အပိုင္း-၁
သိန္းေအး၏ လီးႀကီးက ထိပ္ဖူးႀကီးနီရဲေျပာင္တင္းကာ အရည္ၾကည္မ်ားေပက်ံေနသျဖင့္ စိုစြတ္ေခ်ာေမြ႔ေနသည္။ ထုိေၾကာင့္ သြယ္သြယ္၏ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုၾကားသုိ႔ အလြယ္တကူ ‘ ျပစ္ ’ ကနဲ ထိုးဝင္သြားသည္။ သြယ္သြယ္၏ ဖင္ကားကားႀကီးက တစ္ခ်က္တြန္႔ကနဲျဖစ္သြားရင္း ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက တင္းကနဲ ခုံးထလာသည္။ သြယ္သြယ္ ေခါင္းေလး တစ္ခ်က္ခါယမ္းလိုက္သည္။
“ အ….အား….”
“ သိပ္နာေနလား….”
“ အင္း….ဟင္း…”
မေန႔ညကမွစၿပီးခံဖူးသည့္ ေစာက္ပတ္က အခုဒုတိယညေရာက္လာေပမယ့္ လိုးၿပီးရင္း လိုးရင္းလုပ္ေနတာေၾကာင့္ နာက်င္က်ိန္းစပ္ေနသည္။
“ ဒါဆို မနက္မွဆက္လုပ္မယ္ေလ….”
“ ဟင့္အင္း….ဝင္ေနၿပီပဲကြာ….ေျဖးေျဖးလုပ္….ေနာက္မွၾကမ္းခ်င္ၾကမ္းေပါ့….”
အားအင္ခ်ိနဲ႔ေသာ သြယ္သြယ္၏ ေလသံေလးက အိမ္ေထာင္ဦး ဒုတိယည၏ ဂီတသံစဥ္ေလး ျဖစ္ေနသည္။ အထဲ ကို တစ္ေခ်ာင္းလုံးဝင္ေနၿပီ။ အရည္ၾကည္ေတြက ရႊဲကနဲ ရႊဲကနဲ ထြက္လာေနသည္။
ေစာက္ဖုတ္အုံတစ္ခုလုံး၏ အျပင္ဖက္ ေရာ အတြင္းဖက္မွာပါရွိသည့္ ၾကြက္သားေတြ အသားစိုင္ေတြက တေျဖးေျဖး မာက်စ္ကာ ေဖာင္းထလာၾကၿပီ။ ဒီအေျခအေန တြင္ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ရပ္လိုက္လုိ႔ျဖစ္မလဲ။ သြယ္သြယ္မွာ ဒီအခ်ိန္တြင္ အလိုးရပ္လိုက္မည့္ဒဏ္ကို မခံႏိုင္ပါ။
“ သြယ္ သိပ္နာေနမွာစိုးလုိ႔ပါ….”
“ လုပ္မွာလုပ္ကြာ စကားေျပာမေနနဲ႔….”
ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ ၿငိမ္၍စိမ္ထားေသာ လီးေခ်ာင္းပူပူမာမာႀကီးကို အျမန္ဆုံးျပန္၍ လႈပ္ရွားေစခ်င္ေနသည္။ တင္း ေနေသာ ဖင္ႀကီးမွာ ဝင္း၍ေဖြးေနသည္။ ထိုဖင္ႀကီးႏွစ္ျခမ္းၾကားမွ ျပဴးၿပီးထြက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ေယာက္်ားလက္ ခုပ္တစ္ခုစာမွ် ဖူးထြက္ေနသည္။ ခါးေလးကို စုံကိုင္၍ လီးကို တစ္ခ်က္ခ်င္း ဆြဲဆြဲႏႈတ္ကာ လိုးေပးသည္။
" သြယ္သြယ္ နာေသးလား….”
“ တေျဖးေျဖးေပ်ာက္လာၿပီ….လုပ္….အကို႔ သေဘာက်သာလုပ္ေတာ့….”
ျဗြတ္….ျပြတ္…စြပ္….ဖြတ္….
“ အင့္….အမေလး….ေလး…အကိုရယ္….”
သြယ္သြယ္၏ ဖင္ႀကီးေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ႏွင့္ လုပ္ေပးလာသည္။ အရည္ၾကည္ေလးေတြက ပထမေခ်ာ္ခၽြတ္ေခ်ာေမာ ေနရာမွ အထဲတြင္ တေျဖးေျဖးေစးထန္းလာသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး အေက်နပ္ႀကီး ေက်နပ္မိေနၾကသည္။ လင္မယားညားတာမွ ေျခာက္လမျပည့္ေသး။ သိန္းေအးက အလုပ္ျဖင့္ နယ္သုိ႔ဆင္းသြားသည္။ သိန္းေအး အလုပ္ က အေဆာက္အဦး ေဆးသုတ္သည့္ ကန္ထ႐ိုက္။
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ႏွင့္ အတူတြဲလုပ္သည္။ နယ္တြင္ တိုက္သုံးလုံး လက္ခံထားသည္။ အေဆာက္အဦးအျပင္ဘန္းသာမက အတြင္းဖက္နံရံၾကမ္းခင္း၊ အခန္းစီး မ်က္ႏွာက်က္ေတြပါ တစ္တိုက္ လုံး လက္ခံထားေတာ့ အနည္းဆုံး ေျခာက္လေလာက္ၾကာမည္။
ဒီေတာ့ သြယ္သြယ္ တစ္ေယာက္ထဲ အိမ္တြင္ေန၍ မျဖစ္ ေတာ့။ အမျဖစ္သူတုိ႔ အိမ္သုိ႔ေျပာင္း၍ေနခဲ့ရသည္။ သြယ္သြယ္၏ အမ ႏြယ္ႏြယ္က သာေကတ (၇) ရပ္ကြက္ထဲတြင္ေနသည္။ သူ႔ေယာက္်ား ကိုစိုးက လိုင္းကားဒ႐ိုက္ဘာ။ သားသမီးမရွိေတာ့ ဆယ္ေပအိမ္ေလး တစ္လုံးကို အပိုင္ဝယ္၍ေနႏိုင္ခဲ့သည္။
အရင္က သြယ္သြယ္မွာ အမျဖစ္သူႏွင့္ အတူေနခဲ့ရာမွ သိန္းေအးႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး အိမ္ခြဲဆင္းသြားတာျဖစ္သည္။ ဒီေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္းက သြယ္သြယ္အဖုိ႔ စိမ္းမေနပါ။ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း အိမ္နီးခ်င္းေတြနဲ႔ သြယ္သြယ္ ေနေပ်ာ္ပါ သည္။ ဒါေပမယ့္ အိပ္ယာဝင္ခ်ိန္တြင္ေတာ့ လင္ျဖစ္သူကို သတိရလွသည္။
ဟိုတုန္းက အေၾကာင္းေတြကို ျပန္ေတြးၿပီး သတိရေနတတ္သည္။ သြယ္သြယ္ စိတ္ကူးယဥ္ေတြးေတာမိေနတာက မဆုံးေသး။ အခန္းထဲမွ အမျဖစ္သူတုိ႔လင္မယား၏ အသံက သဲ့သဲ့ထြက္၍လာသည္။
"အင့္….အင့္….အင့္….အင့္…”
အိမ္ေလးက ၿငိမ့္ကနဲ သိမ့္ကနဲခါယမ္း၍ တကၽြီကၽြီျမည္ေနသည္။
“ ေျဖးေျဖးပါဆို ကိုစိုးကလဲ….”
“ ေျဖးေျဖးလုပ္ရတာ အားမရဘူးဟ….”
“ အျပင္ဖက္မွာ သြယ္သြယ္ရွိတယ္….”
“ သူလည္း အိမ္ေထာင္က်ေနၿပီပဲကြာ….သူအပ်ဳိတုန္းက ငါအသံမျမည္ေအာင္ ႀကိတ္လုပ္ခဲ့တာပဲ….ခုေတာ့ မတားပါနဲ႔ကြာ….”
ႏြယ္ႏြယ္ႏွင့္ ကိုစိုးတုိ႔ အသံက ခပ္အုပ္အုပ္ေျပာေနေသာ္လည္း သြယ္သြယ္မွာ သူတို႔အသံေတြကို သဲသဲကြဲကြဲၾကား ေနရသည္။ သြယ္သြယ္ သက္ျပင္းေလးတစ္ခ်က္ခ်၍ ထဘီေလးကို ဆြဲလွန္ကာ လက္ကေလးတစ္ဖက္က အရည္ေလးေတြ စိမ့္ထြက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ရြရြေလး ပြတ္ေပးေနမိသည္။ စိတ္ထဲတြင္ ဝမ္းနည္းသလိုလည္း ခံစားေနရသည္။
“ အင္း….ဟင္း….အင့္…ဟင္း….ဟင္း….ေကာင္းလိုက္တာ ကိုစိုးရယ္….ဟင္း….ဟင္း….”
မေအာင့္ႏိုင္ မအီးႏိုင္ဘဲ ညီးတြားလိုက္ေသာ အမျဖစ္သူ ႏြယ္ႏြယ္၏ ညီးတြားသံ ေနာက္ဆုံးစကားရပ္က သြယ္သြယ္ ကို အိပ္ယာထဲမွ ေငါက္ကနဲ ထထိုင္သြားေစသည္။ တဆက္ထဲ သြယ္သြယ္ ျခင္ေထာင္ကို မ၍ ထြက္လိုက္သည္။ အိမ္က ဆယ္ေပအိမ္ျဖစ္ၿပီး အိမ္ေရွ႕ခန္းႏွင့္ အတြင္းဖက္ကို ဝါးထရံျခား၍ကာထားသလို ေနာက္ေဖးမီးဖိုေခ်ာင္ႏွင့္လည္း ဝါးထရံျခား ၍ ကာထားသည္။
သြယ္သြယ္ အိပ္တာက မီးဖိုေခ်ာင္ေခါင္းရင္းပိုင္းဖက္တြင္ျဖစ္သည္။ ေျခရင္းဖက္တြင္ ဝင္ေပါက္ထြက္ ေပါက္တစ္ခုရွိ၍ ထိုဝင္ေပါက္ထြက္ေပါက္၏ အျပင္ဖက္တြင္ ငါးေပပတ္လည္ခန္႔ အဖီေလးထိုး၍ မီးဖိုရွိသည္။ ျခင္ေထာင္ထဲမွ ထြက္လာၿပီးသည္ႏွင့္ သြယ္သြယ္မွာ မီးဖိုေခ်ာင္ႏွင့္အတြင္းဖက္ ပိုင္းျခားကာထားေသာ ထရံနားသုိ႔ ကပ္၍ တစ္ဖက္သုိ႔ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္။
အိမ္ေရွ႕ခန္းတြင္ထြန္းထားေသာ ႏွစ္ေပမီးေခ်ာင္း၏ အလင္းေရာင္က သူမ၏အမ ႏြယ္ႏြယ္တုိ႔ အိပ္ ခန္းထဲသုိ႔ လင္းလင္းခ်င္းခ်င္း ဝင္ေရာက္လ်က္ရွိသည္။ ျမင္လိုက္ရသူ သြယ္သြယ္သည္ ေသြးသားေတြ ေသာင္းက်န္းေနသည့္အၾကားကပင္ မ်က္စိရွက္သြားသည္။ ကိုစိုးေရာ ႏြယ္ႏြယ္ပါ ႏွစ္ေယာက္စလုံးတြင္ အဝတ္အစားမရွိၾကေပ။
ႏြယ္ႏြယ္က အိပ္ယာေပၚတြင္ ခႏၶာကိုယ္အေပၚပိုင္းကို ျပားေနေအာင္ဝပ္၍ ဖင္ပူးေတာင္းေထာင္ေပးထားၿပီး ကိုစိုးက ေနာက္မွေန၍ သူမ၏ ဖင္သားႀကီးႏွစ္ခုကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ဆုပ္ကိုင္ကာ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးေနသည္။
ေနာက္ သုိ႔စူထြက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးထဲသုိ႔ လီးႀကီးအရည္တရႊဲရႊဲျဖင့္ ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ျဖစ္ေနေသာေနရာကို အေသအခ်ာၾကည့္လိုက္မိရင္း သြယ္သြယ္ အသက္ေအာင့္လိုက္မိကာ တစ္ကိုယ္လုံး ၾကက္သီးျဖန္းကနဲထသြားမိသည္။
အိမ္ ေထာင္သည္ဘဝေရာက္လို႔ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ အလိုးခံခဲ့ရေပမယ့္ ဒီလိုေယာက္်ားႏွင့္ မိန္းမ ပယ္ပယ္နယ္နယ္လိုးေနၾကတာမ်ဳိး ကို သြယ္သြယ္ တစ္ခါမွ မျမင္ဘူးခဲ့ေပ။ အျမင္ဆန္းသေလာက္ ကာမမီးရွိန္ကလည္း ငယ္ထိပ္ထိေရာက္လာသည္။ ဒူး ေထာက္၍ ထိုင္လိုက္ကာ သြယ္သြယ္သည္ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ခ်ဲလိုက္ၿပီး ထဘီကို လွန္တင္ကာ သူမ၏ လက္ကေလးက ေစာက္ပတ္ေပၚသုိ႔ျပန္၍ေရာက္သြားျပန္သည္။
" ေဆာင့္စမ္းပါ…..လုပ္စမ္းပါ….ကိုစိုးရယ္….နာနာေလး….အင္း….ဟင္း…ဟင္း …အင္း….”
ေစာေစာက ေျဖးေျဖးလုပ္ပါဆိုခဲ့ေသာ ႏြယ္ႏြယ္မွာ အခုပြဲၾကမ္းလာၿပီ။ ကိုစိုးကလည္း အႀကိဳက္ေတြ႔သြားသည္။ တင္သားႀကီးႏွစ္ဖက္ကိုကိုင္ထားေသာ သူ၏ လက္ႏွစ္ဖက္က ႏြယ္ႏြယ္၏ ခါးေပၚေရာက္သြားၿပီး ခါးေလးကို ေသေသခ်ာခ်ာ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ညွပ္ကိုင္ကာ သူ၏လီးေခ်ာင္းႀကီးကို တဆုံးနီးပါး ထုတ္ထုတ္ၿပီး အားရပါးရ ေဆာင့္ေတာ့သည္။
" အင္း….ဟင္း….ေကာင္းလိုက္တာ ကိုစိုးရယ္….ဟင္း….ဟင္း….ဘယ္လိုေကာင္းမွန္းမသိဘူး….ဟင္း….ဟင္း….. ဟင္း….”
တမိုက္ေလာက္ရွိေသာ လီးတန္တုတ္တုတ္မဲမဲႀကီးက အလိုးခံေနေသာ အမျဖစ္သူ ႏြယ္ႏြယ္၏ ေစာက္ဖုတ္ထဲသုိ႔ အားရပါးရလိုးေဆာင့္ရင္း သူမ၏ ေသြးသားေတြကိုသာ ထိုးဆြေနတာမဟုတ္။ ၾကည့္ေနေသာ သြယ္သြယ္၏ တစ္ကိုယ္လုံးရွိ ေသြးသားေတြကိုလည္း အျပင္းအထန္ ထိုးဆြေနေလသည္။
အရည္ၾကည္ေတြ ဆက္တိုက္ထြက္ေနေသာ ေစာက္ေခါင္းဝသုိ႔ သြယ္သြယ္၏ လက္ေခ်ာင္းေလးထိုးသြင္းမည္ျပဳၿပီးမွ သြယ္သြယ္၏ အၾကည့္က မီးဖိုေခ်ာင္ေျခရင္းဖက္သုိ႔ ေရာက္သြားသည္။ ညေနေစ်းမွ သူမကိုယ္တိုင္ဝယ္ခဲ့သည့္ ခရမ္းသီးမ်ားကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။
သြယ္သြယ္ တစ္ဖက္ခန္းသုိ႔ တစ္ခ်က္ေခ်ာင္း ၾကည့္လိုက္ၿပီးမွ ခရမ္းသီးမ်ားရွိရာအနီးသုိ႔ ေလွ်ာက္လာၿပီး ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခ်လိုက္ကာ အရွည္တစ္ထြာေက်ာ္ေက်ာ္ ေလာက္ႏွင့္ လုံးပတ္တစ္က်ပ္ခြဲလုံးေလာက္ရွိေသာ ခရမ္းသီးတစ္လုံးကို ေကာက္ကိုင္လိုက္ၿပီး ေနာက္မွနံရံသုိ႔ ေက်ာမွီ၍ ခပ္ ေလွ်ာေလွ်ာေလးထိုင္ကာ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေထာင္၍ကားလိုက္ၿပီး ထဘီေလးကို လွန္တင္လိုက္ျပန္သည္။
ၿပီးေတာ့ အေမႊး ေလးေတြ ခပ္စိပ္စိပ္ေပါက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို လက္ဖဝါးျဖင့္ သုံးေလးခါေလာက္ ပြတ္တိုက္ၿပီးမွ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ ခမ္းသားႏွစ္ဖက္ကို အသာၿဖဲ၍ ခရမ္းသီးကို ေတ့လိုက္သည္။
“ အင္….ဟင့္….ဟင့္….”
ခရမ္းသီးထိပ္ႏွင့္ ေစာက္ေစ့ေလးကို ထိုးေမႊရင္း သြယ္သြယ္ တစ္ကိုယ္လုံး ဆတ္ဆတ္တုန္သြားသည္။ ၿပီးေတာ့မွ မ်က္လုံးစုံမွိတ္ကာ ခရမ္းသီးကို ေစာက္ေခါင္းထဲသုိ႔ တေျဖးေျဖးႏဲွ႔၍ သြင္းယူရင္း သြယ္သြယ္၏ ပါးစပ္ေလးက ဟ၍ ဟ၍ လာ သည္။ သြယ္သြယ္လက္ထဲမွ ခရမ္းသီးကုိ ေစာက္ေခါင္းထဲသုိ႔ ဝင္ႏိုင္သေလာက္ဝင္ေအာင္ သြင္းသည္။
“ ကၽြတ္….ကၽြတ္….ကၽြတ္….အဟင္း….ဟင္း….”
သားအိမ္ဝသုိ႔ ခရမ္းသီးထိပ္ႏွင့္ထိ၍ က်င္ကနဲ ျဖစ္သြားေတာ့မွ အသြင္းရပ္လိုက္သည္။ တထြာသာသာရွိေသာ ခရမ္း သီးက အျပင္ဖက္တြင္ လက္သုံးလုံးခန္႔သာ က်န္ေတာ့သည္။ ခရမ္းသီးကို ေစာက္ေခါင္းထဲမွ တဝက္ေလာက္ ျပန္ထုတ္လိုက္ ႏွင့္ လုပ္သည္။ ခရမ္းသီးကို ႐ိုး႐ိုးသြင္းတာထုတ္တာမဟုတ္ဘဲ လက္ျဖင့္ကိုင္ထားရင္းက ခရမ္းသီးကို လွည့္၍ လွည့္၍ ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ ေမႊေမႊၿပီး သြင္းလိုက္ထုတ္လိုက္လုပ္ေနတာျဖစ္သည္။
ဒီအခ်ိန္တြင္ သြယ္သြယ္အား ေတြ႔ျမင္ရသူ မည္သူမဆို သြယ္သြယ္မွာ တဏွာႀကီးေၾကာင္း ေကာက္ခ်က္ခ်မည္မွာ မလြဲဧကန္ျဖစ္ေလသည္။
" အင္း…အင္း….ဟင္း….ဟင္း…..”
အရည္ေတြက ရႊဲသထက္ရႊဲရႊဲၿပီး ထြက္လာသလို သြင္းလိုက္ထုတ္လိုက္လုပ္ေနေသာ ခရမ္းသီးႀကီးကလည္း အဝင္ အထြက္ သြက္လက္လ်င္ျမန္၍လာသည္။
" အင္း….ဟင္း….ဟင္း…အင္း…..အင္း….ကၽြတ္….ကၽြတ္….”
သြယ္သြယ္မွာ အားမလိုအားမရျဖင့္ လွ်ာေလးကိုထုတ္၍ သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ယက္လိုက္ၿပီး ခရမ္းသီးကို သြက္ သြက္ႀကီး အထုတ္အသြင္းလုပ္ေနသည္။ ခဏမွ်အၾကာတြင္ေတာ့ သြယ္သြယ္မွာ ေမးေၾကာေလးေတြ ေထာင္ထလာေအာင္ အံကိုႀကိတ္လိုက္ၿပီး ခရမ္းသီးကို လက္ျဖင့္အေသအခ်ာဆုပ္ကိုင္၍ ခပ္ျပင္းျပင္းေလးငါးခ်က္ေလာက္ ေစာက္ေခါင္းထဲသုိ႔ ထိုး စိုက္ကာ
"….အ…အင္း….အီး….”
ဟူေသာ မသဲမကြဲညီးသံေလးႏွင့္အတူ တစ္ကိုယ္လုံး ေပ်ာ့က်သြားေလေတာ့သည္။
“ လူပ်ဳိႀကီး….ခုမွအိပ္ယာထလာသလား….”
အသံၾကား႐ုံႏွင့္ မသန္းရီမွန္း ေဖတင္ သိလုိက္သည္။ လက္တစ္ဖက္က သြားပြတ္တံကိုင္ရင္း အိမ္ေရွ႕ေရစည္ေဘး သုိ႔ မ်က္ႏွာသစ္ရန္ဆင္းလာေသာ ေဖတင္ ေခါင္းရင္းအိမ္ဖက္သုိ႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
“ ဟုတ္တယ္ မသန္းရီေရ….အလုပ္ပိတ္ရက္မုိ႔ ေနျမင့္ေအာင္ အိပ္လိုက္တာ….ဟဲ….ဟဲ….”
မသန္းရီစကားရွည္တတ္မွန္းသိ၍ မေျပာခ်င္ဘဲႏွင့္ ေဖတင္ ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းျပလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေဖတင္က သူမကိုလည္း စူးစူးရဲရဲၾကည့္လိုက္မိသည္။ ကေလးတစ္ေယာက္အေမ အသက္(၃၅)ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီျဖစ္ေသာ မသန္းရီက ပါတိတ္တပတ္ႏြမ္းဝမ္းဆက္ေလးႏွင့္ လွခ်င္တိုင္းလွေနသည္။
လုံးႀကီးေပါက္လွလို႔ဆိုရေလာက္ေအာင္ ခႏၶာကိုယ္က တလုံး တခဲႀကီးမဟုတ္ေသာ္လည္း စြဲမက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ေတာ့ အခ်ဳိးက် ဖြ႔ံထြားလုံးတစ္စြင့္ကား၍ေနသည္။ သူ႔ကို ေဖတင္ စူးစူးရဲရဲၾကည့္ေနမွန္းသိ၍ မသန္းရီ မ်က္ႏွာရဲသြားသည္။
“ သိပါဘူးေတာ္….လူပ်ဳိႀကီးေတြ ညဖက္ဘာေတြ အလုပ္႐ႈပ္ေနမွန္းမွ မသိတာ….ဟင္း….ဟင္း….”
“ သန္းရီကလည္းဟာ ေစာေစာစီးစီး လုပ္ၿပီ….”
ေဖတင္ သူမထံမွ အၾကည့္ကိုလႊဲလိုက္ၿပီး ေရစည္ေပၚမွ ေရဖလားကို လွမ္း၍ကိုင္လိုက္သည္။
“ အမသန္းရီကလည္း က်မဦးေလးက ႐ိုးပါတယ္….အဲ့လိုမေျပာပါနဲ႔….ဟင္း…ဟင္း….”
အဲ လာျပန္ၿပီတစ္ေယာက္။ ေဖတင္ ေျခရင္းအိမ္ဖက္သုိ႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ တီရွပ္အျဖဴေရာင္ေလးႏွင့္ ထဘီအနက္ ေလးႏွင့္ ရယ္ႀကဲႀကဲလုပ္ကာ ရပ္ေနေသာ သြယ္သြယ္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။
“ ေအး….ဟုတ္သားပဲဟာ….ညီးပဲ သန္းရီကို ၾကည့္ေျပာပါေတာ့.. မိသြယ္ "
"….ညီးဘာသိလို႔လဲ….ဒီလူပ်ဳိႀကီးအေၾကာင္းကို ေနာက္မွငါေျပာျပမယ္….လာ….သြားၾကမယ္..
" အမ…ေစ်းျခင္းေတာင္းမပါဘူးလား…''
" ညီးကေရာ…"
" ဟင္း….ဟင္း…အမ ျခင္းေတာင္းထဲ ကပ္ထည့္မလို႔ ဝက္သားတစ္မ်ဳိးထဲဝယ္မွာ…
" ေကာင္မေလးေနာ္….အေခ်ာင္ေတာ္ေတာ္လိုက္….ဟင္း….ဟင္း….ညီးလည္း မလြယ္ဘူး….''
" လာပါ အမရာ….ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ဝယ္ၿပီး ထည့္ၾကတာေပါ့….”
သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ လမ္းမေပၚေရာက္သြားၾကလွ်င္ ေဖတင္က မသိမသာခိုး၍ၾကည့္လိုက္သည္။ သြယ္သြယ္ရဲ႕ အလုံး အထည္ကလည္း မေသးလွပါလား။ သန္းရီေလာက္ကို ရွိေနသည္။ ေဖတင္၏ အေတြးက မဆုံးေသး။ သူ႔ထံသုိ႔ သမင္လည္ ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေသာ မသန္းရီ၏ မ်က္လုံးမ်ားႏွင့္ ဆုံမိလိုက္သည္။
ေဖတင္ သူမတို႔ကို ခိုးၾကည့္ေနတာေတြ႔ေတာ့ မသန္းရီ မ်က္ႏွာၿပံဳးၿဖီးၿဖီးျဖစ္ၿပီး ျပန္လွည့္သြားသည္။ မသန္းရီ ေယာက္်ားေအာင္ခ်စ္က သေဘၤာက်င္းတြင္ အလုပ္လုပ္သည္။ သူတုိ႔တြင္ သမီးတစ္ေယာက္ရွိၿပီး ဒီႏွစ္ ဆယ္တန္းေျဖရမည္ျဖစ္သည္။ သားသမီးမရွိေသာ ေအာင္ခ်စ္၏ အမက အကုန္အက်ခံကာ ေဘာ္ဒါထားေပးထားသည္။ ေအာင္ခ်စ္ အလုပ္က တစ္ပတ္မွ ႏွစ္ရက္ခန္႔သာ အိမ္ျပန္နားရသည္။
တစ္ေယာက္ထဲျဖစ္ေနေသာ မသန္းရီမွာ မိန္းမခ်င္း အေဖာ္မ်ားႏွင့္ သူမ၏အိမ္တြင္ တ႐ုံး႐ုံးျဖစ္လ်က္ရွိသည္။ မသန္းရီတို႔ ဒီအိမ္တြင္ေနလာတာ သူတို႔၏ သမီးေလးတစ္သက္ပင္ ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္ေတာ့ ေဖတင္ႏွင့္က ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖာ္ေတြလို ေျပာမနာဆိုမနာျဖစ္ေနသည္။ သြယ္သြယ္ဆိုေသာ ေကာင္မေလးကေတာ့ ႏွပ္ေခ်းတြဲေလာင္းကတည္းက ေဖတင္တုိ႔ ထိန္းလာတာျဖစ္သည္။
ေဖတင့္ အေမ ေဒၚေအးရွိတုန္းကဆိုလွ်င္ သြယ္သြယ္က ေဒၚေအး၏ လက္ကတုံးေတာင္ေမႊး။ အိမ္မွာလာၿပီး စားလိုက္၊ အိပ္လိုက္ လုပ္ေန႐ုံမက ေဒၚေအးဘယ္သြားသြား အေဖာ္အျဖစ္ သြယ္သြယ္ကပါတတ္သည္။ အခု ေဖတင့္အေမ ေဒၚေအးဆုံးသြားတာ ေျခာက္ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ။ သြယ္သြယ္ပင္လွ်င္ အပ်ဳိႀကီးဖားဖားျဖစ္၍ အိမ္ေထာင္ပင္က်သြားၿပီျဖစ္သည္။
ေဖတင္တုိ႔က သားအမိ ႏွစ္ေယာက္ထဲေနတာျဖစ္သည္။ အခု မိခင္ျဖစ္သူက မရွိေတာ့သည့္အခါ ေဖတင္တစ္ေယာက္ထဲ ေနထိုင္ခဲ့တာျဖစ္ေလသည္။ ေဖတင္ အလုပ္က ဝပ္ေရွာ့ဆရာျဖစ္သည္။ အလုပ္ဆင္းသည့္ရက္တြင္ သူေဌးက ထမင္းေကၽြးသည္။ အလုပ္ပိတ္ရက္ဆိုလွ်င္ လမ္းထိပ္က ထမင္းဆိုင္မွာ စားသည္။
ဒါက တစ္ခါတစ္ရံမ်ဳိးမွသာ စားျဖစ္တာျဖစ္သည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေခါင္းရင္းအိမ္မွ မသန္းရီႏွင့္ ေျခရင္းအိမ္မွ ႏြယ္ႏြယ္ႏွင့္ သြယ္သြယ္တုိ႔ အိမ္မွလည္း အလုပ္ပိတ္ရက္ဆိုလွ်င္ ထမင္းဟင္းမ်ား သူ႔တစ္ေယာက္ စာ လာပို႔တတ္သည္။ ဆယ္ေလးငါးႏွစ္အတူတူေနလာၾကတာဆိုေတာ့ ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈက ေဆြမ်ဳိးေတြလို ျဖစ္ေနၾကေလ သည္။
ေဖတင္ အိမ္ေပၚသို႔ျပန္ေရာက္၍ မ်က္ႏွာသုတ္ၿပီး ေဘးျပတင္းေပါက္ကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ သြယ္သြယ္တို႔ အိမ္ကို ေတြ႔ လိုက္ရသည္။ ေဖတင္ မသန္းရီေျပာသြားေသာ
“ ညက ဘာေတြအလုပ္႐ႈပ္ေနမွန္းမွ
မသိတာ…”
ဆိုေသာ စကားကို အမွတ္ ရလိုက္သည္။
သူတုိ႔အိမ္ေတြက (၁၀)ေပအိမ္ေလးေတြျဖစ္ၿပီး တစ္အိမ္ႏွင့္တစ္အိမ္က သုံးေပမွ်သာ ကြာျခား၍ ညလူေျခ တိတ္ခ်ိန္တြင္ တစ္ဖက္မွ ကိုစိုးႏွင့္ ႏြယ္ႏြယ္တုိ႔ ကဲၾကသည့္အသံေတြက အတိုင္းသားၾကားေနရသည္။ ထိုအခါမ်ဳိးတြင္ ေဖတင္ မေနႏိုင္။ အိမ္ႏွစ္လုံးၾကားသုိ႔ဝင္၍ ေခ်ာင္းတတ္သည္။ ဝါးထရံကာအိမ္ဆိုေတာ့ ေဖတင္အဖို႔ အေခြၾကည့္ရသည္ ထက္ပိုၿပီး ရွင္းရွင္းလင္းလင္းရွိလွသည္။
ညတုန္းကေတာ့ ေဖတင္ ကံဇာတာ တက္လာသည္။ ႏြယ္ႏြယ္တုိ႔ လင္မယား ကာမစပ္ယွက္ေနတာတင္မက သြယ္သြယ္တစ္ေယာက္ စိတ္ေတြထၿပီး ျဖစ္ခ်င္တုိင္းျဖစ္ေနပုံကိုပါ ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရေလသည္။ အိမ္ႏွင့္ (၇)ေစ်း မိန္းမေျခလွမ္း (၁၅) မိနစ္ခန္႔သာ ေလွ်ာက္ရသည္။ မသန္းရီႏွင့္ သြယ္သြယ္တုိ႔ ကားမစီးေတာ့ဘဲ ခပ္ေျဖးေျဖးပဲ ေလွ်ာက္လာၾကသည္။
“ အမသန္းရီ…..ဦးေလး ေဖတင္အေၾကာင္း ေျပာမလို႔ဆို…
" ေအာ္ ေအး…''
" ေျပာေလအမ…''
" ညီးကလည္းေအ…ေလာလိုက္တာ….ဘယ္ကစေျပာရမလဲလို႔ စဥ္းစားေနတာ….အင္း….ဒီလိုေအ့…အကိုေဖတင္ က လူပ်ဳိႀကီးဆိုေတာ့ မိန္းမမရွိဘူး….''
" ဟြန္း….ဒါမ်ား အဆန္းလုပ္လို႔….''
" နားေထာင္စမ္းပါအုံးေအ….ညီးကလဲ… ''
" ဆက္ေျပာေလ….နားေထာင္ေနတယ္…. "
" ဟိုတစ္ေန႔က သူအလုပ္ကျပန္လာၿပီး ခဏေနေတာ့ ဒိုဘီကလာပို႔ထားတဲ့ သူ႔အဝတ္ေတြ ငါသြားပုိ႔တယ္….အဲဒါ သူဘာလုပ္ေနတယ္မွတ္လဲ…''
"ဘယ္သိမွာလဲ…''
" ႏိုင္ငံျခားကလာတဲ့ ဝတ္လစ္စလစ္ပိုစတာႀကီးကိုခ်ိတ္ၿပီး အဲဒီေရွ႕မွာရပ္ၿပီး ဂြင္းထုေနတယ္…''
" အယ္….သူကလည္း မေနႏိုင္ ဝယ္စားလိုက္ရင္ရတာပဲဟာ…''
" မိန္းမမရွိေတာ့ သနားစရာေပါ့ဟာ….''
" ဟီ…ဟိ….အမကလည္း ပါးစပ္က သနားေနတယ္….ထဘီခၽြတ္ၿပီး ဝင္သြားလိုက္ရင္ၿပီးေရာ….''
" ေသနာမေလး….လင္ရမွ ပါးစပ္က ၾကမ္းလာတယ္….ညီးသာဝင္သြား….''
" က်မကေတာ့ ဒါမ်ဳိးမႀကံဳေသးပါဘူး…''
" ေနပါအုံးေအ….ငါ့စကား ဘယ္ေရာက္သြားလဲမသိဘူး….ငါေျပာခ်င္တာက အဲ့ဒါမဟုတ္ဘူး….ငါေတြ႔လိုက္ရတဲ့ သူ႔ပစၥည္းႀကီး….”
“ ေျပာစမ္း….ေျပာစမ္း….အမ ဘယ္လိုဟာႀကီးလဲ….”
ျပာျပာသလဲေမးလိုက္ေသာ သြယ္သြယ္အား မသန္းရီက လွည့္၍မ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္သည္။
“ ေျပာမွာေပါ့ေအ…..ညီးကလဲျဖစ္ေနလိုက္တာ….သူ႔ဟာႀကီးက သစ္သားျငဳပ္က်ည္ေပြ႔ႀကီးလား မွတ္ရတယ္ေအ…. နဲတာႀကီးမဟုတ္ဘူး….ငါျဖင့္ အဲဒါႀကီး ျမင္လိုက္ရၿပီး (၂)ရက္ေလာက္ အိပ္မေပ်ာ္ဘူး….”
“ ဟိဟိ….အမကလည္း ျဖစ္ရတယ္…..ဟိဟိ….”
“ ဟဲ့ မသန္းရီတို႔ ဒီမွာ ငါးၾကင္းခုတ္သားေတြရွိတယ္ေနာ္….”
ေစ်းဝေရာက္၍ ေစ်းသည္တစ္ေယာက္က ဆီးႀကိဳေအာ္ေျပာလိုက္သံေၾကာင့္ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ စကားစျပတ္သြား ၾကေလသည္။ ဟင္းပန္းကန္ေလးကိုင္၍ သြယ္သြယ္ သူမ၏ အိမ္ေပၚမွ ဆင္းလိုက္သည္ကို ေဖတင္ ေတြ႔လိုက္သည္။ သူ႔ဆီသုိ႔ သြယ္သြယ္လာေတာ့မည္။
အေပၚက ဝတ္ထားေသာ တီရွပ္အျဖဴေလးက ေစ်းသြားတုန္းက တီရွပ္ေလးျဖစ္ေပမယ့္ အထဲက ေဘာ္လီကိုေတာ့ ခၽြတ္ထားပုံရသည္။ အိမ္ေပၚမွအဆင္း ႏို႔ႏွစ္လုံးက ဗရမ္းဗတာခါရမ္းသြားသည္ကို ေတြ႔ျမင္လိုက္ရသည္။ ေအာက္ဖက္ကဝတ္ထားတာေတာ့ ေစ်းသြားတုန္းက ထဘီအနက္ေလးမဟုတ္ဘဲ အေရာင္လြင့္ပ်ယ္စပြင့္႐ိုက္ထဘီ အနီ ေရာင္ေလးကို ဝတ္ထားသည္။
ေဖတင္ မသန္းရီကိုေတာ့ တိုက္စစ္ဆင္ၿပီးၿပီ။ သြယ္သြယ္ကိုလည္း တိုက္စစ္ဆင္ရဦးမည္။ ေဖတင္ ေငါက္ကနဲထ၍ အတြင္းခန္းဖက္သုိ႔ ဝင္လာလိုက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ အခန္းထဲတြင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ဝတ္လစ္စလစ္ပုံေရွ႕တြင္ ရပ္လိုက္ၿပီး သူ႔ ပုဆိုးကို ကြင္းလုံးခၽြတ္ခ်လိုက္သည္။ ေဖတင္က ညကသြယ္သြယ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ေနတာကိုေတြ႔ျမင္ခဲ့ရၿပီး ေနာက္ သြယ္သြယ္ကို အေတာ္လိုးခ်င္ေနတာျဖစ္သည္။
သြယ္သြယ္ကို အခုေတြ႔လိုက္ရေတာ့ သူ႔လီးႀကီးက ေထာင္းကနဲ ေထာင္းကနဲ ထ၍လာသည္။ ပုဆုိးခၽြတ္ခ်လိုက္ၿပီးသည္ႏွင့္ ေဖတင္က အိမ္ေရွ႕ခန္းႏွင့္ အတြင္းခန္း ဝင္ေပါက္ထြက္ေပါက္ဖက္ကို တေစာင္းေပး၍ သူ႔လီးႀကီးကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ သြယ္သြယ္အိမ္ေပၚသို႔ လွမ္းတက္လိုက္ေတာ့ ကိုေဖတင္ကို မေတြ႔ရ။
အသံျပဳမည္ႀကံလိုက္ၿပီးေတာ့မွ မနက္က မသန္းရီေျပာသြားသည္ကို သတိရလိုက္ၿပီး လက္ထဲက ဝက္သားဟင္းပန္းကန္ေလးကို အိမ္ေရွ႕စားပြဲေပၚတင္လိုက္ၿပီး ေျခသံမၾကားေအာင္ အတြင္းသုိ႔ဝင္သည့္အေပါက္နားကပ္၍လာၿပီး အထဲသုိ႔ ၾကည့္လိုက္သည္။
“ အာ….ဟာ….”
အမသန္းရီေျပာသည့္အတုိင္းပင္။ ဦးေလးေဖတင္၏ ပစၥည္းႀကီးက ျငဳပ္က်ည္ေပြ႔ႀကီးလား ေအာက္ေမ့ရသည္။ ဦးေလးေဖတင္က သူ႔ေရွ႕က ဝတ္လစ္စလစ္ပုံကိုၾကည့္ကာ သူ႔လီးႀကီးကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး တစ္ခ်က္ျခင္း ဂြင္း တိုက္ေနသည္။ လီးႀကီးသာ ဧရာမျဖစ္တာမဟုတ္။ ေအာက္က ေဂြးအုမဲမဲႀကီးေတြကလည္း ေဖာင္းတင္းလုံးတစ္ၿပီး နဲတာႀကီး မဟုတ္။
ပုဆုိးကို ကြင္းလုံးခၽြတ္ခ်ထားသျဖင့္ သူ၏ တုတ္ခိုင္ေတာင့္တင္းလွေသာ ေပါင္တံႀကီးေတြကလည္း ၾကြက္သားအ ေျမာင္းေျမာင္းထ၍ ေနသည္။ သြယ္သြယ္၏စိတ္ေတြ ထိန္းမရေအာင္ထ၍လာသည္။ သြယ္သြယ္ မ်က္ေစ့ကိုမွိတ္ကာ အခန္း တံခါးကိုမွီၿပီး ထဘီကိုမ၍ လက္လွ်ဳိသြင္းၿပီး ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ဖြဖြေလးပြတ္၍ေပးေနမိသည္။
သူမ၏ ရင္တစ္ခုလုံး ဘေလာင္ဆူေစကာ ရာဂစိတ္မ်ား ထၾကြေလာင္ၿမိဳက္လာသည္။
အလိုးခံခ်င္စိတ္ေတြကလည္း ထိန္းမရေအာင္ ထ၍လာသည္။ ေဖတင္ ၿပဳံးလိုက္သည္။ သြယ္သြယ္က မသန္းရီထက္ပိုၿပီး ထန္သည္။ မသန္းရီတုန္းက ဒီလိုမ်ဳိးမဟုတ္ သူလုပ္ျပတာကို တဝၾကည့္ၿပီး တုန္တုန္ယင္ယင္ဆင္းျပန္ေျပးသြားသည္။ အခုေတာ့ သြယ္သြယ္က သူ႔ကိုပင္ ဂ႐ုမထားေတာ့ေလာက္ေအာင္ စိတ္ေတြထေနၿပီ။ သြယ္သြယ္၏ ပါးျပင္ေလး ေႏြးကနဲတစ္ခ်က္ ခံစားလိုက္ရသည္။
#အပိုင္း_၂_ဆက္ရန္
