးသမီး၏ ႏွုတ္ခမ္းေလး မွာ ဝိုင္းသြား၍...
“ အား...ရွီး...ေကာင္းတယ္ ကိုနိုင္ရယ္...ခုနေလာက္ေတာ့ မၾကပ္ေတာ့ဘူး...”
“ ႁပြတ္...ဘြတ္...ျဗစ္...ႁပြတ္...”
“ အား...ရွီး...”
“ ႁပြတ္...ႁပြတ္...ႁပြတ္...”
“ အ...အား...”
ထိုအမ်ိဳးသမီးမွာ ကိုနိုင့္ေက်ာျပင္ႀကီးအား ပြတ္သပ္ေပးရင္းျဖင့္ တင္ပဆုံႀကီးအား ျပန္ကစားေပးေနသည္မွာ ကိုနိုင္အဖို့မည္မၽွေကာင္းသည္ေတာ့မသိ။ ေဘးမွၾကည့္ေနရေသာ ေအာင္ေအာင္ေတာင္ ခုန္ဆင္းခ်င္စိတ္ေပါက္သြားသည္။ ကိုနိုင္က ထိုအမ်ိဳးသမီးရဲ့ပါးကို တရွုံ႔ရွုံ႔နမ္းၿပီး ႏွုတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္လိုက္ ဖင္ႀကီးကိုအသာႂကြကာဖိလိုက္ ဆက္တိုက္ႏွစ္ခါသုံးခါ ဖိေဆာင့္လိုက္ႏွင့္ လုပ္ေနရာ ေအာင္ေအာင္မွာ ၾကည့္ေနရင္းမွ သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ ေက်ာင္းလစ္ၿပီးၾကည့္ခဲ့ဖူးသည့္ အျပာကားေတြထဲမွ ဇာတ္လိုက္မင္းသားႏွင့္ မင္းသမီးလိုးၾကသည့္ပုံစံကို ေျပးျမင္မိလာသည္။
“ ကိုနိုင္ရယ္...လုပ္မွာျဖင့္လုပ္ေတာ့ေလ...သႏၲာ့ကို ကိုယ္ခ်င္းစာအုံးေလ...ေတာ္ၾကာ ကိုနိုင့္ညီေလး ျပန္လာရင္...ၿပီးေတာ့ အဘိုးႀကီးနဲ႔ အဘြားႀကီးျပန္ေရာက္လာရင္ ဒုကၡေရာက္ကုန္မယ္...”
“ ကၽြတ္...ဒီေန႔ ညီေလးတို့ ေဘာလုံးပြဲရွိတယ္ေလ...အဘိုးႀကီးေရာ အဘြားႀကီးေရာ သြားတယ္...ညီေလးကို ဂုဏ္ျပဳခ်ီးျမႇင့္ပြဲေတြ ဘာေတြစားေသာက္ဆိုင္မွာ လုပ္မွာဆိုေတာ့ ၾကာမွာေပါ့...ကို့ညီက အရမ္းေတာ္တယ္ကြ...”
ေအာင္ေအာင္ ဒီဘက္အခန္းမွ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနရင္း ခ်ီးက်ဴးသံၾကားလိုက္ရ၍ အနည္းငယ္ေတာ့ ေက်နပ္သြားသည္။ သူတို့ႏွစ္ေယာက္အားလည္း အေဖႏွင့္ အေမျပန္ေရာက္၍ မၿပီးေသးပါက အခ်က္ေပးရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။
“ ျဗစ္...ႁပြတ္...ျဗစ္...ႁပြတ္...”
“ အား...ရွီး...”
“ ျဗစ္...ျဗစ္...”
“ အ...”
“ ႁပြတ္...ျဗစ္...”
“ အေမ့...အား...”
ကိုနိုင္က သူ၏ဖင္ႀကီးကိုေျမႇာက္ကာ သႏၲာ၏ ပခုံးေလးကိုကိုင္လ်က္ အဆက္မျပတ္ျပန္ၿပီး အားရပါးရ ေဆာင့္ေလသည္။ ေအာင္ေအာင္မွာ ဗြီဒီယိုထဲ၌ ၾကည့္ရတာႏွင့္မတူ မ်က္စိအရသာပါမက စိတ္ဆႏၵမ်ားပါ ကိုနိုင္ေနရာဝင္ခံစားခ်င္သည္အထိ ေတာင့္တေနမိသည္။
“ သႏၲာ ကိုယ္ေညာင္းၿပီကြာ...လုပ္ေပးအုံး...”
ကိုနိုင္ကေျပာ၍ မသႏၲာက ကိုနိုင္ကို ႏွာေခါင္းတစ္ခ်က္ရွုံ႔ျပရင္း...
“ ဟြန္း...သူေမာၿပီဆိုဒါပဲ...အဲဒါေၾကာင့္ မုန္းတာ...” ဟုေျပာရာ...
“ ကိုကေတာ့ အဲဒါေၾကာင့္ ပိုခ်စ္ေနရတာ...”
ကိုနိုင္မွေျပာရင္း မသႏၲာပါးေလးအား ရွုံ႔နမ္း၍သူသည္ မသႏၲာကိုယ္ေပၚမွ ဆင္းလာရာ မသႏၲာ၏ မို့ေမာက္ေသာေစာက္ပတ္ေလးႏွင့္အတူ ေစာက္စိေလးမွာ ဖန္ေခ်ာင္းမီးေရာင္ႏွင့္ အဆီတစ္ဝင္းဝင္း အရည္ေတြစိုရႊဲလ်က္ေတြ႕ရသည္။ မသႏၲာ၏ ေပါင္တံႀကီးမွာ ေျဖာင့္စင္း၍ ေဖြးစြတ္ေနၿပီး ေပါင္လယ္ရွိအတြင္းခံ ေဘာင္းဘီအရာေလးမွာ အခုထိျမင္ရဆဲ။ မိန္းမတစ္ေယာက္၏ ေစာက္ဖုတ္ကို အခုမွအျပင္မွာျမင္ေတြ႕ဖူးေသာ ေအာင္ေအာင္မွာ လည္ဝရွိတံေတြးမ်ားကို ခဏခဏၿမိဳခ်ေနရသည္။
မသႏၲာမွာ ဖန္ေခ်ာင္းမီးေရာင္ကိုေက်ာ္ကာ ေအာင္ေအာင္ဆီသို့ မ်က္လုံးမ်ားက ေရာက္သြားၿပီး အံ့ဩသြားရသည္။ အရိပ္ေရာင္ေတြ ျဖတ္ကနဲ ျဖစ္သြား၏။ ေအာင္ေအာင္ကလည္း ႐ုတ္တရက္မို့ ပုန္းခ်ိန္မရ။ သို့ေသာ္ မသႏၲာ၏ဦးေႏွာက္က တစ္ခဏအတြင္း ဒီ႐ုပ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ေကာင္ေလးကို ဘယ္သူမွန္းသိလိုက္သည္။ ကိုနိုင့္ညီ ေအာင္ေအာင္ဆိုသည့္ ေဘာလုံး႐ူးေလးပဲေနမည္။ ႐ုပ္ခ်င္းဆင္၏။ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းကေရာက္ၿပီး ေခ်ာင္းၾကည့္ေနသည္မသိ။ သူမက အပ်ိဳဆိုေတာ့ ပထမအနည္းငယ္ေတာ့ ရွက္သြားမိသည္။ သူမ၏ေစာက္ဖုတ္ေလးေရာ နို့အုံႏွစ္လုံးေရာ အရွိအရွိအတိုင္း ကိုနိုင္မွလြဲ၍ အခုထိမည္သူမွ မျမင္ဘူးေသး။ ယခု ဒီေအာင္ေအာင္ေလးကေတာ့ ျမင္သြားေလၿပီ။ ကိုနိုင္၏ ေထာင္မတ္ေနေသာ လီးႀကီးကိုကိုင္၍ သူမေစာက္ပတ္ဝတြင္ေတ့ကာ အသာထိုင္ခ်လိုက္သည္။ လီးႀကီးကား ေစာက္ပတ္ႏွင့္ဝင္ကာစျဖစ္၍ အနည္းငယ္ၾကပ္၍ “ အား...ကၽြတ္...ကၽြတ္...” ဟု မသႏၲာ ညည္းညဴမိၿပီး ေအာင္ေအာင္ဆီသို့ ႐ုတ္တရက္လွမ္းၾကည့္ရာ ေအာင္ေအာင္ အလစ္အငိုက္မိသြားျပန္သည္။ ေအာင္ေအာင္မွာ ၾကာေတာ့ရွက္လာ၍ ေျဗာင္မၾကည့္ရဲေတာ့ ခုံေပၚမွဆင္းကာ ရင္ေတြခုန္ေနမိသည္။ ၾကည့္ကလည္း ဆက္ၿပီးၾကည့္ခ်င္ေသးသည္။ မျဖစ္...အေပါက္ေလးတစ္ေပါက္ႏွစ္ေပါက္ေတာ့ ရေအာင္ရွာရမည္။ ေတြ႕ၿပီ...ၾကမ္းျပင္အထက္ သုံးေပခန႔္အကြာမွာ ေအာင္ေအာင္မ်က္လုံးေလးကပ္၍ ေခ်ာင္းၾကည့္ရာ မသႏၲာ၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးမွာ ကိုနိုင္၏ တည့္မတ္ေသာလီးႀကီးေပၚသို့ အေပၚမွ ေစာက္ဖုတ္ႏွုတ္ခမ္းသားမ်ား လန္ကာဝင္သြားလိုက္ ေအာက္မွအေပၚသို့ ျပန္တက္သြားလိုက္ႏွင့္ ေရွာေရွာရွူရွူပင္လိုးေနၾကသည္။
“ ျဗစ္...”
“ အ...ေကာင္းလိုက္တာ သႏၲာရယ္...”
“ ႁျပတ္...”
“ ရွီး...ကၽြတ္...”
“ ျဗစ္...ျဗစ္...အင္း...ဟင္း...”
“ အ...ရွီး...”
မသႏၲာ၏ အသာအယာထိုးသြင္းမွုေၾကာင့္ ကိုနိုင္မွာ ဒီတစ္ခါ သူနာသည့္အလွည့္ေပပဲလား...။ မသႏၲာကား သူမ၏ေပါင္တံႀကီးမ်ားကို စပရိန္ကဲ့သို့ေကြးကာညြတ္ကာထိုင္ရင္း သူမ၏ နို့အုံေလးႏွစ္လုံးကို သူမဘာသာ သူမလက္ျဖင့္ျပန္ၿပီး ဆုပ္နယ္ေပးေနသည္။ ေအာင္ေအာင္၏ ျမင္ကြင္းမွာလည္း ပိုၿပီးရွင္းလာသည္။ ေအာင္ေအာင္မွာ ထိုျမင္ကြင္းကိုၾကည့္၍ သူ၏ေဘာင္းဘီအတြင္းရွိ ေထာင္မတ္ေနသည့္လီးႀကီးအား စမ္းၾကည့္ရာ အရည္ၾကည္မ်ား စိုရႊဲေနသည္ကိုစမ္းမိသည္။
“ ႁပြတ္...ႁပြတ္...”
“ အ...ကၽြတ္...”
“ ႁပြတ္...ဘြတ္...”
“ အင္း...အင္း...”
“ ႁပြတ္...ျဗစ္...ႁပြတ္...”
“ ကၽြတ္...ကၽြတ္...”
“ ျဗစ္...ဘြတ္...ပလြတ္...ႁပြတ္...”
“ အ...အား...ရွီး...”
ကိုနိုင္မွ မသႏၲာ၏ ခါးႏွစ္ဖက္ကိုကိုင္ကာ အေပၚမွေအာက္သို့ ခပ္သြက္သြက္ဆြဲခ်လိုးလိုက္သံ မသႏၲာထံမွ ညည္းသံမ်ားမွာ အခန္းတြင္းဝယ္ဆူညံေနသည္။ မသႏၲာဖင္ႀကီးႏွစ္လုံးမွာလည္း ကိုနိုင္၏ ေပါင္ႏွင့္သြားထိခ်ိန္တြင္ ျပားခ်ပ္သြားကာ ျပန္အထတြင္ေတာ့ ဖင္ႀကီးမွာ ျပန္ၿပီးျပည့္တင္းလာေလသည္။
“ ကိုယ့္ကို ကုန္းေပးပါလား သႏၲာ...”
“ ဟာကြာ...ကိုနိုင္ရယ္...ေနာက္ရက္မွ ေအးေအးေဆးေဆးလုပ္ပါလားကြာ...ကိုနိုင့္ညီျပန္လာခါနီးေနၿပီေနာ္...”
“ မရဘူးကြာ...ခုလုပ္မယ္...”
“ အဲဒါဆိုလည္း ကိုနိုင့္သေဘာ...”
မသႏၲာက လက္ေလ်ာ့လိုက္ဟန္ႏွင့္ ဖင္ဘူးေတာင္းေထာင္ကာ လက္ႏွစ္ဖက္က ကုတင္ေစာင္းအား ကိုင္လ်က္ကုန္းေပး၏။ ေအာင္ေအာင္မွာ တစ္ေစာင္းျဖစ္သြား၍ မျမင္ရေတာ့ဘဲ မသႏၲာ၏ ျဖဴေဖြးကာ ေအာက္သို့စိုက္က်ေနေသာ နို့အုံႀကီးႏွစ္လုံးကိုသာ ေတြ႕ရသည္။ ေအာင္ေအာင္ စဥ္းစားမရသည္မွာ မသႏၲာ မိမိကို မျမင္ဘူးလား...ဒါမွမဟုတ္ မိမိကပဲ လိပ္ျပာမလုံတာလား...စဥ္းစားမရ။ တကယ္ဆို မသႏၲာ သူရွိေနတာ သိသြားၿပီပဲ...ေအာင္ေအာင္မစဥ္းစားခ်င္ေတာ့။ ကားဂိုေထာင္ေဘးတြင္ သြားထိုင္ကာ အဓိပၸာယ္မဲ့ ေျမျပင္ေပၚ တုတ္ေခ်ာင္းႏွင့္ ျခစ္ေနမိသည္။ ဆယ့္ငါးမိနစ္ခန႔္ၾကာေသာအခါ မသႏၲာႏွင့္ ကိုကိုတို့ ေနာက္ေဖးေပါက္မွ ဆင္းလာကာ စကားတိုးတိုးေျပာၿပီးလၽွင္ အိမ္ေရွ႕မွေန၍ မသႏၲာအား အေဖတခါတရံစိတ္ကူးရရင္ရသလို နင္းတတ္သည့္ ေယာက္်ားစီးစက္ဘီးႀကီးႏွင့္တင္ကာ ၿခံေသာ့ကိုပိတ္ၿပီးထြက္သြားေတာ့သည္။ နာရီဝက္ ခန႔္ၾကာေသာအခါ ကိုနိုင္ျပန္လာ၍ ၿခံတံခါးဖြင့္ၿပီး ဟန္မပ်က္ေနတာေတြ႕ရသည္။ ထိုအခါက်မွ ေအာင္ေအာင္လည္း ထိုင္ေနရာမွထကာ အိမ္ေရွ႕မွေန၍...
“ ကိုနိုင္ေရ...ကိုနိုင္...”
ဟုလွမ္းေအာ္ရာ အိမ္တြင္းမွ ကိုနိုင္ထြက္လာ၍ မ်က္ႏွာျပဳံးေနကာ...
“ ဟာ...ငါ့ညီက အေစာႀကီးပါလား...ေဖေဖတို့ေရာကြ...ဘယ္မွာက်န္ခဲ့လဲ...”
“ ဆိုင္မွာ က်န္ခဲ့တယ္...ကိုနိုင္ရ...”
ေအာင္ေအာင္ စိတ္ထဲမေစာေတာ့ဟုျပန္ေျပာခ်င္ေသာ္လည္း ပါးစပ္မွ အလိုလိုလိမ္မိသြားသည္။ ခုနအမ်ိဳးသမီးက ဘယ္သူလဲ ကိုနိုင့္ရည္းစားလား...ဒါမွမဟုတ္ မေကာင္းသည့္ေကာင္မေတြလား...ကိုနိုင္ သူ႔ရည္းစားပဲျဖစ္မည္။ ေအာင္ေအာင္မွာ အခန္းထဲမွ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကိုသာျမင္ကာ ၿခံတြင္းရွိေရတြင္းတြင္ သူ၏ေဘာလုံးကန္ ဖိနပ္အား စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ပစ္ခ်လိုက္သည္။ သူလည္း ရည္းစားဆိုတာ ထားဖူးခ်င္လွသည္။ လမ္းထိပ္အိမ္က ရပ္ကြက္လူႀကီးသမီး မာမာသင္းဆိုရင္ေကာ မျဖစ္။ သူမ ႏွုတ္ခမ္းက နည္းနည္းလန္သည္။ ကိုနိုင္တို့လို စုပ္နမ္းလို့မေကာင္း။ ေက်ာင္းက ေအခန္းထဲမွ သရဖီေက်ာ္ဆိုလၽွင္ေတာ့ သူမလည္း ႐ုပ္ကေလးကေတာ့ ေခ်ာပါသည္။ ပါးစပ္ႏွင့္ သြားေရစာမုန႔္က ျပတ္သည္မရွိ။ သူ႔သာႀကိဳက္လၽွင္ မုန႔္ခ်ည္းပဲ ဝယ္ေကၽြးေနရမည္။ ဒါေပမယ့္ ကိစၥေတာ့မရွိ ေက်ာင္းပိတ္သြားၿပီပဲ ဝယ္ေကၽြးစရာေတာ့ သိပ္လိုမည္မထင္။ ဟိုဘက္လမ္းထဲက တင္ေအာင္နီ လိုက္ေနၿပီး မလြယ္ဘူးဟုေျပာသည့္ ခပ္စြာစြာေကာင္မေလး မီးမီးဆိုရင္ေကာ မျဖစ္။ မီးမီးက တစ္ပတ္တစ္ခါ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္တတ္သည္ဟုေျပာသည္။ ေအာင္ေအာင္၏ ေဘာလုံးပြဲႏွင့္ တိုက္ေနလၽွင္ လိုက္ျပနိုင္မွာမဟုတ္။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ေအာင္ေအာင္ ရည္းစားထားရန္အတြက္ ေကာင္မေလးေရြးခ်ယ္ျခင္းမွာ အထမေျမာက္ေတာ့ေပ။ သို့ေသာ္ ေအာင္ေအာင္ ရည္းစားထားေရးမွာ အဆင္မေျပေသာ္လည္း အျခားေအာင္ျမင္သြားတာတစ္ခုရွိပါသည္။ ကိုနိုင္က ရက္ပိုင္းအတြင္း ရပ္ကြက္တစ္ခုေက်ာ္မွ မသႏၲာတို့အိမ္ကို လူႀကီးစုံရာႏွင့္သြားၿပီး မိန္းမေတာင္းသည့္ကိစၥျဖစ္ေလသည္။
မသႏၲာတြင္ ညီမဝမ္းကြဲတစ္ေယာက္ရွိေလသည္။ ထိုညီမဝမ္းကြဲကား ေအာင္ေအာင္ႏွင့္ သက္တူရြယ္တူခန႔္ျဖစ္မည္ဟုထင္ရသည္။ ကိုနိုင္ႏွင့္ မသႏၲာတို့ မဂၤလာပြဲကိစၥအတြက္ လူႀကီးေတြႏွင့္ သြားလိုက္ျပန္လိုက္လုပ္ေနခ်ိန္တြင္ ေအာင္ေအာင္မွာ ေဘာလုံးကြင္းသြားသည့္အခ်ိန္မွလြဲ၍ မသႏၲာတို့အိမ္သို့ မေယာင္မလည္ႏွင့္ လိုက္သြားၿပီး ယြန္းယုေႏြ ဆိုေသာ ေကာင္မေလးအား ခိုးခိုးၾကည့္မိသည္။ စိတ္ထဲမွလည္း ရည္းစားျဖစ္ခဲ့လၽွင္ ယြန္းဟုေခၚရမည္လား ယုႏွင့္ေႏြ ဘယ္ဟာပိုေကာင္းမည္လဲဟုေတြးကာ ရင္တထိတ္ထိတ္ျဖင့္ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ယြန္းဟုသာ ေအာင္ေအာင္ စိတ္ထဲႀကိတ္ေခၚေနမိသည္။ ေအာင္ေအာင္က မဂၤလာပြဲတြင္ ပန္းၾကဲမည္ဟုဆိုေသာ ယြန္းအား ေပးရန္ စာတစ္ေစာင္ႀကိဳးစားေရးထားေလသည္။ မဂၤလာပြဲေန႔၌ ေအာင္ေအာင္ စာကိုမည္သို့ေပးရမည္ကိုမသိ၍ အႀကံအိုက္ေနခဲ့သည္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ပန္းၾကဲေသာ ဖလားထဲသို့...
“ ဪ...ယြန္း...ဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္ ယြန္းၾကဲလို့ရေအာင္ ပန္းေတြယူလာတယ္...သြားေတာ့မယ္ေနာ္...”ဟုေျပာၿပီး ကမန္းကတန္းပင္ လူအုပ္ၾကားထဲသို့ ေျပးခဲ့၏။ ယြန္းကား သူမကိုယြန္းဟုေခၚသည့္အတြက္လည္းေကာင္း၊ ပန္းမ်ားႏွင့္အတူစာေလးအားျမင္ေအာင္ျပခဲ့၍လည္းေကာင္း အံ့ဩဟန္ေပၚေနသည္။ ေအာင္ေအာင္က သူ႔စာေလးအား လြင့္မပစ္ပါေစႏွင့္ဟုကြယ္ရာမွၾကည့္ေနခဲ့သည္။ ယြန္းကမလြင့္ပစ္ပါ။ေဘးဘီကိုၾကည့္၍ ဝွက္ထားလိုက္တာျမင္ရသည္။ မဂၤလာပြဲၿပီးေသာအခါ ကိုနိုင္ႏွင့္အတူ မသႏၲာေရာ ယြန္းပါ ပါလာသည္။ ညက်မွ ယြန္းကို ကိုနိုင္လိုက္ပို့မည္ဟု သိရသည္။ ယြန္းပါလာသည့္အတြက္ မသႏၲာက ျပဳံးစိစိႏွင့္ ေအာင္ေအာင္အား လွမ္းၾကည့္သည္။ ေအာင္ေအာင္ ေရမိုးခ်ိဳး၍ ညေနစာစားၿပီး ယြန္းရွိေန၍ အခန္းတြင္းဝယ္ ေအာင္းေနမိသည္။ ယြန္းက ဟိုဘက္ကပ္လ်က္ ကိုနိုင့္အခန္းထဲတြင္ မသႏၲာႏွင့္အတူ လက္ဖြဲ႕ေငြကူၿပီး ေရတြက္ေနသံၾကားရသည္။ ကိုနိုင္က မရွိ။ မဂၤလာပြဲကုန္က်သည္မ်ားကို လိုက္လံရွင္းေပးရန္အတြက္ ထြက္သြားသည္။
“ ယြန္းယု ေရ...”
“ ရွင္...မမ...”
“ ယြန္းယုကို ေအာင္ေအာင္က ဒီစာဘယ္တုန္းက ေပးတာလဲ...ဟာ မမကလည္း ေန႔ခင္းကပါဆို...ဒါခ်ည္းေမးေနတာ...”
“ မဆိုးပါဘူးေအ...ငါ့ခဲအိုေလးက လူေခ်ာေလးပါ...ကိုနိုင္ထက္ေတာင္ ေျဖာင့္ေသးတယ္...”
“ ဟာ...မမကလည္း ယြန္းယုက ငယ္ေသးတယ္...အဲဒါေတြ မစဥ္းစားခ်င္ဘူး...”
“ ယြန္းယု...ေရခ်ိဳးမယ္မို့လား သြားခ်ိဳးရေအာင္...မမ ကန္ကေစာင့္ေနမယ္...”
“ အင္း...အင္း...ယြန္း ေနာက္က လိုက္ခဲ့မယ္ေလ...”
ထိုေျပာသံၾကားရ၍ ေအာင္ေအာင္ ရင္ခုန္သြားရသည္။ မသႏၲာ၏ အဝတ္အစားခၽြတ္သံေတြ ၾကားရသည္။ အခန္းတံခါးဖြင့္ကာ ထြက္သြားသံၾကားရသည္။ ေအာင္ေအာင္ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ စာၾကည့္စားပြဲေပၚတက္လိုက္ၿပီး တစ္ဖက္ခန္းသို့ ေက်ာ္ၾကည့္လိုက္ရာ ယြန္းအဝတ္အစားမ်ား ခၽြတ္ေနတာေတြ႕ရသည္။ ေအာင္ေအာင္ ရင္ထဲ ေရငတ္သလိုခံစားလိုက္ရသည္။ ယြန္းက ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေလးကို ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္။ ယြန္း၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးသည္ အေမႊးအနည္းငယ္သာရွိသည့္အတြက္ ခပ္ေဝးေဝးမွၾကည့္ရ၍ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို မဲမဲပဲျမင္ရသည္။ ၿပီးလၽွင္ ယြန္းမွ သူမအကၤ်ီၾကယ္သီးမ်ားအား ျဖဳတ္၍ခၽြတ္လိုက္ရာ ဘရာစီယာ ပန္းေရာင္ေလးေအာက္တြင္ နို့အုံေလးမွာ ခပ္မို့မို့သာ မသႏၲာေလာက္မႀကီး။ ယြန္းက လက္ကိုေနာက္ပစ္၍ ဘရာစီယာခ်ိတ္အား ျဖဳတ္ၿပီးခၽြတ္ခ်လိုက္ျပန္သည္။ နို့အုံေလးမွာ ေဖြးၿပီး နို့သီးေခါင္းေလးမ်ားမွာ တဆတ္ဆတ္တုန္ခါလ်က္ ထြက္ေပၚလာသည္။ အပ်ိဳစင္တစ္ေယာက္၏ အတြင္းက်က်ပစၥည္းမ်ားအား ျမင္လိုက္ရေသာအခါ ေအာင္ေအာင္လီးႀကီးမွာ ေတာင္မတ္လာသည္။ ယြန္းက ထဘီရင္လ်ားၿပီးသည္ႏွင့္ အခန္းျပင္ထြက္သြားေလေတာ့သည္။
ေအာင္ေအာင္မွာသာ ရင္ထဲတြင္ တုန္ရီေမာဟိုက္လ်က္ က်န္ခဲ့၏။ နာရီဝက္ခန႔္ၾကာေသာအခါ ယြန္းေရာ မသႏၲာပါ ျပန္လာၿပီး အဝတ္အစားလဲၾကေလသည္။ ယြန္းမွာ ေရစက္ေရေပါက္မ်ားအား တဘက္ႏွင့္သုတ္ရင္း သူမ၏ေရလဲထဘီေလးေပၚတြင္ ဘရာစီယာဝတ္ၿပီး ဆြဲခၽြတ္လိုက္သည္။ ၿပီးလၽွင္ခုနက ခၽြတ္ထားေသာ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးအား ေျခေထာက္ျဖင့္ လၽွိုဝတ္ကာ ေဘာင္းဘီ၏ေမၽွာ့ႀကိဳးေလးကို ခါးထိေရာက္ေအာင္ဆြဲလိုက္၏။ ၿပီးေတာ့မွ ထဘီကို ရင္ထိလ်ားကာ မွန္တင္ခုံေရွ႕သြားၿပီး သူမတို့၏ အလွျပင္ပစၥည္းမ်ားႏွင့္ အလွျပင္ေလသည္။ ေအာင္ေအာင္ ခ်စ္ရသူေလး၏ အလွျပင္ပုံကို ဒီတစ္ခါ လက္ေတြ႕က်က်ျမင္ေနရသည္။ ယြန္းက သူမမ်က္ႏွာေလးအား မိတ္ကပ္ပါးပါးလိမ္းကာ ႏွုတ္ခမ္းနီရဲရဲေလးကို ဆိုးလိုက္ၿပီး ႏွုတ္ခမ္းကို ဖြင့္လိုက္ပိတ္လိုက္လုပ္ၿပီး ျပန္စစ္ေဆးေလသည္။ ၿပီးလၽွင္ အပိုယူလာေသာ အဝတ္အစားမ်ားျဖင့္ အဝတ္အစားလဲကာ သူမကိုယ္သူမ ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေစရန္ ဆြဲဆန႔္ေလသည္။
“ မမ...ကိုနိုင္ မလာေသးဘူးလား...”
“ လာေတာ့မွာပါ ယြန္းရဲ့...ျပန္ခ်င္ေနၿပီလား...”
“ မဟုတ္ပါဘူး...ေမးၾကည့္တာပါ...”
“ ေမးမေနနဲ႔ ယြန္းယု ဘဲေလးရွိသားပဲ...သူနဲ႔ သြားေနပါလား...”
“ ဟာ...မမေနာ္...မစနဲ႔ကြာ...ယြန္းယု သူ႔ကိုစိတ္ဆိုးတယ္သိလား...”
“ ဟာ...ဟ...တကယ္လည္း စိတ္မဆိုးဘဲနဲ႔ ေကာင္မေလးရာ...”
“ ဟာကြာ...မမေျပာေလ ကဲေလပဲ...”
ခဏၾကာေသာအခါ ကိုနိုင္ျပန္ေရာက္လာၿပီး ယြန္းအား မသႏၲာႏွင့္အတူေခၚ၍ ထြက္သြားေလသည္။ ေအာင္ေအာင္မွာကား ယြန္းမရွိေတာ့၍ ရင္ထဲမွာဟာၿပီး က်န္ေနခဲ့သည္။ ညပိုင္းတြင္ေတာ့ ကိုနိုင္တို့ လြတ္လပ္စြာကဲနိုင္ရန္ ေအာင္ေအာင္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းအိမ္ သြားအိပ္လိုက္သည္။ ဒါေတာင္ ေအာင္ေအာင္ ျပန္အိပ္သည့္ရက္မ်ားတြင္လည္းေကာင္း၊ အိမ္၌ လူႀကီးမ်ားမရွိေသာအခါတြင္လည္းေကာင္း ကိုနိုင္ႏွင့္ မသႏၲာတို့မွာ ပြဲၾကမ္းဆဲပင္။ ကိုနိုင္အလုပ္ကိစၥႏွင့္ ခရီးထြက္သြားေသာအခါမွ ထိုပြဲမွာ မၾကမ္းေတာ့ေပ။
“ ေအာင္ေအာင္ေရ...”
“ ခင္ဗ်ာ...”
“ လာစမ္းပါအုံးကြယ္...မမဆီ ခဏလာကူညီပါအုံး...”
ေအာင္ေအာင္ အိမ္ေဘးတြင္ ဒိုက္ထိုးေနစဥ္ အိမ္ေပၚထပ္မွ မသႏၲာ၏ ေခၚသံၾကား၍ ေခၽြးသံတရႊဲရႊဲႏွင့္ပင္ တက္လာခဲ့သည္။ ဒီေန႔မွ ေဖေဖေရာ ေမေမပါ ဥပုသ္ဇရပ္သြားၾကသည္။
“ အခန္းထဲဝင္ခဲ့ေလ...ေအာင္ေအာင္ရဲ့...”
အခန္းေပါက္ဝ၌ရပ္ေနေသာ ေအာင္ေအာင္ကို မသႏၲာမွ လွည့္မၾကည့္ဘဲေျပာ၏။ မသႏၲာက ေဘာ္လီကို ထဘီရင္လ်ားေပၚတြင္ ပုံစံလ်ာထားလ်က္...
“ လာ...မမကို ေဘာ္လီခ်ိတ္တပ္ေပးအုံး...ဒီမွာတပ္ရခက္ေနလို့...”
ဟုထပ္ေျပာရာ ေအာင္ေအာင္ အခန္းထဲသို့ဝင္သြားကာ မသႏၲာ၏ေနာက္ေက်ာမွ ေဘာ္လီကိုတပ္ေပးစဥ္ အသားခ်င္းထိသြား၍ ရွိန္းကနဲ ဖိန္းကနဲ ခံစားလိုက္ရသည္။ မသႏၲာ၏ ေခါင္းေလၽွာ္ရည္နံ့သင္းသင္းကိုလည္း ရွူလိုက္ရသည္။ ခ်ိတ္တပ္ၿပီး၍ ျပန္ထြက္မည္ျပင္ေသာအခါ မသႏၲာမွ ေအာင္ေအာင္၏ လက္မ်ားကိုဆြဲထား၍...
“ မင္း...မမတို့ မဂၤလာေဆာင္ေန႔က ယြန္းယုကို စာေပးတယ္မို့လား...” ဟု မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေမးေလရာ...
“ ဟုတ္ကဲ့ မမ...”
“ ကၽြတ္...ေအာင္ေအာင္ေနာ္...လူၾကည့္ေတာ့ မခုတ္တတ္သလိုလိုနဲ႔...”
“ ဟိုမဂၤလာမေဆာင္ခင္ရက္ကလည္း မမတို့ကို ခိုးၾကည့္ေသးတယ္မို့လား...”
ေအာင္ေအာင္ ထိုေမးခြန္းကို ေျဖရမွာက် ရွက္သြားသည္။
“ ေျပာစမ္းပါကြာ...ရွက္မေနပါနဲ႔...”
“ ဟုတ္...”
ေအာင္ေအာင္ ေခါင္းကို အသာညိတ္ၿပီးေျဖလိုက္သည္။
“ အဲဒီလို အရသာမ်ိဳး မင္းမခံစားခ်င္ဘူးလား...”
မသႏၲာမွ ေျပာရင္းျဖင့္ ေအာင္ေအာင့္လက္မ်ားကို သူမပုခုံးေလးေပၚမွတဆင့္ နို့အုံေနရာသို့ဆြဲခ်လိုက္ရာ ေအာင္ေအာင္မွာ ပထမသူ႔အစ္ကို မေဟသီဆိုေသာအသိစိတ္က ဝင္ေန၍ မထိရဲမကိုင္ရဲေသာ္လည္း တကယ္တမ္းထိၿပီကိုင္ၿပီေဟ့ဆိုေသာအခါ ေအာင္ေအာင္ ဘာမွမသိေတာ့...
“ လက္နဲ႔ ဆုပ္ေပးေလ...ေမာင္ေလးရဲ့...”
“ ကၽြန္ေတာ္မွ မဆုပ္တတ္တာ...”
“ လြယ္ပါတယ္ကြာ...မင္းဆုပ္တတ္သလိုဆုပ္...”
မသႏၲာမွေျပာရင္းဆိုရင္း သူမ၏ထဘီေလးကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္ရာ ဘရာစီယာေလးမွာ မသႏၲာ၏ နို့အုံႀကီးႏွစ္ခုအား ထိန္းလ်က္က်န္ေနခဲ့၏။ ထဘီကေျခရင္းတြင္ ဂြင္းလုံးပုံက်သြားသည္။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ အျဖဴေရာင္ေလးက မသႏၲာ၏ ျဖဴေဖြးေသာ ဖင္ႀကီးႏွင့္အတူ အနားစမ်ားေပါင္ထဲနစ္ဝင္လ်က္ ထြက္ေပၚလာသည္။ ေအာင္ေအာင္ ေဘာင္းဘီထဲမွ ငပဲႀကီးမွာ ဆတ္ကနဲ ေထာင္မတ္လာသည္။ ေခၽြးေတြတိတ္သြားေသာ္လည္း ေအာင္ေအာင္ထံမွ အသက္ရွူသံျပင္းျပင္းမွာ အခန္းတြင္းဝယ္ က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္ေပၚေနသည္။ မသႏၲာ၏ နို့အုံႀကီးႏွစ္လုံးကို အေပၚမွေန၍ မထိတထိကိုင္ရင္း ဆုပ္နယ္ေပးရာ နို့အုံေလးမွာ ေပ်ာ့စိစိႏွင့္မာမာေလးမို့ ေအာင္ေအာင္အဖို့ ကိုင္၍ေကာင္းလွသည္။ မသႏၲာက ေအာင္ေအာင္၏ အကၤ်ီကိုခၽြတ္ေပး၍ သူမ၏တဘက္တစ္ထည္ႏွင့္ ေအာင္ေအာင္ ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွ ေခၽြးမ်ားကို ယုယၾကင္နာစြာ သုတ္ေပးေလသည္။ ၿပီးလၽွင္ ေအာင္ေအာင္ႏွုတ္ခမ္းကို ႁပြတ္ကနဲ တစ္ခ်က္နမ္းလိုက္ၿပီး သူမ၏ႏွုတ္ခမ္းႏွင့္ ဖိကပ္စုပ္ေလေတာ့သည္။ ေအာင္ေအာင္က ေသြးေၾကာေတြ တဖ်န္းဖ်န္းထလ်က္ မသႏၲာ၏နို့အုံႀကီးကို အလိုအေလ်ာက္ပင္ ဘရာစီယာေအာက္မွ ပင့္တင္ဆုပ္ကိုင္ေပးမိသည္။ ထို့ျပင္ ေအာင္ေအာင္၏ လက္တစ္ဖက္မွာလည္း မသႏၲာ၏ ေနာက္ေက်ာရွိ ေဘာ္လီခ်ိတ္ရွိရာသို့ အလိုအေလ်ာက္သြားၿပီး ျဖဳတ္လိုက္ရာ ဘရာစီယာေလးမွာ နို့အုံမွ ကြာသြားၿပီး လုံးဝန္းျပည့္ၿဖိဳးေသာ နို့အုံေလးမ်ားမွာ တဆတ္ဆတ္တုန္ခါလ်က္ ထြက္ေပၚလာသည္။
“ ေအာင္ရယ္...ခ်စ္လိုက္တာ ေမာင္ေလးရယ္...”
“ မမနို့ကို စို့ေပးအုံးေလ...ေအာင္ရဲ့...”
ဟုေျပာေသာေၾကာင့္ ေအာင္ေအာင္ သူ၏ဒူးေလးအား အသာေကြးညြတ္လိုက္ကာ ျဖဴေဖြးတင္းျပည့္ေနေသာ နို့အုံႀကီးထက္မွ နို့သီးေခါင္းေလးအား ႏွုတ္ခမ္းျဖင့္ အသာငုံစုပ္လိုက္သည္။ ၿပီးလၽွင္နို့အုံ၏ ေအာက္ေျခမွတဆင့္ နို့သီးေခါင္းေလးထိ လၽွာျဖင့္အသာဆြဲၿပီး ႁပြတ္ကနဲ ငုံစုပ္လိုက္သည္။
“ အင္း...ဟင္း...ဟင္း...ေအာင္ရယ္...”
မသႏၲာမွာ သူမ၏နို့အုံေလးအား လက္ျဖင့္ကိုင္ညႇစ္ေပးရင္း မ်က္ႏွာေလးမွာ မ်က္ႏွာၾကက္ဆီသို့ေမာ့၍ ညည္းသံသဲ့သဲ့ေလး ထြက္လာေလသည္။ ေအာင္ေအာင္၏ လက္မ်ားက မသႏၲာ၏ အတြင္းခံေဘာင္းဘီအျဖဴေရာင္ေလးေအာက္မွ ဖင္သားႀကီးမ်ားအား ေကာင္းေကာင္းကိုင္တြယ္ေပးေနသည္။ ဖင္သားႀကီးမ်ားမွာ တခါမွမကိုင္ဖူးေသာ ေအာင္ေအာင္အဖို့ ဖ်စ္ညႇစ္ဆုပ္ကိုင္ရသည္မွာ တကယ့္ကို ကိုင္၍ေကာင္းလွသည္။
“ ေအာင္...ခဏေနအုံးကြယ္...”
“ ဘာျဖစ္လို့လဲ...မမရဲ့...”
“ ေရာ္...ေအာင္ကလည္း မမေဘာင္းဘီခၽြတ္ေပးမလို့ပါ...လူဆိုးေလးရယ္...တကတည္း အငမ္းမရျဖစ္ေနတယ္...”
“ မသိဘူးေလ...မမပဲ သင္ေပးၿပီးေတာ့...”
“ အမယ္ေလး...ဟုတ္ပါတယ္ေတာ္...ဟုတ္ပါတယ္...”
“ ဟင္း...ဟင္း...ဟင္း...”
မသႏၲာမွ မ်က္လုံးေလးျပဴးကာေျပာရင္း ဖင္ေလးကုန္းၿပီး ေဘာင္းဘီခၽြတ္ေပး၏။ ေအာင္ေအာင္ကား ကိုယ့္အျဖစ္ကို ကိုယ္သေဘာက်ၿပီးရယ္မိသည္။
“ ကဲ...ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာ...ေဘာင္းဘီခၽြတ္...”
“ ဟာဗ်ာ...မမကလဲ...”
“ ကဲပါ...ေအာင္ရယ္...ရွက္မေနပါနဲ႔ ခၽြတ္စမ္းပါကြာ...”
ေအာင္ေအာင္မွာ လူပ်ိဳကလည္း လူပ်ိဳရိုင္းကေလးမို့ ပထမဆုံးအႀကိမ္ မိမိငပဲႀကီးအား ခုလိုေပၚတင္ႀကီးထုတ္ျပရမွာ ရွက္ပါသည္။ သို့ေသာ္ မသႏၲာက ဇြတ္ခၽြတ္ခိုင္းေန၏။
“ အင္း...အဲဒါဆို မမဟိုဘက္လွည့္ေန...”
ေအာင္ေအာင္ေျပာ၍ မသႏၲာကား တစ္ဖက္လွည့္ကာ ေအာင္ေအာင္ကို ေက်ာေပးထားသည္။ မသႏၲာ၏ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းနိုင္လွေသာ ဖင္ႀကီးႏွင့္ ဆင္ႏွာေမာင္းသဖြယ္ သြယ္ဆင္းသြားေသာ ေပါင္တံေဖြးေဖြးႀကီးမ်ားမွာ ေအာင္ေအာင္အား ရမၼက္ေတြ ပိုထႂကြေစသည္။
“ ရၿပီ...ဒီဘက္လွည့္ေတာ့...”
ေအာင္ေအာင္ထံမွ ခြင့္ျပဳမိန႔္က်လာမွ မသႏၲာသည္ သူမ၏ဆံႏြယ္ေလးအား ဆတ္ကနဲခါလ်က္ လွည့္ၾကည့္လိုက္ရာ...
“ အားပါး...ေအာင့္ဟာႀကီးက အႀကီးႀကီးပဲ...”
“ မမေတာင္ ေၾကာက္သြားၿပီ...”
ဟု ေအာင္ေအာင့္ငပဲႀကီးအားၾကည့္ရင္း တအံ့တဩေျပာလိုက္ရာ ေအာင္ေအာင္မွာ သူ၏ေျခာက္လက္မခန႔္အရွည္ရွိ၍ လုံးပတ္မွာ ဖန္ေခ်ာင္းအရြယ္အစားရွိေသာ ငပဲႀကီးအား ျပန္ၾကည့္မိမတတ္ျဖစ္သြားသည္။
“ ေတာ္ၿပီကြာ...မမရာ ခ်စ္ၾကစို့...”
ေအာင္ေအာင္ေျပာရင္းဆိုရင္း သူ၏လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ မသႏၲာ၏ မ်က္ႏွာေလးအား ဆြဲယူကာ တရွိုက္မက္မက္ နမ္းလိုက္၏။ ႏွုတ္ခမ္းေတြကို ခပ္ျပင္းျပင္းစုပ္လိုက္သည္။ ၿပီးလၽွင္ ထိုမွတဆင့္ ခုနကေထာင္မတ္ေနရာမွ ၿငိမ္သြားေသာ နို့သီးေခါင္းေလးအား တႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္ယူလိုက္သည္။ ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုမွာ အခုခံအကာကြယ္မပါဘဲ ပူးကပ္ေနသည္ျဖစ္၍ မၾကာခဏဆိုသလိုပင္ ေအာင္ေအာင္၏ ေျဖာင့္မတ္ေနေသာ ငပဲႀကီးမွာ မသႏၲာ၏ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးကို ပြတ္ဆြဲေနသလိုပင္။ တခါတရံ မသႏၲာ ေစာက္စိေလးအား ေအာင္ေအာင္၏ ဒစ္ထိပ္ႀကီးျဖင့္ သြားသြားထိမိရာ မသႏၲာမွာ မ်က္လုံးေလးမ်ား ေမွးစဥ္းသြားၿပီး ေအာင္ေအာင္အား တင္းက်ပ္စြာဖက္ထားတတ္သည္။
“ ႁပြတ္...ပလပ္...ပလပ္...”
“ ေအာင္ရယ္...ကုတင္ေပၚသြားရေအာင္ေနာ္...”
မသႏၲာမွ သူမ၏နို့သီးေခါင္းေလးမ်ားအား တႁပြတ္ႁပြတ္ႏွင့္ ေထာင္မတ္လာေအာင္ စုပ္ေပးေနသည့္ ေအာင္ေအာင္အား ခပ္တိုးတိုးေျပာသည္။ သို့ႏွင့္ ေအာင္ေအာင္မွာ မသႏၲာအား ခါးက်ဥ္က်ဥ္ေလးမွ ေပြ႕ခ်ီလ်က္ ကုတင္ေပၚသို့တင္လိုက္သည္။ မသႏၲာ၏ နို့ကိုအငမ္းမရ ထပ္မံစို့ျပန္သည္။ သူမက မ်က္လုံးမ်ားကို ေမွးစဥ္းထားရင္း ေအာင္ေအာင္၏ လီးႀကီးကို အရင္းမွကိုင္၍ သူမေစာက္ဖုတ္ဝတြင္ ေတ့လိုက္ရာ လီးႀကီးမွာ အရည္ၾကည္မ်ားေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ေအာင္ေအာင္မွ မဝင္ေသးခင္ ေဆာင့္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း ႁပြတ္ကနဲ ေခ်ာ္ထြက္သြားသည္။ မသႏၲာကား ဖင္ႀကီးေျမႇာက္တက္လာၿပီး အားမလိုအားမရျဖစ္သြားသည္။
“ ကၽြတ္...ေအာင္ရယ္...ျဖည္းျဖည္းေပါ့...”
“ မရေတာ့ဘူး မမ...ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းလိုးခ်င္ေနၿပီ...”
ေအာင္ေအာင္၏ ရမၼက္သံေၾကာင့္ မသႏၲာမွ ဒီတစ္ခါ ဒစ္ထိပ္ေလးအား အေသအခ်ာကိုင္၍ ေစာက္ဖုတ္ဝတြင္ ေတ့ေပးလိုက္သည္။
“ ျဗစ္...”
“ အ...ကၽြတ္...ကၽြတ္...”
ေအာင္ေအာင္ဖင္ႀကီးသည္ အသာနိမ့္ဆင္းသြားၿပီး မသႏၲာေစာက္ပတ္ေလးထဲသို့ လီးဒစ္ႀကီးျမဳပ္႐ုံသြင္းလိုက္သည္။
“ ျဗစ္...”
“ အား...လား...”
ေအာင္ေအာင္ ေနာက္တစ္ခ်က္ေဆာင့္အသြင္းတြင္ မသႏၲာ၏ ႏွုတ္ခမ္းေလးမွာ ဝိုင္းစက္သြား၍ အိပ္ရာခင္းအား ဆုပ္ကိုင္ထားမိသည္။ ေအာင္ေအာင္က ေဆာင့္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ေနာက္ထပ္ႏွစ္ခ်က္အသာေဆာင့္သြင္းလိုက္ရာ လီးတန္ႀကီးဆုံးလုနီးပါးထိ ဝင္သြားသည္။ မသႏၲာမွာ ေအာင္ေအာင္လီးႀကီးက ကိုနိုင္လီးႀကီးႏွင့္မတူ သူမလိုခ်င္ေသာ တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္အရသာကိုေပးနိုင္၍ ေပါင္တံႀကီးမ်ားကိုကားကာ အတတ္နိုင္ဆုံး ေအာင္ေအာင္ အဆင္ေျပေစနိုင္ရန္ ျပဳလုပ္ေပးေနမိသည္။
“ ေအာင္...”
“ ခင္ဗ်ာ...မမ...”
“ အရမ္းေကာင္းတာပဲကြယ္...ဒါေပမယ့္...”
“ ဒါေပမယ့္...ဘာျဖစ္လဲ မမ...”
“ ျဖည္းျဖည္းပဲလုပ္ေနာ္...နည္းနည္းခ်င္းပဲသြင္း...”
“ ဟုတ္ကဲ့ပါ...”
“ ျဗစ္...”
“ အား...ကၽြတ္...ကၽြတ္...”
ေအာင္ေအာင္မွ မသႏၲာ၏ ပါးျပင္မို့မို့ေလးကို တစ္ခ်က္ရွိုက္နမ္းရင္း အလစ္အငိုက္တြင္ လီးႀကီးကို ေဆာင့္သြင္းလိုက္၏။ မသႏၲာမွာ အာေမဋိတ္သံေလးႏွင့္အတူ ေပါင္ႀကီးႏွစ္ဖက္ ကားသြားျပန္သည္။ ေအာင္ေအာင္ကား သူ႔စိတ္ေတြ အစိုးမရေတာ့ လႊတ္ေပးလိုက္၏။
“ ျဗစ္...”
“ အ...နာတယ္...ေအာင္ ျဖည္းျဖည္းပါဆို...”
“ ႁဗြတ္...ႁပြတ္...”
“ အား...ရွီး...”
“ ႁပြတ္...ႁပြတ္...”
“ အင္း...ဟင္း...”
“ ျဗစ္...ႁပြတ္...ပလြတ္...”
“ အားရွီး...ေကာင္းလိုက္တာ ေအာင္ရယ္...”
“ ႁျပတ္...”
“ ကၽြတ္...”
ေအာင္ေအာင္ႏွင့္ မသႏၲာမွာ ခုနက ႏူးႏွပ္ထားသည္ကတစ္ေၾကာင္း၊ ေအာင္ေအာင္လည္း လူပ်ိဳေလးျဖစ္သည္ကတစ္ေၾကာင္း အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ခန႔္ ေဆာင့္လိုက္လိုးလိုက္အၿပီးတြင္ မသႏၲာမွာ ဖင္ႀကီးအား ေရွးကထက္ေျမႇာက္ကာေျမႇာက္ကာ ေကာ့ေပးရင္း သုတ္ရည္မ်ားကို ဒလေဟာထုတ္လႊတ္လိုက္ေလေတာ့သည္။ ေအာင္ေအာင္မွာလည္း မေရွးမေႏွာင္းမွာပင္ သူ၏လီးတန္ႀကီးသည္ မသႏၲာ၏ ေစာက္ပတ္အတြင္း၌ပင္ အေၾကာေပါင္းတစ္ေထာင္ဆိမ့္ရေလာက္ေသာ အရသာမ်ိဳးကို ခံစားလ်က္ သုတ္ရည္မ်ား ထုတ္လႊတ္ရင္း ၿငိမ္က်သြားေလေတာ့သည္။ ေအာင္ေအာင္မွာ လီးႀကီးစိမ္ထားလ်က္ႏွင့္ပင္ မသႏၲာ၏ ခႏၶာကိုယ္ေလးအားဖက္ကာ ပါးကေလးအား တစ္ခ်က္နမ္းရွုံ႔လိုက္ၿပီး ေကာင္းေကာင္းအရသာယူေနမိသည္။
“ ေအာင္...”
“ ခင္ဗ်ာ...”
“ ဆင္းေတာ့ေလကြာ...မမအကၤ်ီဝတ္အုံးမယ္...”
“ ဟာဗ်ာ...ေနာက္ထပ္ ထပ္ၿပီး ခ်စ္ခ်င္ေသးတယ္ မမရယ္...”
“ အို...ကြယ္...ေမာင္ကလည္း အခ်ိန္ေတြရွိပါေသးတယ္...”
“ မရဘူးဗ်ာ...ဆင္းမေပးနိုင္ဘူး...”
“ ကၽြတ္...ေအာင္ကကြာ...ညစ္ၿပီ...ေနာက္ရက္က်ရင္ ေအာင့္သေဘာက်ကြာေနာ္....ဒီေန႔ေတာ့ ဒီေလာက္ပဲကြာ...”
မသႏၲာမွ ေျပာရင္းဆိုရင္း ေအာင္ေအာင္ပါးကေလးအား သူမႏွုတ္ခမ္းႏွင့္ အၾကာႀကီးနမ္းေလသည္။ ေအာင္ေအာင္လည္း ေနာက္ဆုံးမညစ္ခ်င္ေတာ့၍ ခႏၶာကိုယ္ခ်င္းခြာကာ လီးတန္ႀကီးကို သူမ၏ေစာက္ပတ္ထဲမွ ဆြဲႏွုတ္လိုက္၏။ လီးတန္ႀကီးက အစြယ္က်ိဳးေနေသာ ေႁမြတစ္ေကာင္ႏွယ္ သုတ္ရည္ဗရပြႏွင့္ ထြက္လာသည္။ မသႏၲာမွ ကမန္းကတန္းပင္ အနီးရွိ သူမ၏ထဘီတစ္ထည္ႏွင့္ ေအာင္ေအာင္ လီးမွာေပက်ံေနသည့္ သုတ္ရည္မ်ားအား ယုယစြာျဖင့္သုတ္ေပးေလသည္။ ထိုအခါ ေအာင္ေအာင္လီးႀကီးမွာ အစာနံ့ရေသာ သတၱဝါတစ္ေကာင္ႏွယ္ တျဖည္းျဖည္းျပန္ၿပီး ေတာင္မတ္လာရာမွ...
“ အယ္...ေအာင္ကကြာ ၾကည့္စမ္း...စိတ္အရမ္းသန္တာပဲ...”
“ ေတာ္ပါေတာ့ဗ်ာ...မမက ကၽြန္ေတာ့္ကို တကယ္မွမခ်စ္တာ ေျပာမေနပါနဲ႔ေတာ့....”
“ အား...ရွီး...မမ...”
“ ႁပြတ္...ပလပ္...ပလပ္...”
“ အား...လား...”
ေအာင္ေအာင္မွာ မသႏၲာမွ မေျပာမဆိုပဲ သူ႔လီးႀကီးကို ႐ုတ္တရက္ စုပ္ယူကာ လၽွာျဖင့္ေမႊခံလိုက္ရ၍ ေအာင္ေအာင္မွာ တစ္ကမၻာလုံးကို ေမ့သြားသည္။ သူသိသည္မွာ မသႏၲာ၏ လၽွာဖ်ားေလးက သူ၏ဒစ္ကေလးကို ဆြဲစုပ္လိုက္ေမႊလိုက္ျဖင့္ လုပ္ေနသည္မွာ ေနာက္ထပ္တစ္ခါၿပီးမတတ္ပင္ျဖစ္သည္။ မသႏၲာမွာ တႁပြတ္ႁပြတ္ႏွင့္ စုပ္ေနရာမွ ေအာင္ေအာင္လီးႀကီးမွ ႏွုတ္ခမ္းရဲရဲေလးကိုခြာလိုက္ကာ...
“ ေကာင္းလား...ေအာင္...”
“ ေကာင္းတာေပါ့ မမရယ္...အဟင့္ မမကို အရမ္းခ်စ္သြားၿပီသိလား...”
“ မမကလည္း ေမာင္ေလးကို ခ်စ္တာေပါ့...အဲ...ဒါေပမယ့္...ကိုနိုင္ျပန္လာရင္ေတာ့ မကဲရဘူးေနာ္...”
“ အင္းပါ...မမရယ္...မမစိတ္တိုင္းက်ျဖစ္ရပါ့မယ္...”
“ အခုလည္း ေမာင္ေလးကို မမကစိတ္တိုင္းက်ျဖစ္ရပါေစ့မယ္...ကဲ...ေက်နပ္ရဲ့လား...”
“ အဲဒါဆို ထပ္စုပ္ေပးကြာ...”
“ ဟာကြာ...ေအာင္ကလဲ...”
“ ဘာလဲ မစုပ္ေပးခ်င္ဘူးလား...”
“ ေရာ္...ေကာင္ေလးႏွယ္...မမက ဘာေျပာေသးလို့လဲ...သူ႔စိတ္ခ်ည္းပဲ...”
မသႏၲာက ေအာင္ေအာင့္လီးႀကီးမွ ဒစ္အရည္ျပားကို လက္ႏွင့္ေအာက္ထိ လွန္ခ်လိုက္ၿပီး ထြက္ေပၚလာေသာ မက္မန္းသီးအႏုေရာင္ ဒစ္ထိပ္ကေလးအား လၽွာထိပ္ေလးျဖင့္ အသာထိတို့ၿပီး ႁပြတ္ကနဲျမည္ေအာင္စုပ္လိုက္ရာ ေအာင္ေအာင္မွာ အားမလိုအားမရျဖစ္လာ၍ မသႏၲာ၏ ဦးေခါင္းအား ကိုင္ေဆာင့္လိုက္ရာ...
“ ႁျပတ္...”
“ အု...ေအာင္...”
“ ႁျပတ္...”
“ ေအာင္...အု...”
မသႏၲာမွာ စကားလည္းေျပာခ်င္ ေအာင္ေအာင္မွာလည္း မသႏၲာဘာျဖစ္ေနသည္မသိ ႏွစ္ခ်က္ခန႔္သြင္းလိုက္ၿပီးမွ မသႏၲာက ေခါင္းေလးေမာ့ၾကည့္ၿပီးမွ သိသည္။
“ ေဆာရီး...မမ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းလိုးခ်င္လာၿပီဗ်ာ...”
“ ဟြန္း...ဒီကအေကာင္းစုပ္ေပးေနတာကို...”
“ မရေတာ့ဘူး မမရယ္...”
“ ကဲ...သေဘာေတာ္အတိုင္းပါ...”
မသႏၲာမွေျပာရင္း ကုတင္ေပၚလွန္ခ်လိုက္သည္။
“ ဟင့္အင္း...မမကို ေမာ္ေတာ္ဆတ္ခ်င္တယ္...”
“ ဟာကြာ...ေအာင္ရာ အမ်ိဳးမ်ိဳးပဲ...”
မသႏၲာက အိပ္ယာေပၚမွဆင္းကာ ၾကမ္းျပင္ေပၚ မတ္တပ္ရပ္လိုက္၏။ ေအာင္ေအာင္က မသႏၲာနားတိုးကပ္သြားလိုက္ကာ ႏွုတ္ခမ္းေလးကို စုပ္လိုက္၏။ မသႏၲာက ေခါင္းေလးေမာ့ၿပီး အလိုက္သင့္ပါလာသည္။ သူမ၏ ခါးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ေပြ႕ခ်ီလိုက္သည္။ မသႏၲာ၏ နို့အုံႀကီးမ်ားကား ေအာင္ေအာင္၏ ေတာင့္တင္းက်စ္လ်စ္လွေသာ ရင္ဘတ္ႀကီးႏွင့္ၾကားမွာ ျပားကပ္ၿပီး ကာမစိတ္ေတြကို ပိုမိုထႂကြေစသည္။ မသႏၲာမွ ေအာင္ေအာင္လည္ဂုတ္အား လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ဟီးေလးခိုစီးကာ က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ေအာင္ေအာင္လီးႀကီးအားကိုင္လ်က္ သူမ၏ေစာက္ပတ္ဝတြင္ေတ့ၿပီး ဖင္ႀကီးေျမႇာက္ကာ အသာထိုင္ခ်၏။
“ ျဗစ္...”
“ အား...ရွီး...”
“ ျဗစ္...အား...လား...နာတယ္ မမရဲ့ ေျဖးေျဖး...”
ေအာင္ေအာင္မွာ လီးဒစ္အရည္ျပားအဆုံးထိလန္က်သြားသျဖင့္ နည္းနည္းနာသြားသည္။
“ ပုံစံတစ္မ်ိဳးေျပာင္းရေအာင္...ေအာင္ရယ္...”
“ မမက ဘယ္လိုပုံစံေျပာင္းမွာလဲ...”
“ မမကုန္းေပးမယ္ေလ...ေအာင္ေအာင္က ေနာက္ကလိုးေပါ့...”
ေအာင္ေအာင္မွ မသႏၲာကို ၾကမ္းျပင္ေပၚသို့ခ်အၿပီးတြင္ မသႏၲာသည္ ကုတင္ေစာင္းအား လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ကိုင္၍ ဒူးေခါင္းေအာက္တြင္ မနာေစရန္ ေစာင္တစ္ထည္ၾကားခံ၍ ဖင္ႀကီးကို ေကာ့ၿပီးကုန္းျပေလသည္။
“ ရၿပီ ေအာင္...ေအာင္က ဒူးေထာက္ၿပီး မမကို လိုးေတာ့...”
ေအာင္ေအာင္လည္း မသႏၲာေျပာသည့္အတိုင္း မသႏၲာ၏ ဖင္ႀကီးေနာက္မွ ဒူးေထာက္ကာ လီးႀကီးကို ေစာက္ပတ္ထဲအသာထည့္လိုက္၏။ ဆိုးေတာ့မဆိုး။
“ ႁပြတ္...ႁပြတ္...ျဗစ္...”
“ ေကာင္းတယ္မို့လား ေအာင္...”
“ ေကာင္းတယ္ မမ...”
“ ဟြန္း...ဒါနဲ႔မ်ား မလုပ္ခ်င္ဘူးေလး ဘာေလးနဲ႔...”
“ အဟင္း...”
မသႏၲာ၏ အေျပာအဆိုကို ေအာင္ေအာင္ သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာမိသည္။
“ ႁဗြတ္...”
“ ရွီး...”
“ ႁပြတ္...ႁပြတ္...”
“ ေကာင္းတယ္...ေအာင္...”
မသႏၲာမွာ သူမကေျပာလည္းေျပာ သူမဖင္ႀကီးကိုလည္း ေနာက္ျပန္ေဆာင့္ေပး၏။ သူမ၏ေစာက္ဖုတ္ႏွုတ္ခမ္းသားမ်ားကို ေအာင္ေအာင့္လီးႀကီးဝင္ေရာက္ထိုးေဖာက္သြားခ်ိန္တြင္ မိန္းေမာမတတ္ခံစားရသည္။
“ ႁပြတ္...ႁပြတ္...ဘတ္...”
“ အား...ရွီး...ေဆာင့္...”
မသႏၲာ၏ ဖင္ႀကီးအားရိုက္ခတ္သံ ကုတင္ျမည္သံတို့က အခန္းတြင္းဝယ္ ဆူညံေနေသာ္လည္း ႏွစ္ေယာက္စလုံးမွာကား ပတ္ဝန္းက်င္ကို သတိမထားမိ မိမိတို့၏ ေစာက္ပတ္ႏွင့္ လီးတို့မွ အရသာထူးကိုသာ အာ႐ုံထားခံစားေနၾကသည္။
“ အား...ရွီး...ေကာင္းလိုက္တာ ေအာင္ရယ္...”
“ မမၿပီးေတာ့မယ္...ျမန္ျမန္ေဆာင့္...”
“ အဲဒါဆို...အတူတူၿပီးရေအာင္ေလ...”
ေျပာရင္းႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္သား တိုင္ပင္ကိုက္စြာပင္ အသံမ်ိဳးစုံဆူညံစြာႏွင့္ လိုးလိုက္ၾကရာ အႀကိမ္မ်ားစြာေဆာင့္အၿပီးတြင္...
“ အား...ဟင္း...ဟင္း...”
“ ႁပြတ္...ႁပြတ္...”
“ အင္း...ဟင္း...”
ေအာင္ေအာင္မွာ မသႏၲာ၏ ေပ်ာ့က်လုနီးနီးျဖစ္ေနေသာ ခါးေလးအားကိုင္လ်က္ ခပ္သြက္သြက္ ခပ္ျမန္ျမန္ပင္ ေဆာင့္လိုး၏။ ခဏအၾကာတြင္ လီးထိပ္မွ ဒလေဟာထြက္လာေသာ သုတ္ရည္မ်ားမွာ မသႏၲာ၏ေစာက္ပတ္အတြင္းမွ သုတ္ရည္မ်ားႏွင့္ေပါင္းမိၿပီး အျပင္ဘက္သို့ ျပည့္လၽွံက်လာေလသည္။ မသႏၲာက ေမာလ်သံေလးျဖင့္...
“ ေအာင္...” ဟုေခၚလိုက္ရာ ေအာင္ေအာင္မွ
“ ခင္ဗ်ာ...”
“ ဒီကိစၥ ဘယ္သူ႔မွ မေျပာနဲ႔ေနာ္...”
“ စိတ္ခ်ပါ...မမရယ္ ဒါေပမယ့္...”
“ ကၽြန္ေတာ္ မမကို လိုးခ်င္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ...”
“ လုပ္ရမွာေပါ့ေအာင္ရယ္...မမႀကံမွာေပါ့...”
“ ရွလြတ္...”
ေျပာေျပာဆိုဆို မသႏၲာမွ ေအာင္ေအာင္နဖူးကို ရႊတ္ကနဲအသံျမည္ေအာင္နမ္းကာ ေခါင္းကိုအသာသပ္ေပးေနမိသည္။
“ မမ...”
“ ဘာလဲ ေအာင္...”
“ ကၽြန္ေတာ္ သြားေတာ့မယ္...”
“ ေအး...ေအး...မမမွာတာ မေမ့နဲ႔ေနာ္...”
“ မင္းနဲ႔ယြန္း အဆင္ေျပေအာင္ မမစီစဥ္ေပးမယ္...”
မသႏၲာ၏ အေျပာေၾကာင့္ ေအာင္ေအာင္မွာ အခန္းတြင္းမွ ထြက္လာရေသာ္လည္း ယြန္းႏွင့္ အဆင္ေျပေအာင္လုပ္ေပးမည္ဆို၍ ဝမ္းသာသြားတာ အမွန္ပင္။ မသႏၲာက ေအာင္ေအာင္၏ ေက်ာျပင္ကိုေငးေမာရင္းျဖင့္ ေနာက္ထပ္ေအာင္ေအာင္ႏွင့္ စခန္းသြားရန္
မည္သို့စီမံရမည္ကို အႀကံထုတ္ေနမိသည္။
ၿပီးပါၿပီ
