လသာေပမယ့္ ရန္ကုန္သူရန္ကုန္သားေတြက မခံစားႏိုင္ၾကပါဘူး။ ညသန္းေခါင္ေရာက္မွ မထားတစ္ေယာက္ အိပ္ရာမွ အလန္႔တၾကား ႏိုးလာၿပီးေယာက္်ားျဖစ္သူ
ကို ေအာင္ထြန္းကိုႏႈိးလိုက္ၿပီး
"ကိုကို ထ ထ "
"ဟင္ ဘာလဲ ထား"
"ထားအိမ္မက္မက္တယ္ကိုကို"
"ဟင္ အိမ္မက္မက္တာမ်ား ထားရယ္ ကိုကို႔ကိုႏႈိးရသလား"
"အိမ္မက္က ထူးဆန္းတယ္ကိုကို"
"ဟင္ ေျပာစမ္းပါအုံးထား"
"ထားအိမ္မက္ထဲမွာ မြန္သံႀကီးနဲ႔ လူတစ္ေယာက္လာတယ္.. ဆံပင္ႀကီးလဲ ေလ်ာင္ထုံးလို႔"
"ေဟ"
"ၿပီးေတာ့..အေမတို႔နဲ႔လာေနခ်င္ပါတယ္တဲ့၊ ထားကလည္း သူ႔႐ုပ္ရည္သန္႔သန္ျပန္႔ျပန္႔မို႔ လာေနခိုင္းလိုက္တယ္"
"ေဟ ဟုတ္လားထား"
"ဟုတ္တယ္ကိုကို''
"အင္း..ထားေတာ့ကိုယ္ဝန္ရွိၿပီလားမသိဘူး"
"ရွင္"
ထားတစ္ေယာက္အလန္႔တၾကား
ျဖစ္သြားၿပီးဓမၼတာမေပၚတာသတိရသြားတယ္။
"ကိုကို မနက္ျဖန္ဆီးစစ္ရေအာင္"
"ေဟ တကယ္ျဖစ္ၿပီေပါ့"
"ဝမ္းသာလိုက္တာထားရယ္"
"ဝမ္းသာမေစာနဲ႔ကိုကိုမနက္ျဖန္သိရၿပီပဲ"
ကိုေအာင္ထြန္းဝမ္းသာလြန္းလို႔အိပ္မေပ်ာ္ေပ။ ထားသာၿပဳံးၿပဳံးႀကီးႏွင့္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ ကိုေအာင္ထြန္းတစ္ေယာက္ ညဖြင့္တဲ့ေဆးခန္းသို႔ မနက္မိုးမလင္းခင္ အိပ္ရာထၿပီး ဆီးစစ္တဲ့အရာကို သြားဝယ္လိုက္တယ္။
မနက္အိပ္ရာကထတဲ့ထားအတြက္ ဆီးခြက္သီးသန္႔လုပ္ၿပီး ဆီးသြားေစကာ စမ္းၾကည့္ေတာ့ ကိုယ္ဝန္ရွိတယ္ဆိုတဲ့ အေျဖကိုရတယ္။ ေပ်ာ္လိုက္ၾကတဲ့လင္မယား။ တမ်ိဳးလုံးက အုံးအုံးထလို႔ပါပဲ ကိုယ္ဝန္ရကတည္းက ကိုေအာင္ထြန္းလင္မယား စီးပြားတက္လာသလို၊ ကံေကာင္းမႈေတြလည္း ဆက္တိုက္ျဖစ္လာတယ္။ မထားရဲ႕ကိုယ္ဝန္လရင့္ေလ မထားမွာ အိမ္မက္ေတြမက္ေလပါပဲ။ အသိဘုန္းႀကီးကို ေျပာျပေတာ့လည္း ေရွးကသံသရာ အဆက္ဆက္က ေဆြမ်ိဳးေတာ္စပ္ခဲ့လို႔ ဒီဘဝမွာ ဆုံရတယ္ေျပာတာပါ။
ကေလးေမြးၿပီးေနာက္မွာ ကေလးက က်န္းမာသန္စြမ္းတဲ့ ကေလးျဖစ္လာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ညေတြမွာ ကေလးဟာ လန္႔ႏိုးလာတတ္ၿပီး ငိုလာတယ္။ အဲအတြက္ ရတက္မေအးရပါဘူး။ ေဗဒင္ေတြေမးေတာ့လည္း သိုက္ႀကိဳးဘာညာ ျဖတ္ခိုင္းၾကတာနဲ႔ ျဖတ္ေပမယ့္မရပါဘူး။
တေန႔ေတာ့ ကိုေအာင္ထြန္းဟာ DVေပါက္တယ္။ မိသားစုလိုက္ အေမရိကကို ေျပာင္းၾကတယ္။ ကေလးစကားေျပာတတ္တဲ့အ႐ြယ္မွာ အိမ္မက္ေတြအေၾကာင္း စၿပီးေျပာလို႔ ကိုေအာင္ထြန္းႏွင့္ မထားစိုးရိမ္လာခဲ့တယ္။ ကိုေအာင္ထြန္းနဲ႔မထားဟာ ျမန္မာျပည္အေၾကာင္း သားေရွ႕မွာ လုံးဝမေျပာေတာ့ပါဘူး။ သားကို အမည္ေပးေတာ့ ေဇာ္မိုးလို႔ပဲေပးပါတယ္။ အေမရိကန္မွာျဖစ္ေတာ့ Steven jobလို႔ ေပးထားတယ္။ ေဇာ္မိုးေလးဟာ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ႕ဓေလ့ေတြကို မိဘေတြဆီက မသိရတဲ့အတြက္ နားမလည္ပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ ေဇာ္မိုးမွာ အၿမဲမက္တဲ့ အိမ္မက္ေတြေၾကာင့္ သိခ်င္လာတယ္။ ေဇာ္မိုးအိမ္မက္က တေန႔တျခား ပီျပင္လာခဲ့တယ္။ အဲဒါကေတာ့ အင္းဝေခတ္ ဗမာဘုရင္မင္းေခါင္ႏွင့္ မြန္ဘုရင္ရာဇဓိရာဇ္တို႔ၾကားက နယ္ခ်ဲ႕တဲ့ပြဲေတြပါပဲ။ စစ္ဘုရင္ေတြနဲ႔ နယ္ခ်ဲ႕ၾကတဲ့အခါ စစ္သားဆိုတာ ေယာက်ၤားမွန္ရင္ စစ္သားလုပ္ရတဲ့ထုံးစံေပါ့ဗ်ာ။ တေန႔မွာ အ႐ြယ္ေရာက္လာတဲ့ တလႏြန္တစ္ေယာက္ ကိုယ္လုံပညာေလ့က်င့္ေနတုန္း
"တလႏြန္.."
"ဘုရာ့့ "
"မင္းကေယာက္်ားေတြတတ္အပ္တဲ့ ပညာသာမက စစ္ေရးစစ္ခွ်ီ၊ ကင္းေထာက္အကုန္တတ္ၿပီပဲ၊ အ႐ြယ္လည္းေရာက္ၿပီမို႔ စစ္မႈ႕လည္း ထမ္းရေတာ့မယ္။
"မွန္ပါ"
"အခုမင္းတို႔အတြက္ စစ္ဆင့္ေခၚစာေရာက္ၿပီ.. ေမာင္မင္း သြားလတ္ေတာ့"
တလႏြန္ေနျပည္ေတာ္ေရာက္ေတာ့ လူေ႐ြးပြဲမွာ အစြမ္းျပႏိုင္တဲ့အတြက္ ဗိုလ္ေလးရာထူးရခဲ့တယ္။ အမတ္ဒိန္ေလ်ာက္ထားခ်က္ ေအာင္ျမင္ၿပီးေနာက္မွာ တပ္ေတြ စစ္ေရးျပင္ၾကတဲ့အသံၾကားရတဲ့အတြက္ အဆင္သင့္ျပင္ေနတုန္း
"ေဟ့ တလႏြန္"
"ဘုရားဗိုလ္မႈး"
"ငါတို႔ဒီတႀကိမ္ရခိုင္သံတြဲကိုစစ္ခ်ီမယ္.. အင္းဝဘုရင္ မင္းေခါင္ သံတြဲကိုတပ္နဲ႔ ခ်ီမယ္ၾကားတယ္.. ငါတို႔က လက္ဦးမႈ႕ယူၿပီး အရင္စစ္ခ်ီမယ္..''
"ဗိုလ္မႉး ရခိုင္ဘုရင္ေကာ ဗိုလ္မႈး"
"သူ႐ို႕ေတြၿမိဳ႕ထားၿပီး ကုလားျပည္ဘက္ ေ႐ႊ႕တယ္အသံၾကားသကြဲ႕"
"အဲသလိုဆို သံတြဲအုပ္ခ်ဳပ္သူမဲ့ေနၿပီေပါ့"
"အိန္းငါ႐ို႕ေတြလက္ဦးမႈယူရၿပီး ၿမိဳ႕ထဲဝင္ရရင္ စစ္မပန္းေတာ့ဘူးေပါ့ကြယ္"
"မွန္ပါ"
တလႏြန္တို႔ႏွင့္ စစ္ဗိုလ္မႉးႀကီးေလးေယာက္ျဖစ္တဲ့ တလဗ်န္၊ခ်ဳရင္ထဲ့၊ ေကာ္သြီးႏွင့္ လဗ်န္ကြီး ဦးစီးၿပီးသံတြဲၿမိဳ႕ကို စစ္ခ်ီၿပီးေနာက္မွာ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ကင္းမဲ့တဲ့သံတြဲၿမိဳ႕ကို လြယ္လင့္တကူ သိမ္းပိုက္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး ဗိုလ္ဝင္ခံခဲ့တယ္။ စစ္အဂၤါေလးပါးစုံလင္ေအာင္ စတည္းခ် ျပဳျပင္ေနၾကရတယ္။ ၿမိဳ႕႐ိုးတြင္း ရိကၡာအျဖစ္ စုေဆာင္းထားၾကၿပီး ရခိုင္ျပည္သူျပည္သားေတြဆီက အကူအညီရေအာင္ ေဆာင္႐ြက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ဇာတိပုညမာန္မာနႀကီးတဲ့ ရခိုင္ေတြေၾကာင့္ အခက္အခဲအနည္းငယ္ေတြ႕ၾကရတယ္။
တေန႔ေတာ့ တလႏြန္တစ္ေယာက္ကင္းလွည့္
ရင္းက မိန္းကေလးတသိုက္ကို ေတြ႕ရတဲ့အခါ ေငးေမာၾကည့္မိရင္း အေခ်ာအလွေလးကိုေတြ႕ေတာ့ အနားကို ကပ္ၾကည့္မိတယ္။ က်ယ္ျပန္ေက်ယ္ျပန္႔ေသာ နဖူး၊နန္းဆန္ေသာ မ်က္ႏွာဖြင့္ထြားေသာ ရင္ႏွင့္ ေသးက်ဥ္ေသာခါးဝိုင္းစက္ေသာ တင္ပါးေတြႏွင့္ အလြန္႔ကိုလွပေသာ သူ႔ကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္ေလ။ ဆံပင္ကို တပတ္လည္ေက်ာ့ထုံးၿပီး ခံပြင့္ကို ဆံထုံးတြင္ပတ္ၿပီး အလြန္ပင္က်က္သေရ ရွိလွသူေလးပါ။
"ေဟ့ရွင္ေႏွာင္း ဟိုစစ္ဗိုလ္ေလးနင့္ကို ၾကည့္ေနတယ္"
"ေကာင္မေရ ေအးေအးေဆးေဆးေနေႏွာ္၊ ငါ့အဖအေၾကာင္းနင္သိသားနဲ႔"
"ေအးဟယ္ အခင္ႀကီးဇံဦးကေဒါသႀကီး၊ မြန္ေတြကိုၾကည့္မရတာဟ"
ရွင္ေႏွာင္းတို႔တေတြေရအိုးကိုယ္စီ
၎႐ြက္လာၿပီးဟန္မပ်က္လမ္း
ေလ်ာက္လာေပမယ့္ ရွင္ေႏွာင္းရင္မွာ လႈိင္းခတ္သံေလးေတြ ျဖစ္ေနမိတယ္။ ရွင္ေႏွာင္းလည္း ဗိုလ္ေလးလို ေယာက္်ားပီသတဲ့ လူမ်ိဳးေတြ႕ေတာ့ ရင္ခုန္မိတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အဖကိုလည္း ေၾကာက္ရေသးတယ္ေလ။ အဖ က ေဒါသမာန္ဟုန္ကလည္း ႀကီးတယ္။ မာနကလည္း ႀကီးတယ္။ အားမတန္လို႔ မာန္ေလ်ာ့ေနရေတာ့ ပိုၿပီးေဒါသေတြထြက္ေနတယ္ေလ။
ရခိုင္ေတြက စစ္ကိုအားေပးတဲ့လူေတြမွ မဟုတ္တာ။ စစ္ဘုရင္ေတြကိုဘယ္လိုမွ မတုန္႔ျပန္ႏိုင္တဲ့ အေျခအေနမဟုတ္လား။ ေဟာ ဗိုလ္ေလးအနားေရာက္လာေလ ရွင္ေႏွာင္းရင္မွာ ဗေလာင္ဆူေလျဖစ္ၿပီး၊ ဟန္ေတာင္ ပ်က္ခ်င္လာတယ္။
"ေဟ့ ႏွမတို႔.. ကြၽႏုပ္တစ္ခုေမးပါရေစ"
"ေမးပါ ဗိုလ္ေလး၊ အကြၽန္႐ို႕သိသမွ်ေျဖပါ့မယ္"
တလႏြန္စဥ္းစားရခက္သြားတယ္။ ေမးခ်င္တာက အေခ်ာအလွနာမည္။ ကိုယ္ကစစ္သား။ ဒါေပမယ့္ ႏွလုံးသားက ေတာင္းဆိုလာေတာ့လည္း ေရွ႕မ်က္ႏွာေနာက္ထား ေမးရမွာေပါ့ေလ။ မတတ္ႏိုင္ဘူး။
"ႏွမငယ္တို႔နာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ အရင္ေမးပါရေစ"
"အကြၽန္ကေတာ့ ႏွင္းရီ.. သူကရွင္ေႏွာင္း၊ ဟိုဘက္က ေအးျမ"
လွ်ာသြက္အာသြက္မေလးႏွင္းရီက ခ်က္ခ်င္းေျဖလိုက္ေတာ့ ရွင္ေႏွာင္းမွာတားခ်ိန္မရလိုက္ေခ်။
"ဟင္း ႏွင္းရီမေတာ့လုပ္လိုက္ျပန္ၿပီ"
"ဒီမွာဗိုလ္ေလး အကြၽန္တို႔မွာ ေရအိုးေတြ႐ြက္ၿပီး ဗိုလ္ေလးႏွင့္အၾကာႀကီးစကား
မေျပာႏိုင္ပါ"
"ေအာ္ ငါ့ႏွမမွာအေလးေတြ႐ြက္ထားရတာေတာ့ ေလးေနမွာပဲ...သြားပါၿပီ ရွင္ေႏွာင္းငါ့ႏွမ"
ရွင္းေႏွာင္းမွာရင္ထဲ တထိတ္ထိတ္ႏွင့္ေနရတယ္။ မေတာ္လို႔ အဖသာေရာက္လာရင္ မလြယ္ဘူးမလား၊ ျမန္ျမန္သာ အိမ္ဖက္ကိုလာခဲ့လိုက္ရတယ္။ ထိုေန႔့က တလႏြန္အိပ္မေပ်ာ္ရွာေပ။ အနားတြင္ရွိေသာ ခံပြင့္ပန္းရနံ႔ရေလ ရွင္ေႏွာင္းမ်က္ႏွာ ျမင္ေယာင္ေလျဖစ္ေလ။ အိပ္မေပ်ာ္ေတာ့ ကင္းစခန္းဖက္လွည့္ရင္းက
"ဗိုလ္ေလး အိပ္မေပ်ာ္ဘူးလား"
"ဟုတ္ဗ်ာ အိပ္မေပ်ာ္ဘူး"
"ဟင္းးးဟင္းးတုတ္ဓားလက္နက္ စိန္ေျပာင္း အေျမႇာက္ဗိုလ္ေလးမေၾကာက္၊ စိုး႐ြံ႕ျခင္းမရွိတဲ့ ဗိုလ္ေလးႏွလုံးသားေရးေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္မယ္ထင္ပါ့''
တလႏြန္ၿပဳံးလ်က္သာေနမိတယ္။
"သိပါတယ္ ဗိုလ္ေလးရာ ႐ြာလူႀကီးသမီး မိရွင္ေႏွာင္းေၾကာင့္မဟုတ္လား"
"ေဟ..ေမာင္မင္းတို႔ရွင္ေႏွာင္းကိုသိလို႔လား"
"အကြၽႏုပ္တို႔လည္းစစ္သားေတြပါ၊ အေခ်ာအလွ ကြမ္းေတာင္ကိုင္ ရွင္ေႏွာင္းကို မသိပဲေနမလား''
"အိမ္း ကြၽႏ္ုပ္ရင္ကိုစိုးမိုးေနတာပ"
"ဗိုလ္ေလး လိုခ်င္တာရေအာင္ယူရတာပ မဟုတ္လား"
"အခ်စ္ေရးလည္း မင္းေရးပမာ ေျပာရခက္ကြယ္"
"မခက္ပါဘူးဗိုလ္ေလး၊ မနက္ဆို ရွင္ေႏွာင္းဟိုဘက္က ႐ြာတန္းမွာ ခံပြင့္ေတြခူးေနၾကပါ.. ဗိုလ္ေလး အေရာက္လွမ္းသာသြားပါ"
"ေဟ ေမာင္မင္းတို႔သတင္းက အတိအက်ပဲလားကြဲ႕"
"ဟုတ္ပါ့ ဗိုလ္ေလး"
"ေအးေလ ငါ့ႏွလုံးသားကေတာင္းဆိုေတာ့လည္း ငါႀကံေဆာင္ရမွာပါ့"
နံနက္ေစာေစာေလး တလႏြန္အိပ္ရာမွထကာ ရွင္ေႏွာင္းခူးယူေလ့ရွိတဲ့ ခံပြင့္ပင္အနားမွာ ေစာင့္ေနလိုက္တယ္။ ရွင္ေႏွာင္းမွာ ဘုရားလည္းလႉကိုယ္တိုင္လည္း ဆင္ဖို႔ခံပြင့္ကို ခူးဖို႔အေရာက္လာခဲ့တယ္။ အပင္နားလည္း ေရာက္ေတာ့...
"ရွင္ေႏွာင္း.."
"ရွင္. အေမ့"
"မလန္႔ပါႏွင့္ ရွင္ေႏွာင္းရယ္"
"ဟင္ ဗိုလ္ေလး"
ရွင္ေႏွာင္းမွာခုန္သြားတဲ့ ရင္အစုံကိုလက္ႏွင့္ဖိရင္း အလန္႔တၾကားေရ႐ြက္မိတယ္။
"ရွင္ေႏွာင္း ကြၽႏုပ္တလႏြန္ပါ"
"ဟုတ္ကဲ့ပါရွင္"
"ကြၽႏ္ုပ္ရွင္ေႏွာင္းကို ခ်စ္မိေနၿပီရွင္ေႏွာင္း"
"အကြၽန္မ တ႐ြာသားကိုရည္းစားမလုပ္လိုပါ"
"ရွင္ေႏွာင္းေရွးေရစက္ေၾကာင့္ အခုလိုဆုံရတာပါ ရွင္ေႏွာင္း.. ေမာင္ႀကီးဟာ စစ္သားေပမယ့္ ႏွလုံးသားမၾကမ္းတတ္တဲ့လူပါ ရွင္ေႏွာင္း"
"အကြၽန္စိုးရိမ္မိတယ္ဗိုလ္ေလး၊ အကြၽန္႔အဖေရာက္လာရင္ အကြၽန္ေသရပါ့မယ္"
"ရွင္ေႏွာင္း ေမာင္ႀကီးကိုခ်စ္ခ်င္းမွ်ပါလား ရွင္ေႏွာင္း"
ရွင္ေႏွာင္းမွာ အခုလိုဆုံေတြ႕ရမည္မွန္းလည္း ထင္မထားေတာ့ ရန္ခုန္မႈေတြေၾကာင့္ မည္သို႔ျပန္ေျပာရမွန္း မသိေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာၾကည္ႏူးမိတယ္။
"ရွင္ေႏွာင္းမေျပာျပတတ္ပါ ဗိုလ္ေလး.. အကြၽန္ျပန္ပါေတာ့မယ္ ဗိုလ္ေလး"
"ရွင္ေႏွာင္းဒီအတိုင္းျပန္လို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ ဘုရားပန္းမပါရင္ အခင္ႀကီးဆူမွာေပါ့"
ထိုအခါမွ ရွင္ေႏွာင္းလည္း ပန္းခူးဖို႔သတိရတယ္။ တလႏြန္လည္း ရွင္ေႏွာင္းအတြက္ ပန္းေတြကူၿပီး ခူးဆြတ္ေပးလတ္ေလ။ ရွင္ေႏွာင္းမွာ ရင္တထိတ္ထိတ္ႏွင့္ ပန္းခူးရေနၿပီး အလြဲအမွားမွားေတြ လုပ္မိတဲ့အတြက္ ရယ္ခ်င္စိတ္ကို မနည္းဖုံးဖိထားရတယ္။ ႏွစ္ေယာက္သားပန္းခူးရင္း လက္လည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ဆုံမိတယ္ေလ။
"ေအာ္ဗိုလ္ေလးရယ္ ရွင္ေႏွာင္းကိုခ်စ္မိေအာင္မ်ား လုပ္ေနတာလားကြယ္"
ဘုရားပန္းလည္းရေတာ့ရွင္ေႏွာင္းက
"ဗိုလ္ေလး အကြၽန္ျပန္ပါေတာ့မယ္"
"ဟုတ္ပါၿပီ ႏွမ"
ရွင္ေႏွာင္းအိမ္ျပန္လာၿပီး ပန္းမ်ားအားဘုရားမွာ ပူေဇာ္ၿပီး ဗိုလ္ေလးအတြက္ပါ ေမတၱာပို႔လိုက္မိတယ္။ ရွင္ေႏွာင္းရင္ထဲ တလႏြန္ေရာက္သြားခဲ့ၿပီ။ တလႏြန္တို႔သံတြဲမွာ ၿမိဳ႕႐ိုးလုံၿခဳံမႈ ရွိေအာင္ျပဳျပင္ရင္း စစ္ေရးကို ေထာက္လွမ္းရတဲ့အေျခအေနမွာပါ။ ဘုရင္မင္းေခါင္တပ္ကို သားေတာ္မင္းရဲေက်ာ္စြာ ဦးစီးလာမယ့္သတင္းလည္း ေရာက္ခဲ့ၿပီ။
ဘုရင္မင္းေခါင္မွာ သားေတာ္မင္းရဲေက်ာ္စြာ ရွိေပမယ့္ ရာဇဓိရာဇ္မွာေတာ့ အားကိုးရတဲ့ သားေတာ္မရွိေပ။ မင္းရဲေက်ာ္စြာဟာ တိုက္ရည္ခိုက္ရည္ ေကာင္းၿပီး စီမံမႈ အလြန္ေကာင္းပါတယ္။ ဒီအတြက္ တလႏြန္တို႔စစ္သူႀကီးေတြကလည္း ၿမိဳ႕ျပခိုင္လုံေအာင္ တည္ေဆာက္ရျခင္းျဖစ္တယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ အလုပ္မ်ားပေစ မနက္တိုင္းကေတာ့ ပန္းခူးတဲ့ေနရာကို တလႏြန္အေရာက္သြားပါတယ္။ ဒီလိုႏွင့္ပဲ ရွင္ေႏွာင္းႏွင့္ တလႏြန္တို႔ ခ်စ္သူဘဝေရာက္ရတာပေလ။
"ရွင္ေႏွာင္းရယ္ ခ်စ္တယ္"
"အကြၽန္လည္း ေမာင္ႀကီးလိုပါပဲ ေမာင္ႀကီး"
"ႏွမရယ္ေမာင္ႀကီးအတူတူေနခ်င္လွၿပီ"
"ေမာင္ႀကီး အကြၽန္႔အဖ ကသေဘာမတူေလာက္ဘူး ထင္တယ္"
"ေမာင္ႀကီးတို႔ထြက္ေျပးရေအာင္
ေလ"
"ဒီမယ္ေမာင္ႀကီး အကြၽန္႔႐ို႕ၿမိဳ႕ကို ဒီလို႔ပစ္သြားရေအာင္ အကြၽန္မမိုက္ေသးပါဘူး၊ ေမာင္ႀကီးလည္း အကြၽန္႐ို႕ၿမိဳ႕ကို ကာကြယ္ဖို႔လာတာ မဟုတ္လား"
"အမွန္ပါပဲႏွမ ေမာင္ႀကီးအသက္ႏွင့္ ႏွမတို႔ၿမိဳ႕ကို ကာကြယ္ပါ့မယ္ ႏွမငယ္"
"ေမာင္ႀကီးအကြၽန္က စြန္႔လႊတ္စြန္႔စားတဲ့လူမ်ိဳးကို ေ႐ြးခ်စ္တာပါ.. တကိုယ္ေကာင္းသမားကို ေ႐ြးခ်စ္တာ မဟုတ္ရပါဘူး"
"ေမာင္ႀကီးဘုရားမွာသစၥာဆိုပါ့မယ္၊ လာဘုရားသြားစို႔"
အနီးကဘုရားမွာတလႏြန္သစၥာဆို
ၿပီး ရွင္ေႏွာင္းႏွင့္ျပန္လာရင္း ဇရပ္ပ်က္တစ္ခုမွာ ထိုင္လိုက္ၾကတယ္။
"ခ်စ္တယ္ ရွင္ေႏွာင္းရယ္"
တလႏြန္ ရွင္ေႏွာင္းအားယုယၾကင္နာစြာ ေထြးေပြ႕ရင္း အနမ္းေလးေတြေပးလိုက္တယ္။ ရွင္ေႏွာင္းလည္း ရင္ထဲတလွပ္လွပ္ျဖစ္လာၿပီး ျပန္နမ္းရႈိက္မိတယ္။
"အိုေမာင္ႀကီးရယ္"
တလႏြန္လည္းအေျခအေနက ကိုယ့္ဘက္ပါလာၿပီမို႔ ရွင္ေႏွာင္းအက်ႌကို ဖယ္ရွားရင္း ရွင္ေႏွာင္းရဲ႕ႏို႔ခ်ိဳကို စို႔လိုက္ေတာ့
"အို႔ေမာင္ႀကီး "
ရွင္ေႏွာင္းမွာသန္မာတဲ့ တလႏြန္လက္ထဲ မ႐ုန္းကန္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ေပ်ာ့က်သြားရတယ္ေလ။့တလႏြန္လည္း ႏို႔ႏွစ္ဘက္ဘယ္ညာစို႔ၿပီး မိမိအလိုသို႔ပါေအာင္ စြမ္းေဆာင္ရင္း ထမီၾကားလက္ႏႈိက္ရင္း ရွင္ေႏွာင္းပိပိကို လက္ႏွင့္အုပ္ၿပီး ပြတ္ေပးလိုက္ေတာ့
"အို႔ ေမာင္ႀကီးအဟင့္ ဟင့္ ဟင့္"
ရွင္ေႏွာင္းလည္း အလိုလိုညည္းသံေလး ေပးလာမိေတာ့တာပဲေလ။ တလႏြန္လည္း ပိပိလက္ႏႈိက္ရင္း ႏို႔ကိုစို႔ေပးလိုက္တာ အပ်ိဳျဖန္းကေလး ရွင္ေႏွာင္းပိပိထဲက အရည္ေတြစို႐ႊဲၿပီး အျပင္ကိုစီးလာတယ္။ တလႏြန္လည္း ရွင္ေႏွာင္းလုံခ်ည္ကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္လိုက္ေတာ့
"ေမာင္ႀကီး"
ရွင္ေႏွာင္းလည္းအလိုးခံရေတာ့မွာပါလားဆိုတဲ့ စိတ္ကႂကြတက္လာတယ္။ တလႏြန္ရွင္ေႏွာင္းေပါင္ၾကား ဝင္ေနရာယူကာ ဒူးေထာက္ၿပီး ပိပိအဝကို လီးႏွင့္အသာအယာေလး သြင္းလိုက္တယ္။ ဗ်စ္ဆိုတဲ့ အသံေလးၾကားလိုက္ရတယ္။
"အာ့ ေမာင္ႀကီး"
ရွင္ေႏွာင္းတခ်က္လန္႔သြားတယ္။ ႀကီးမားတဲ့လီးႀကီးက ပိပိထဲျပည့္က်ပ္စြာ ဝင္လာတာေလ။ အပ်ိဳစစ္ကေလးလန္႔ရွာၿပီေပါ့။ တလႏြန္လည္း တေျဖးေျဖးခ်င္း ေခ်ာ့သြင္းမွ ရမယ္ဆိူတာသိေတာ့ ရွင္ေႏွာင္းႏို႔ကို ဘယ္ညာေျပာင္းစို႔ရင္း ေရွ႕ကိုအနည္းငယ္တိုးၿပီး လိုးလိုက္တယ္။ အထဲကအတားအဆီးေလး တစ္ခုကတင္းခံေနေတာ့အားေလးသုံးၿပီး လိုးလိုက္တယ္။
"ဗ်စ္..ၿဗိ ၿဗိ"
"အား.အေမ့ ေမာင္ႀကီးနာလြန္းလွတယ္"
"ခဏတာ သည္းခံပါႏွမ"
တလႏြန္လည္း အပ်ိဳအေမွးပါးေပါက္သြားၿပီးဆို
တာ သိေလေတာ့ ေရွ႕ကိုတေျဖးေျဖးတိုးရင္း မွန္မွန္ေလးလိုးလိုက္တယ္။ ေျဖးေျဖးမွန္မွန္လိုးၿပီး ရွင္ေႏွာင္းကာမစိတ္ကေလးကို တိုးလို႔မနာက်င္ေစရေအာင္ ျပဳမူတာပါပဲ။ နည္းနည္းၾကာေတာ့ ရွင္ေႏွာင္းလည္း နာက်င္မႈ႕ေတြေပ်ာက္ၿပီး လီးအရသာေတြ႕လာတယ္။ ရွင္ေႏွာင္းလည့္းမထြက္ဖူးတဲ့ ညည္းသံေလးေတြ ေပးလာမိတယ္။
ရွင္ေႏွာင္းအသံၾကားေတာ့မွ တလႏြန္လည္း အရွိန္ေလး ထပ္ျမႇင့္ရင္းလိုးလိုက္တယ္။ ရွင္ေႏွာင္းအရသာ ပိုရွိလာၿပီေလ။ ပိုျမန္ေလဒစ္ကားႀကီးက ပိအတြင္းသားတေလ်ာက္ ဆြဲေမႊ႕သလိုျဖစ္လာမႈေၾကာင့္ ရွင္ေႏွာင္းမွာ အရသာအထူးေတြ႕လာရၿပီး ေအာ္ညည္းမိတာေပါ့။ တလႏြန္လည္း စီးစိးပိုင္ပိုင္လိုးရေတာ့ အရသာထူးကဲေနတယ္။ လီးႀကီးကလည္း ဇြိၿဗိ ျၿဗိျမည္ၿပီး အဖုတ္ေဖာင္အိအိကေလးက အရသာရွိေနေတာ့ တလႏြန္အားရေက်နပ္စြာ လိုးလိုက္တယ္။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေတာ့
"အာ့ ရွီးး ရွီး ေမာင္ႀကီး အားး"
ရွင္ေႏွာင္းတစ္ေယာက္ တစ္ကိုယ္လုံးတုန္ခါၿပီး တအီးအီး တအားအားညည္းကာ ၿငိမ္သြားေတာ့တယ္။ တလႏြန္လည္း စိတ္ကိုေလ်ာ့ခ်ၿပီး ေနာက္ထပ္ အခ်က္ငါးဆယ္ေလာက္ ဆက္လိုးလိုက္ကာ သုတ္ေတြပန္းထည့္လိုက္တယ္။ ပူေႏြးတဲ့သုတ္ေတြ ပိပိထဲဝင္လာလို႔ ရွင္ေႏွာင္းသတိထားမိၿပီး အရသာပါထူးကဲစြာ ခံစားလိုက္ရေတာ့တယ္။ တလႏြန္လည္း လီးကိုႏႈတ္ၿပီး ရွင္ေႏွာင္းပိပိကို ပုဆိုးႏႈင့္ ယုယုယယသုတ္လိုက္ၿပီး ရွင္ေႏွာင္းကို ေမြးၾကဴလိုက္တယ္။
""ေမာင္ႀကီးရွင္ေႏွာင္းတို႔လြန္ခဲ့ၿပီ"
"ရွင္ေႏွာင္း ဘာမွအားမငယ္ႏွင့္ ရွင္ေႏွာင္းကို ေမာင္ႀကီးလက္ထပ္ယူပါမယ္"
"ေမာင္ႀကီးရယ္ စစ္ကာလႀကီးထဲမွာ"
"ရွင္ေႏွာင္းေမာင္ႀကီးတို႔ျပန္ရ
ေအာင္"
"ဟုတ္ပါ့ေမာင္ႀကီး အဖရွာလိမ့္မယ္"
ရွင္ေႏွာင္းနဲ႔တလႏြန္ျပန္ခဲ့ၾကေလ
သည္။
တလႏြန္ႏွင့္ရွင္ေႏွာင္းတို႔ ခ်စ္သူေတြျဖစ္ၾကၿပီးေနာက္မွာ
ေတာ့ ပိုလို႔ကိုအခ်စ္ေတြတိုးခဲ့တယ္။ ညဘက္မွာ တလႏြန္ဟာ ခ်စ္သူ႔အိမ္ကိုခိုးဝင္ၿပီးေလသံတိုး
တိုးျဖင့္
"ရွင္ေႏွာင္း..ရွင္ေႏွာင္း"
"အမေလးလန္႔လိုက္တာ ေမာင္ႀကီးရယ္"
"ေမာင္ႀကီးလဲ ေတြ႕ခ်င္လြန္းလို႔အရဲစြန္႔ၿပီး လာရတာပါကြယ္"
တလႏြန္လည္းေျပာလိုက္ၿပီး ရွင္ေႏွာင္းကို ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းလိုက္တယ္။ ရွင္ေႏွာင္းလည္း ခ်စ္သူရင္ခြင္ထဲေရာက္ရၿပီး ခ်စ္သူ႔အလိုက် အႀကိဳက္ေဆာင္ရေတာ့တာပါပဲေလ။
"ခ်စ္တယ္ရွင္ေႏွာင္းရယ္"
ရင္ထဲကအသံႏွင့္ေျပာၿပီး ရွင္ေႏွာင္းရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းသားေလးကို စုပ္ယူနမ္းလိုက္တယ္။ ကာမအရသာေတြ႕ဖူးၿပီျဖစ္တဲ့ ရွင္ေႏွာင္းလည္း တုန္႔ျပန္အနမ္းေတြေပးရင္း ကာမေရေၾကာမွာ တျဖန္စီးရျပန္ပါတယ္။ တလႏြန္လည္း အခ်ိန္ကလည္းမရ၊ ရွင္းေႏွာင္းမိဘေတြ ႏိုးသြားရမွာလည္း သတိထားရေတာ့ ၾကာၾကာႏႉးႏွပ္မေနႏိုင္အားပါဘူး။
ရွင္ေႏွာင္းလည္း တလႏြန္နမ္းၿပီဆိုကတည္းက ကာမအဆိပ္ေတြတိုးလို႔ပါပဲ။ ညအိပ္တာမို႔ ဘာအခုအခံမွ မဝတ္ထားတဲ့ အဝတ္ပါးေလးဟာ ႏွစ္ကိုယ္ၾကားမွာ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ရဲ႕။ ခုေတာ့လည္း အေႏွာင့္အယွက္ေတြဖယ္ခြာရင္း အခုေတာ့ ခ်ိဳၿမိန္လွတဲ့ရွင္ေႏွာင္းႏို႔ခ်ိဳေလးကို စို႔ျမဴၿပီး ရွင္ေႏွာင္းပိပိကိုယက္လိုက္တယ္။
"အို႔ ေမာင္ႀကီးရယ္ ဘယ္လိုေတြလုပ္လိုက္တာလဲ ဘုန္းကံေတြနိမ့္သြားမွကြယ္"
ရွင္ေနာင္းမွာ အလန္႔တၾကားတားျမစ္ေပမယ့္ တလႏြန္ကေတာ့ တားမရေတာ့ပါဘူး။ ရွင္ေႏွာင္းပိပိကို ယက္ၿပီးအေစ့ကို တႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္ယူလိုက္ေတာ့
"အာ့ေမာင္ႀကီးႏွမမေနႏိုင္ေတာ့ဘူးေမာင္ႀကီး"
"ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္"
"အာ့အင့္ ဟင္းးဟင္းး.. ေမာင္ႀကီး လိုးပါေတာ့ အဟင့္ေမာင္ႀကီး"
တလႏြန္လည္းေက်နပ္ေအာင္ ယက္လိုက္ၿပီးမွ
"ခ်စ္ႏွမရွင္ေႏွာင္ေမာင္ႀကီးကိုကုန္းေပးပါကြယ္"
"ေမာင္ႀကီးရယ္.. အဆန္းေတြထြင္လွခ်ည္လား"
"ေမာင္ႀကီးလုပ္ရင္ ၾကမ္းႏွင့္ထိၿပီးအသံျမည္မွာ စိုးလို႔ပါေလႏွမငယ္"
"ေမာင္ႀကီးအလိုက်သာ ေဆာင္႐ြက္ပါေလ"
တလႏြန္လည္းလီးႀကီးကို ရွင္ေႏွာင္းပိပိထဲသို႔ သြင္းလိုက္တယ္။
"ဇြိ ၿဗိ ဗ်စ္ ဗ်စ္ "
"အာ့ေမာင္ႀကီး "
ကုန္း၍မခံဘူးေသးေသာ ရွင္ေႏွာင္းမွာ အလန္႔တၾကားျဖစ္ရၿပီး လီးႀကီးက သားအိမ္ထိသေယာင္ေတာင္ ခံစားလိုက္ရေပမယ့္ ထူးကဲတဲ့အရသာကို ခံစားမိၿပီး ေအာ္ညည္းမိတယ္။
"အာ့အင္းးဟင့္ဟင့္"
တလႏြန္လည္း ရွင္ေႏွာင္းမိဘေတြသိမွာစိုးလို႔ အားသုံးမလိုးရဲဘဲ ပုံမွန္ေလးသာ လိုးလိုပ္ရေလသည္။ သိုေ့သာ္ လီးႏွင့္အဖုတ္ထိေတြ႕သံႏွင့္အတူ ေအာ္ညည္းသံသဲ့သဲ့ကေတာ့ ထြက္ေနရတယ္။ လီးကလည္း အဖုတ္ႁပြတ္သိပ္ေနသလို၊ က်ပ္တည္စြာ ဝင္ထြက္ေနတယ္။ ႏွစ္ဦးလုံးလည္း ကာမအရသာထူးကဲစြာ ခံစားရင္းႏွင့္ လိုးခ်ိန္နာရီဝက္ခန္႔ၾကာၿပီး ႏွစ္ဦးသားေခြၽးသံ႐ႊဲ႐ႊဲႏွင့္ ၿပိဳင္တူၿပီးသြားၾကရတယ္။
တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးႏႈတ္ဆက္အ
နမ္းေတြေပးၿပီး တလႏြန္လဲ ခိုးထြက္လာခဲ့တယ္။ ရွင္ေႏွာင္းကေတာ့ စိုးရိမ္ပူပန္စိတ္ေတြႏွင့္ တလႏြန္ေနာက္ေၾကာင္းကို ၾကည့္လို႔သာေနရင္း လေရာင္ေအာက္က တလႏြန္ေပ်ာက္သြားမွ အိပ္ခဲ့ရာ မနက္လင္းမွႏိုးခဲ့တယ္ေလ။
မင္းရဲေက်ာ္စြာတပ္မႀကီးဟာ သံတြဲၿမိဳ႕ကိုဝိုင္းၿပီး ၿမိဳ႕သိမ္းတိုက္ပြဲ ဆင္ႏြဲခဲ့ၾကတယ္။ ၿမိဳ႕႐ိုးခိုင္မာတဲ့အတြက္ မင္းရဲေက်ာ္စြာဟာ သိမ္းပိုက္လို႔ မရႏိုင္ခဲ့ဘူး၊ တပ္မႉးႀကီးေကာ္သြီးဟာ စနစ္တက်ခုခံခဲ့တယ္။ ဒီအျပင္ ညဘက္မွာ ခ်ဴရင္ထဲ့ဟာ တလႏြန္ကိုေခၚၿပီး မင္းရဲေက်ာ္စြာတပ္ေတာ္ကို ႏွစ္ႀကိမ္တိုင္မီးရႈိ႕ခဲ့တယ္။ မင္းရဲေက်ာ္စြာလည္း တပ္ေတြကို စနစ္တက်ကြပ္ကဲၿပီး ၿမိဳ႕ျပင္ကသာ ဝိုင္းလ်က္ေနတယ္။ ၿမိဳ႕႐ိုးကို ဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္ရင္း ၿမိဳ႕ထဲကို ဝင္ေရာက္ႏိုင္ဖို႔ ႀကံစည္ခဲ့တယ္ သို႔ေပမယ့္ ဝင္မရခဲ့ဘူး။ ဒီလိုႏွင့္ အခ်ိန္သုံးလၾကာလာခဲ့တယ္။
တလႏြန္မွာ စစ္ေရးတဖက္ ခ်စ္သူအတြက္တဖက္ ရတက္မေအးရရွာပါဘူး။ စစ္ေရးခဏနားခ်ိန္ ခ်စ္သူ႔ဆီအေရာက္သြားသြားၿပီး ခ်ိန္းေတြ႕ရင္း လိုးျဖစ္ၾကပါတယ္။ တေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ အသက္ေပးလို႔ ခ်စ္ေနၾကတဲ့သူေတြပါ။ တပ္တြင္းအားလုံးလည္း သိေနၾကပါၿပီ။ ရွင္ေႏွာင္းလည္း ခ်စ္သူတလႏြန္အတြက္ ရတက္တကယ္မေအးရရွာပါဘူး၊ ေတြ႕မွသာ အပူလုံးက်ရရွာပါတယ္။ ဒီလိုႏွင့္တေန႔မွာေတာ့ တပ္မႉးႀကီးေကာ္သြီးက အားလုံးကိုေခၚၿပီး
"တပ္မႉးတို႔ငါတို႔မွာ ရိကၡာဆယ္ရက္စာေလာက္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္.. ဒီေတာ့ သူ႔ကြၽန္သေဘာက္ ေရာက္ရလိမ္မယ့္မယ္.. ငါတစ္ခုစဥ္းစားတာက မင္းရဲေက်ာ္စြာဟာ ငယ္႐ြယ္သူျဖစ္တယ္.. တပ္အင္အားႀကီးမားတယ္.. ငါတို႔ပရိယာယ္ဆင္မွ သူ႔ကြၽန္ဘဝကလြတ္မယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ တပ္မႉးႀကီး"
"ဒီေတာ့ ငါတို႔ကပရိယယ္ဆင္ရေအာင္"
"ဘယ္လိုလုပ္မလဲ တပ္မႉး"
"ငါကေတာ့ ဒီလိုလုပ္ဖို႔ စိတ္ကူးထားတယ္ဟ.. ဘုရင္မင္းျမတ္ဆီက စာလႊာကိုပို႔တယ္လို႔လုပ္ရမွာ"
"တပ္မႉးႀကီးသင့္ေတာ္သလိုစီမံပါ"
"လူေ႐ြးမွရမယ္"
"မွန္ပါ "
"ေအးတလႏြန္ မင္းက ရန္သူ႔တပ္စခန္းကို မီး႐ို႕ဖူးေတာ့ မင္းကိုေ႐ြးရင္"
"ေပးအပ္တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ပါ့မယ္"
"ေအးဒါဆိုရင္စာေရးလိုက္မယ္"
တပ္မႉးႀကီးေကာ္သြီးဟာ ရွင္ဘုရင္ရာဇဓိရာဇ္ထံမွ အေထာက္ေတာ္ပါးစာေရးသကဲ့သို႔
"ေမာင္မင္းတို႔အမတ္မ်ားဟာ ငါ့၏ အမိန္႔ေအာက္တာဝန္ထမ္း႐ြက္ခဲ့ၾကတယ္.. ငါကိုယ္ေတာ္အားရေတာ္မူတယ္.. အခုအခ်ိန္မွာ ေမာင္မင္းတို႔ ရန္သူေတြဝိုင္းထားတာ ငါၾကားေတာ္မူတယ္.. ငါ့အမတ္မ်ားအား ငါပစ္မထားပါ.. ငါကိုယ္တိုင္ တပ္ေတာ္ႏွင့္ ခ်ီလာခဲ့ၿပီ.. အမတ္တို႔စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကျခင္း မျဖစ္ႏွင့္ သူ႐ို႕တပ္ေတြဆုတ္ေျပးလ်င္လည္း ငါ့အားေစာင္၍မမူႏွင့္ သူ႐ို႕အား ငါ့တိုညႇပ္တိုက္မည္ျဖစ္သည္''
ဟုစာေရး၍တံဆိပ္ေတာ္မ်ား ခပ္ႏွိပ္ကာ ေ႐ႊေပလႊာသြင္းေစသည္။ ထို႔အျပင္ တပ္မႉးမ်ားမိသားစုမ်ားမွ ေပးပို႔ေသာ စာမ်ားအားလည္း ေသခ်ာစြာေရးေစၿပီး ကတၱီပါအုပ္၍ လုပ္ေစကာ၊ ညေရာက္မွ တလႏြန္အားလြတ္ေစသည္။ တလႏြန္လည္း ခ်စ္ရသူ ရွင္ေႏွာင္းအားႏႈတ္ဆက္၍ ညတြင္အေမွာင္အားကိုးကာ ထြက္ၿပီး ရန္သူေရွ႕ကို အေယာင္ျပကာထြက္ေျပးေလသည္။
သို႔ေသာ္ ကံအေၾကာင္းမလွ၍ ရန္သူ႔တပ္ႏွင့္မိကာ အဖမ္းခံရေသာ္လကဝယ္ရွိစာခြၽန္ေတာ္မ်ားပါ အမိခံလိုက္ရသည္။ မင္းရဲေက်ာ္စြာလည္း တလႏြန္အား ေမးျမန္းစုံစမ္းရာ အေျဖမရေပ။ အစာငတ္ခံထားၿပီးမွ
"ေမာင္မင္း ထမင္းစားမည္ေလာ"
"ေသခါနီးမွ အရွင္ႏွစ္ပါးေကြၽးေသာ ထမင္းအား မစားလိုေတာ့ပါ၊ ကြၽႏ္ုပ္အားသတ္ေတာ္မူပါ"
"ေမာင္မင္း လိုရာေတာင္းပါ"
"ကြမ္းတရာေရတမႈတ္သာေကြၽးပါ"
တလႏြန္အားကြမ္းတရာေရတမႈတ္ေကြၽးကာသတ္ေတာ္မူလိုက္သည္။
တပ္မႉႀကီးေကာ္သြီးမွာ ျပန္လာခ်ိန္တိုင္၍ မလာေသာ တလႏြန္အေၾကာင္းရိပ္မိကာ။ က်ဆုံးေၾကာင္း သတင္းထုတ္ျပန္ရေလသည္။ ရွင္ေႏွာင္းလည္း ယင္းအေၾကာင္းသိရကာ ေျဖမဆည္ႏိုင္ပဲ ေသပြဲဝင္ရေလသည္။
အၿမဲလိုလိုမက္တတ္တဲ့အိမ္
မက္ေၾကာင့္ က်ေနာ္ေဇာ္မိုးဟာ အိမ္မက္ထဲကအေၾကာင္းကို အလြတ္နီးပါးရေနၿပီး ရွင္ေႏွာင္းမ်က္ႏွာကို အလြတ္ရေနပါၿပီ။ ျမန္မာျပည္ကိုလည္း အရမ္းလာခ်င္တယ္။ ေက်ာင္းတက္ေနရလို႔သာ ျမန္မာျပည္မေရာက္ရေပမယ့္ စိတ္ကျမန္မာျပည္ကိုေတာ့ သတိရေနတယ္။
ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ က်ေနာ္အေရွ႕တိုင္းဘာသာရပ္
အေနႏွင့္ ပါဠိကို ကြၽမ္းကြၽမ္းက်င္တတ္ေျမာက္ခဲ့
တယ္။ အလုပ္အတြက္ကေတာ့ ဘူတန္ႏိုင္ငံကို ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အလုပ္ခင္စပ္ၾကားေတာ့ ျမန္မာျပည္ကို လာခဲ့လိုက္တယ္။ ျမန္မာျပည္ေရာက္ေတာ့ ႏွစ္ဘက္ဘိုးဘြားေတြလာႀကိဳလို႔ ျပသနာမရွိခဲ့ဘူး။ သို႔ေပမယ့္ ျမန္မာျပည္ေရာက္ရင္ ပုဂံေတာ့ ေရာက္ေအာင္သြားမယ္ဆိုၿပီး ဘိုးဘြားေတြကိုေတာင္းဆိုၿပီး ပုဂံကို အေရာက္လာခဲ့တယ္။ ပုဂံေရာက္ေတာ့ ပုဂံကေရွးေဟာင္းယဥ္ေက်းမႈျပ
တိုက္ကိုေရာက္သြားၿပီးေလ့လာခဲ့
ရာမွစိတ္ဝင္စားဖြယ္အရာမ်ားျပည့္ႏွက္ေနၿပီး ဓာတ္ပုံေလး႐ိုက္လိုက္၊ စာအုပ္ႏွင့္မွတ္လိုက္ လုပ္ေနခဲ့တယ္။ သို႔ေသာ္ မိမိျမင္မက္တဲ့ အိမ္မက္ထဲကအရာေတြႏွင့္ေတာ့ မတူေသးတဲ့အတြက္ စိတ္မေလ်ာ့ပဲ ပါဠိစာေတြကိုပါေလ့လာေနရင္း
"အြတ္"
က်ေနာ္ ဓာတ္ပုံ႐ိုက္ၿပီးလွည့္အထြက္မွာ တစ္စုံတေယာက္ႏွင့္တိုက္မိတယ္။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပန္းျဖဴျဖဴလွလွေလးေတြ သီကုံးထားၿပီး ေခါင္းေပၚမွာ ပတ္ၿပီးပန္ထားတဲ့ စကားျပန္မေလးကို ေတြ႕လိုက္ရၿပီး ႏႈတ္ကလႊတ္ကနဲေခၚမိတယ္။
"sorry"
"ဟင္ ရွင္ေႏွာင္း"
"ရွင္"
ေဆာင္းေဟမာန္တစ္ေယာက္ အလန္႔တၾကားေလးထူးမိတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေဆာင္းေဟမာန္လို႔ ရင္ထိုးေလးထိုးထားတဲ့ ေဆာင္းဟာ မိမိငယ္အမည္ေခၚခံလိုက္ရတာပါပဲ။ ဒီအသံဟာ မိမိႏွင့္အရမ္းရင္းနီးတဲ့ ေခၚသံမ်ိဳးကိုခံစားရတယ္။ ေငးလည္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ျမန္မာလိုလို အေရွ႕တိုင္းသားလိုလို တစ္ေယာက္ကိုေတြ႕လိုက္ၿပီး အံ့ဩမိသြားတယ္။ ခန္႔ညားတဲ့ လူ႐ြယ္တစ္ေယာက္ပါ။ ေဆာင္းရွက္ေသြးေလး ျဖာသြားတယ္။
"Sorry Madam"
"Never mind"
ဟိုလူေလ..ျပာျပာသလဲ ေတာင္းပန္ေတာ့ ေဆာင္းလည္း ကိစၥမရွိဘူးေျပာလိုက္ရတာေပါ့။ "အင္း ကိုလူေခ်ာႀကီးရယ္ ဘယ္မွာမ်ားျမင္ဖူးလဲ မသိဘူး ရင္ထဲမွာေတာ့အရမ္းရင္းနီးတဲ့လူပဲ"
ေဆာင္းတစ္ေယာက္ဘယ္ လိုမွစဥ္းစားမရဘူး ျဖစ္ေနစဥ္မွာပဲ ကိုလူေခ်ာႀကီးက
"က်ေနာ္ Steven job ပါ ေဇာ္မိုးလို႔ ျမန္မာအမည္ရွိပါတယ္"
"ရွင္ ရွင္ျမန္မာလား"
"ဟုတ္ကဲ့"
"က်မကျမန္မာလို႔မထင္ခဲ့တာ"
"ဟုတ္က်ေနာ္အေမရိက
ကလာတာပါ"
"ေအာ္ ဟုတ္ က်မက ေဆာင္းေဟမာန္ပါ"
"ဟုတ္ကဲ့"
"ဒါႏွင့္ကိုေဇာ္မိုးခုနက က်မကို ဘယ္လိုေခၚလိုက္တာလဲရွင္"
"အဟင္း ရွင္ေႏွာင္းလို႔"
"ဘာျဖစ္လို႔အဲလိုေခၚတာလဲ သိခ်င္လို႔ပါရွင့္"
"ဟုတ္ေျပာရရင္ အရွည္ႀကီးဗ်.. မေဆာင္းေဟမာန္မွာ ဧည့္သည္ေတြပါေသးတယ္ မဟုတ္လား"
"ဟုတ္ကဲ့ရွင့္"
"က်ေနာ္ေအးေဆးရွင္းျပခ်င္တယ္
ဗ်.. အဲဒီအေၾကာင္းကိုေလ.. ေအာ္ ခန က်ေနာ့္မွာ ဒိုင္ယာယီစာအုပ္ေလးႏွင့္ ေရးထားတာရွိတယ္ က်ေနာ့္အိမ္မက္အေၾကာင္းေလးပါ.. က်ေနာ္ဖုံးနံပါတ္ေလး စာအုပ္ေလးစာအုပ္အဖုံးေလးေပၚ
မွာ ေရးေပးလိုက္မယ္.. တကယ္လို႔ဖတ္ၿပီးရင္ က်ေနာ္ဆီဖုံးဆက္ေပးေပါ့"
"ေအာ္ ဟုတ္ကဲ့ရွင့္''
ေဆာင္းလည္းေယာင္အအႏွင့္ယူ
ထားလိုက္ၿပီး
"ဟုတ္ကဲ့ရွင့္
က်မသြားလိုက္ဦးမယ္ေႏွာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါရွင္ေႏွာင္း အို ေဆာရီး ေဆာင္း"
ေဆာင္းက တကယ္ဆို မိမိငယ္နာမည္ရွင္ေနာင္းလို႔ ေခၚလိုက္တာ စိတ္ဝင္စားတာပါ။ အခုလိုလည္း ျဖစ္လိမ့္မယ္ထင္မွတ္မထားခဲ့ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ကိုလူေခ်ာႀကီးႏွင့္ေတြ႕ေတာ့ စိတ္က တမ်ိဳးတမည္သာမက ရင္ထဲမွာပါ ခံစားမိတယ္။
"ေအာ္ကိုလူေခ်ာႀကီးရယ္"
က်ေနာ္လည္း ဧည့္သည္ေတြကို လိုက္လံရွင္းလင္းျပသေနတဲ့ မိန္ကေလးေဆာင္းကို ေငးၾကည့္ရင္း ရင္ေတြခုန္ေနမိတယ္ဗ်ာ။ ခ်စိမိသြားၿပီး မိန္းကေလးရယ္"
ေဆာင္းလည္းတေန႔လုံး ကိုေဇာ္မိုးေပးလိုက္တဲ့စာကိုသာ ဖတ္ခ်င္ေနခဲ့တာ။ ဧည့္သည္ေတြရွိလို႔သာ ထုတ္မဖတ္ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ စိတ္ကေတာ့ စာအုပ္ဆီေရာက္ေနခဲ့တယ္။ ညေနဘက္အလုပ္အားၿပီးေတာ့ ဟိုတယ္ကိုေရာက္မွ ေဇာ္မိုးေပးလိုက္တဲ့ စာအုပ္ေလးကို ဖတ္မိတယ္။ ဖတ္ရင္းနဲ႔ပဲ ေဇာ္မိုးအေပၚမွာ နားလည္လာသလို စာအုပ္ထဲက တလႏြန္ႏွင့္ရွင္ေႏွာင္းတို႔အျဖစ္ကို နားလည္သြားခဲ့တယ္။ "အင္း ဒီအတိုင္းဆို ငါႏွင့္ကိုေဇာ္မိုးဟာ အတိတ္ဘဝက ခ်စ္သူေတြပါလား။ ဒါေၾကာင့္မို႔ထင္တယ္ ငါကိုေဇာ္မိုးအေပၚမွာ အရမ္းရင္းနီးေနတယ္လို႔ ခံစားမိတာကိုး" ေဆာင္းမွာ ေတြးလိုက္မိၿပီး စာအုပ္ဖုံးေလးေပၚက ဖုန္းနံပါတ္ကေလးအား ေခၚလိုက္မိတယ္။
"ဟလို .ကိုေဇာ္မိုးလားဟင္"
"ဟုတ္ ပါတယ္ေဇာ္မိုးပါ၊ ရွင္ေႏွာင္း အဲ ေဆာင္းလားမသိဘူး"
"ဟုတ္ပါတယ္ ေဆာင္းပါ"
"ေအာ္ ဟုတ္ကဲ့ဗ်"
"စာအုပ္ေလးျပန္ေပးခ်င္လို႔"
"ဟုတ္ကဲ့"
"မနက္ျဖန္ေလ က်မ စြယ္ေတာ္ေလးဆူဖူးမလို႔ရွင္၊ အဲဒါေလအေစာႀကီးသြားရမွာမို႔ပါ"
"က်ေနာ္ လိုက္ခြင့္ရွိမလားဟင္"
"ကိုေဇာ္မိုးလိုက္ခ်င္ လိုက္ခဲ့ေလ"
ေဆာင္းေစတနာဗလပြႏွင့္ေခၚမိ
ၿပီေလ၊ ေဇာ္မိုးလည္း အရမ္းဝမ္းသာမိတယ္။ မနက္အေစာႀကီးပဲ ေဆာင္းတို႔ဟိုတယ္ဘက္က္ို အေရာက္သြားလိုက္တယ္။
"ေမာနီး ေဆာင္း"
"ဟုတ္ေမာနီး ကိုေဇာ္မိုး"
"ေရာ့ ေဆာင္း"
"အယ္ ပန္းေလးေတြ"
"လမ္းမွာေတြ႕လို႔သတိရၿပီးဝယ္လာတာေလ"
"ေက်းဇူး ပါကိုေဇာ္မိုး"
"ရပါတယ္ ''
"ေဆာင္းကအရင္ကတည္းက ဇြန္ပန္းေလးေတြႀကိဳက္တယ္ေလ"
"အင္းးဟင္းး"
ဒီလိုနဲ႔ေဆာင္းႏွင့္အတူလိုက္သြားခဲ့တယ္။ေဆာင္းေဘးကခုံမွာထိုင္ၿပီး
ေတာ့ေလ
ေ႐ႊစည္းခုံဘုရားအရင္သြားၿပီးမွ ဗူးဘုရားကို သြားၾကတယ္။ ဗူးဘုရားကေနၿပီး တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘက္ကို စက္ေလွနဲ႔ကူးရေတာ့ က်ေနာ္လည္း ဧည့္သည္ေတြကို စက္ေလွေပၚကို လက္ဆြဲေခၚလိုက္တယ္။ ေနာက္ဆုံးမွေဆာင္းက စက္ေလွေပၚတက္ေတာ့ က်ေနာ့္လက္ကိုင္ရမွာ ရွက္ေနပုံရတယ္ဗ်။ သူက်ေနာ့္လက္မကိုင္ျဖစ္ပဲ တက္ေတာ့
"အမေလး"
က်ေနာ္ဆီးၿပီးဖမ္းလိုက္တယ္။ ေဆာင္းမ်က္ႏွာေလး နီရဲသြားတယ္ေလ။ သူက်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲမွာ
"အို ကို ေဇာ္မိုးလႊတ္ပါ ဧည့္သည္ေတြ ၾကည့္ေနၾကတယ္''
ေဆာင္းမွာရင္ခုန္သံေတြဆူညံသြားတယ္။ ကိုေဇာ္မိုးရဲ႕ရင္ခြင္က်ယ္ထဲ ေဆာင္းေရာက္သြားလို႔။ မေန႔ညကတည္းက ကိုေဇာ္မိုးစာအုပ္ေလး ဖတ္ၿပီးကတည္းက ေဆာင္းရင္မွာ လႈပ္ရွားေနခဲ့တာ။ အခုလဲၾကည့္ ကိုေဇာ္မိုးက ဖက္ထားတာလႊတ္လိုက္ေပမယ့္ လက္ကိုကိုင္ၿပီး စက္ေလွမွာေနရာယူခိုင္းတယ္။ ေဆာင္းလည္း ထိုင္လိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုေဇာ္မိုးေဆာင္းလက္ကို မလႊတ္ဘူးေလ။ ေဆာင္းလည္း မ႐ုန္းခ်င္ပါဘူး။ သူ႔လက္ကို ကိုက္ထားရတာ လုံၿခဳံသလို ခံစားရတယ္။ ဧရာဝတီျမစ္ဝဲယာၾကည့္ၿပီး ရႉခင္းေလးေတြၾကည့္ရင္း ေဆာင္းလည္း ရင္ထဲမွာၾကည္ႏူးရတယ္။
"ေဆာင္း"
"ဟင္"
"ခ်စ္တယ္"
"အာ ကိုေဇာ္မိုးကလည္း"
"က်ေနာ္ကေဆာင္းကို အရင္ဘဝကတည္းက ခ်စ္ေနသူပါေဆာင္း"
"အာ ကိုေဇာ္မိုးလူေတြၾကည့္ေနတယ္"
"သူတို႔ဗမာစကားနားမလည္ပါဘူးေဆာင္း"
"ဟာၾကာ"
က်ေနာ္လည္းေဆာင္းပုခုံးေလးဖက္ၿပီးရႉခင္းေလးေတြၾကည့္ေနလိုက္
တယ္။ ေဆာင္းမွာ ရင္ေတြတဒိန္းဒိန္းႏွင့္ ေနရေတာ့တယ္။ ရင္ဖိုမသန္းဖူးတဲ့ေဆာင္းရင္မွာ အေပ်ာ္ေတြေရာ စိုးစိမ္မႈေတြေရာေရာပြန္းလ်က္ေပါ့။
ဘုရားဖူးေတာ့လည္း ေဆာင္းနံေဘးမွာအတူ ဖူးၾကတယ္ေလ။ ဧည့္သည္ေတြကိုလည္း က်ေနာ္ဝိုင္းရွင္းျပလိုက္တယ္။ က်ေနာ္က စာအုပ္ဖတ္ထားတာမို႔ပါ။ တေန႔လုံးဘုရားေလးဆူ ဖူးၿပီးေနာက္ေတာ့ ဟိုတယ္ကိုျပန္လာလိုက္တယ္။
"ေဆာင္း"
"ရွင္"
"ခ်စ္တယ္ကြာ ကိုယ့္ကိုျပန္ေျပာအုံးေလ"
"ေျပာစရာလိုေသးလား ကိုရယ္"
"မနက္ေစာေစာလာခဲ့မယ္ ေႏွာ္ေဆာင္း"
"အင္း "
ေဆာင္းလည္း ကိုေဇာ္မိုးအေပၚခ်စ္မိသြားၿပီး အေျဖပါေပးလိုက္ပါၿပီ။ တညလုံးလည္း ေဆာင္းရင္မွာ တသိမ့္သိမ့္ခံစားရတယ္။ အရင္လိုအျဖစ္မ်ိဳး မျဖစ္ဖို႔ ေဆာင္းဆုေတာင္းရတာ အႀကိမ္ႀကိမ္ပါပဲေလ။ ေနာက္တေန႔မိုးလင္းေတာ့ က်ေနာ္ေဆာင္းဆီကို ပန္းဝယ္ၿပီးသြားလိုက္တယ္။
"ေဆာင္း ကို ေရာက္ၿပီ"
"အင္းေစာသားပဲကို"
"တညလုံးေပ်ာ္လို႔အိပ္မရဘူးေလ"
"ေဆာင္းလည္းကို႔လိုပါပဲကြယ္"
"ေဆာင္း ကိုယ့္ဘဝရဲ႕အမွတ္တရေနရာေလးကို သြားခ်င္တယ္"
"အင္း အဲဒါသံတြဲၿမိဳ႕ေလ၊ငပလီရွိတယ္"
"ကိုတို႔အတူသြားရေအာင္"
"ေဆာင္းလိုက္ပို႔ေပးပါ့မယ္ေလ"
"အင္း တကယ္ေႏွာ္ေဆာင္း"
ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ၾကၿပီးေတာ့သံတြဲၿမိဳ႕ကိုေျခဦးဆန္႔လိုက္တယ္။မဇင္ေလဆိပ္ကေနဟိုတယ္မွာတည္းကာ
သံတြဲၿမိဳ႕ရဲ႕အထင္ကရျဖစ္ၿပီး
ၿမိဳ႕ကိုဝန္းရံထားတဲ့ ဘုရားသုံးဆူကိုမနက္ပိုင္း
မွာပဲဖူးဖို႔စီစဥ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။
အဲေန႔ကဘုရားေတြအတူဖူးၾကရင္း ေနညိဳခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ဟိုတယ္ဆီကိျပန္လာၿပီးအခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ေဆာင္းကိုအနမ္းေလးေတြေပး
လိုက္တယ္။ခ်စ္သူနဲ႔အခန္းတစ္ခန္း
ထဲအတူေနျဖစ္တဲ့ေဆာင္းမွာေတာ့
ရင္တသိမ့္သိမ့္ခံစားမႈ႕နဲ႔အတူရင္ခုန္ေနမိတယ္။
"ခ်စ္တယ္ေဆာင္းရယ္"
ေဆာင္းကိုနမ္းရင္းေျပာလာတဲ့စ
ကားေၾကာင့္ေဆာင္းစိတ္ေတြလႈပ္
ရွားလာရၿပီးရင္ထဲေမာပန္းလာသ
လိုေဆာင္းမွာခံစားလိုက္ရတယ္။
ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကိုနမ္းရႈိက္လာတဲ့အနမ္းေတြကိုစိတ္လႈပ္ရွားကာ
တုန္႔ျပန္ရင္း ရင္ထဲေမာပန္းလာခဲ့
တယ္။လည္တိုင္ဆီေရာက္လာတဲ့အနမ္းေတြေၾကာင့္ေဆာင္းမွာကို႔ ကို
ျပန္လည္ဖက္ထားေနမိတယ္။ကို႔ရဲ႕ထိကပ္မိေလကိုရဲ႕မာထန္ေနတဲ့လီး
ႀကီးနဲ႔ထိမိသလိုခံစားရၿပီးကာမစိတ္ေတြတိုးပြားလာသလိုခံစားရၿပီးရင္ထဲတလွပ္လွပ္ခံစားရလာေတာ့
သည္။ေဆာင္းကိုနမ္းရင္းပင္
ေဆာင္းရဲ႕အက်ႌကိုခြၽတ္ခ်လိုက္ၿပီး
ေဘာ္လီခ်ိတ္ကိုပါျဖဳတ္ခ်လိုက္ရာ
ျဖဴေဖြးၿပီး ဝိုင္းစက္ေဖာင္းထေနတဲ့
ရင္သားႏွင့္ႏို႔စူစူေလးကိုျမင္လိုက္ရ
ၿပီးေနာက္မွာေတာ့မေနႏိုင္ေတာ့ပဲႏို႔ကိုတႁပြတ္ႁပြတ္စို႔မိေတာ့သည္။
"ႁပြတ္ ! ႁပြတ္ "
"အာ့ ! အင္းးဟင္းးး! "
ယားယံေသာခံစားမႈ႕့ႏွင့္အတူၾကက္
သီးဖုေတြထၿပီးညည္းညဴမိရမိသည္ကေဆာင္းတစ္ေယာက္ပါ။
ႏို႔သီးဖ်ားကိုလွ်ာျဖင့္ထိုးေမႊ
ယက္ေပးၿပီး တႁပြတ္ႁပြတ္စို႔ေပးရာ
ေဆာင္းမွာပိပိထဲကရည္မ်ားပင္
စိမ့္ထြက္လာေတာ့သည္။မ်က္လုံး
မ်ားပင္ဖြင့္မရေပ။လုံခ်ည္ကိုဆြဲ
ခြၽတ္ေသာအခါမွာလည္းအလြယ္တ
ကူကြၽတ္ေစရန္ကူညီေပးမိသည္။
အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးကိုတဝက္တပ်က္ခြၽတ္ခ်ၿပီးေနာက္ေဆာင္းကို
ကုတင္ေပၚခ်ီ၍တင္လိုက္သည္။လွပဖုေဖာင္းေနေသာေဆာင္းရဲ႕အဖုတ္
ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားမွာလဲအရည္ေတြေၾကာင့္႐ြန္းလဲ့ေနေပရာက်ေနာ့္လီး
မွားလဲတဆတ္ဆတ္ေတာင္ေန
သျဖင့္အဝတ္ကိုအလွ်င္အျမန္ပင္
ခြၽတ္လိုက္သည္။ေဆာင္းမွာကို႔ရဲ႕
လီးႀကီးကိုေတြ႕ၿပီး
"အို အႀကီးႀကီးပဲ"ဟုေတြးမိၿပီး
ရင္ခုန္ျခင္းတဝက္
ေၾကာက္လန္႔ျခင္းတဝက္ႏွင့္မ်က္စိေလးစုံမွိတ္ထားလိုက္မိသည္။
က်ေနာ္လည္းေဆာင္းေပါင္ၾကား
ကိုဒူးေထာက္ဝင္လိုက္ၿပီး
က်ေနာ္ေဆာင္းရဲ႕ပိပိေလးကို လီးႀကီးႏွင့္ေတ့လိုက္ခ်ိန္မွာ ေဆာင္းမ်က္လုံးေလးမွိတ္ၿပီး ကိုယ္လုံးေလးကို ေတာင့္ထားတာေတြ႕ရျပန္သည္။ ေဆာင္းေၾကာက္ေနမလားလို႔ ေတြးထင္မိတယ္။ အပ်ိဳစင္ေလးေဆာင္းမွာလည္း ရင္ခုန္မိတယ္ေလ။ ကိုလီးႀကီးဝင္လာၿပီးေတာ့ အပ်ိဳစင္အေမွးပါးကို ထိုးခြဲရင္နာမွာလည္းစိုးတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္အလိုးေတာ့ခံရေတာ့
မည္။
"ႁပြတ္ ဗ်စ္ ဗ်စ္"
လီးႀကီးက်ပ္သိပ္စြာဝင္လာတာႏွင့္
"အာ့ ကို ေျဖးေျဖး အာ့"
က်ေနာ္မၾကမ္းပါဘူး။ ေအးေဆးေလးပဲ တေျဖးေျဖးခ်င္းသြင္းတာပါ။ တဝက္ေလာက္မွာပဲ လီးထိပ္ကတင္းကနဲ ျဖစ္သြားတယ္။ က်ေနာ္လည္း အားေလးနည္းနည္းထည့္ၿပီး ဆတ္ကနဲ လိုးလိုက္တယ္။
"ဗ်စ္ ဗ်စ္ ေဖာက္"
"အာ့ အင့္ဟင္းဟင္းကြဲသြားၿပီးလားကို"
"အာ..ကြဲပါဘူးေဆာင္းကလည္း"
က်ေနာ္လီးျပန္ထုတ္ၾကည့္လိုက္တယ္။ မကြဲဘူးဆိုေပမယ့္ အေမွးပါးေပါက္လို႔ ေသြးစေလးေတြေတြ႕ရတယ္။ ေဆာင္းပိပိေအာက္ေျခ အကြဲေၾကာင္းမွာလည္း ေသြးစေလးေတြေတြ႕ရတယ္ေလ။ က်ေနာ္လီးကို ျပန္ထည့္လိုက္တယ္။
"ႁပြတ္! ဗ်စ္ !ဗ်စ္ "
"အာ့အင္းးဟင္းးဟင္း"
က်ေနာ္ေဆာင္းႏို႔ေလးကို ကုန္းစို႔ရင္း ေျဖးေျဖးေလးလိုးေနလိုက္တယ္။ အဖုတ္က အလိုးမခံဘူးေတာ့ အရမ္းလည္း က်ပ္တယ္။ က်ပ္လည္း က်ပ္မွာေပါ့က်ေနာ့္လီးကလည္း ႀကီးတာကိုး။ ဒါေတာင္ အခုအဆုံးထိ မသြင္းေသးပဲ ေဆာင္းခံႏိုင္ေလာက္မယ့္ အေနအထားေလာက္အထိသာ လီးကိုေျဖးေျဖးခ်င္းလိုးရင္း ႏို႔စို႔ေပးတာ။
ေဆာင္းလည္းႏို႔စို႔ခံရင္း လီးႀကီးႏွင့္အလိုးခံရတာ ရင္ေတြလည္းခုန္ၿပီး ေၾကာက္စိတ္ေလ်ာ့ပါးလာကာ
ကာမစိတ္ေတြလည္း တေျဖးေျဖးေပၚထြက္လာၿပီး အရသာလည္း ေတြ႕လာတယ္။ နာလို႔ ေအာ္ညည္းသံမဟုတ္ပဲ ေကာင္းလြန္းလို႔ ညည္းသံေတြ ထြက္မိေတာ့တယ္။
"အာ့ အင္းးဟင္းးဟင္းကိုရယ္"
ေဆာင္းဆီက ညည္းသံေၾကာင့္ က်ေနာ္အဆုံးထိ သြင္းဖို႔လုပ္လိုက္ၿပီး ခါးအားသုံးကာ ဆတ္ကနဲဆတ္ကနဲလိုးလိုက္တယ္။
"ဗ်စ္! ဗ်စ္ ဗ်စ္ ဘြတ္ ဖြတ္ "
"အာ့ ! အီး! ရွီး အားအင့္ဟင္းး"
ေဆာင္းအသံလည္း ပိုထြက္လာတယ္ေလ။ ေဆာင္းက က်ေနာ့္အလိုးဒဏ္ခံႏိုင္ၿပီး အရသာေတြ႕ေနၿပီဆိုတာ သိလိုက္တဲ့ က်ေနာ္ခါးမတ္ၿပီး ေဆာင္းကို အားႏွင့္လိုးလိုက္က္တယ္။ က်ေနာ့္လိုးခ်က္ေၾကာင့္ ေဆာင္းရဲ႕ႏို႔ေတြပါခါရမ္းလို႔ေန
တယ္။ တကိုယ္လုံးေလး ေ႐ႊတိုးေနာက္ဆုတ္ျဖစ္ေနၿပီး ေဆာင္းမွာညည္း သံလႊင္လႊင္ေလးေပးလာတယ္။
"ဗ်စ္! ဘြတ္!.. ဖတ္! ဘြတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဖန္းဖန္း"
"အာ့! အင္း!ဟင့္ အို႔ အားလားလား"
က်ေနာ္လည္း ေဆာင္းခါးကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ဆြဲကိုင္ၿပီး အားရပါးရ လိုးလိုက္တယ္။ က်ေနာ့္လက္ႏွင့္ဆြဲလိုးလိုက္တာ ေဆာင္းခါးက အိပ္ရာေပၚကႂကြတက္လာၿပီး လိုးခ်က္က အားရစရာေကာင္းလာတယ္ေလ။ လီးႏွင့္အဖုတ္အသံကလည္း တဖြတ္တဖြတ္ႏွင့္ အသံေတြထြက္လာတယ္။ ဆီးခုံခ်င္းပြတ္သံကလည္း တဗ်င္းဗ်င္နဲ႔ လီးဝင္သံ တဇြိဇြိျမည္ၿပီး ေဆာင္းအဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြလည္း လီးအဝင္ကြၽံဝင္သလို ျဖစ္လိုက္လီးျပန္ထြက္လာရင္ ေဖာင္းလိုက္ျဖစ္ေနတယ္။
လိုးခ်ိန္ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္မွာ ေဆာင္းတကိုယ္လုံးလည္း တုန္လာၿပီး ေမာဟိုက္သံေလးပါထြက္တယ္လာတယ္ေလ။ ေဆာင္းၿပီးေတာ့မွာမွန္း က်ေနာ္သိတယ္။ က်ေနာ္ေဆာင္းကို အားရပါးရလိုးေဆာင့္ေပးၿပီး ေဆာင္းပိပိကို လက္တဖက္ႏွင့္ အေစ့ေနရာကို ပြတ္ၿပီး ၿပီးလာေအာင္လုပ္လိုက္တယ္။
"အာ့ကိုအာ့အီးဟီးးအားး"
ေဆာင္းဟာ ကာမအရသာ အထြဋ္အထိပ္ကို ခံစားရၿပီး ပိပိထဲမွလႈပ္ရွားလာကာ အရည္ေတြထြက္လာၿပီး ေဆာင္းတစ္ေယာက္ ၿငိမ္က်သြားတယ္။
"ေဆာင္းၿပီးၿပီလား"
"အာ ကိုကလဲေမးနဲ႔ "
"ရွက္လို႔လား ေဆာင္း"
"အင္း"
"ရွက္နဲ႔ေလ ကိုကိုၿပီးေသးဘူး"
"ၿပီးေသးရင္လည္း လုပ္ေပါ့"
"ကို႔ကိုကုန္းေပးပါလား"
"ဟာကြာ ကိုကလည္း"
ေဆာင္းရွက္သြားမိတယ္။ အခုလိုမ်ိဳးလုပ္တာ သိေပမယ့္ ေဆာင္းကုန္းရမယ္ဆိုေတာ့ စိတ္ထဲမဝံ့မရဲျဖစ္မိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခ်စ္သူအလိုက်ေတာ့ ေနေပးခ်င္တယ္ေလ။
"ေဆာင္းကုန္းေပးပါကြာ"
"ကို ေဆာင္းဘယ္လိုကုန္းေပးရမလဲ"
"ကုတင္ေစာင္းေလးေပၚမွာကုန္းလိုက္ ကိုကုတင္ေအာက္ကလုပ္မယ္"
ေဆာင္းသေဘာေပါက္သလိုပဲ ကုတင္ေစာင္းေပၚကုန္းလိုက္တယ္။ ေဆာင္းကုန္းေပးတဲ့ေနရာက ေရွ႕နည္းနည္းေရာက္ေတာ့ က်ေနာ့္ဒူးက ကုတင္ေဘာင္ႏွင့္ထိေနတာေၾကာင့္က်ေနာ္
ေဆာင္းခါးကိုင္ခိုင္းၿပီး ဒူးေထာက္လို႔ရသေလာက္သာ ေနရာျပင္ေပးလိုက္တယ္။ ေဆာင္းခါးကိုလည္း ခြက္ေနေအာင္ ျပဳျပင္ေပးလိုက္တယ္။ ေဆာင္အဖုတ္ေနာက္ကေန ႏႈတ္ခမ္းသားေတြ ျပဴးထြက္လာတယ္။ က်ေနာ္ေဆာင္းအဖုတ္ထဲ လီးထည့္သြင္းလိုက္ေတာ့
"ျျပတ္ "
"အာ့....ကို"
ေပါင္ကားလိုးတာနဲ႔ေတာ့ လုံးလုံးမဆိုင္ေတာ့ဘူး။ လီးကႁပြတ္သိပ္စြာ ဝင္ၿပီးပိုက်ပ္တယ္။ အရည္ေတြထြက္ေနလို႔သာ အဆင္ေျပေျပဝင္သြားေပမယ့္ ေဆာင္းမွာေတာ့ လန္႔ေနမိတယ္။ က်ေနာ္လည္း ေဆာင္းခါးက်ဥ္က်ဥ္ေလးကို ဆြဲကိုင္ရင္း လီးကိုအဆုံးထိမသြင္းေသးပဲ တေျဖးေျဖးလိုးလိုက္တယ္။ ေဆာင္းလည္းအရသာေတြ႕လာၿပီး ေနာက္ကိုျပန္ေဆာင့္လာလို႔ က်ေနာ္လည္း ေဆာင္းကို မညာတာပဲ အားရပါးရ ေဆာင့္လိုက္တယ္ေလ။ လီးဝင္သံႏွင့္ဥ႐ိုက္သံ တဖတ္ဖတ္ျမည္လာတယ္။ ေဆာင္းမွာ တခ်က္တခ်က္လီးက အဆုံးထိဝင္လာလို႔ အထဲမွာ က်င္တက္တဲ့ဒဏ္က အရမ္းကိုေကာင္းလာတယ္။
"ဗ်စ္! ျဗစ္ ျဗစ္ ဘြတ္ ဖတ္ဖတ္"
"အာ့!ကို ကိုေကာင္းတယ္ အာ့ "
လီးကတဇြိဇြိ ဝင္ေနသလို ေဆာင့္သံတဖတ္ဖတ္ကေနၿပီး တဖန္းဖန္းအသံထြက္ေအာင္ ေဆာင့္လိုက္တယ္။ က်ေနာ့ေဆာင့္ခ်က္က ျပင္းလြန္းလို႔ ေဆာင္းမွာ ေရွ႕ကိုယိုင္ထိုးလာကာ ေဆာင္းလည္း ေနာက္ျပန္မေဆာင့္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ကိုယ္ကိုမတ္ေနေအာင္ ထိန္းရေတာ့တယ္။ လီးႀကီးက အဝင္ေရာအထြက္ေရာ အရမ္းေကာင္းေနလို႔ေဆာင္းမွာ ညည္းသံေတြမွာ ေမာဟိုက္သံေတြပါထြက္လာေတာ့တယ္။
"ဟင့္ အင္းအင္း ကိုရယ္ အာ့ရွီးရွီး"
"ဗ်စ္! ဗ်စ္!ဘြတ္!ဖန္း ဖန္းဖန္းး"
က်ေနာ္လည္းေဆာင့္လိုးလိုက္တာ ေဆာင္းမွာ ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ ၿပီးခ်င္သလိုျဖစ္လာၿပီး
"ကိုေဆာင့္ ေဆာင့္ အားးေဆာင္းၿပီးေတာ့မယ္"
ေဆာင္းမရွက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ကာမအရသာက အထြဋ္အထိပ္ေရာက္လာၿပီး ေအာ္ေျပာလိုက္တယ္ေလ။
"ဟင့္ အင္းအင္း ကိုရယ္ အာ့ရွီးရွီး"
"ဗ်စ္ ဗ်စ္ဘြတ္ဖန္း ဖန္းဖန္းး ဗ်စ္ ဗ်စ္ဘြတ္ဖန္း ဖန္းဖန္းး"
"အားၿပီးၿပီကို အားး"
က်ေနာ္လည္းၿပီးသြားၿပီး သုတ္ေတြပန္းထြက္သြားတယ္။ ေဆာင္းမွာ ပူပူေႏြးေႏြးေလး သုတ္ေတြအဖုတ္ထဲဝင္လာၿပီး သားအိမ္နံရံထဲ ပန္းထြက္တာခံစားလိုက္ရၿပီး အရသာေတြ႕ၿပီး
"အားေကာင္းလိုက္တာကိုရယ္.အားရွီး"
က်ေနာ္လည္း သုတ္ေတြကုန္စင္ေအာင္ လြတ္ၿပီး ေဆာင္းကို လက္လြတ္လိုက္ေတာ့ ေဆာင္းဟာ ကုတက္ေပၚ ဝမ္းလ်ားေလးေမွာက္ရင္း လဲက်သြားတယ္။ က်ေနာ္လည္း ေဆာင္းေဘးနားကပ္လွဲၿပီး ေဆာင္းကိုဆြဲလွည့္ကာ အနမ္းေလးေတြေပးလိုက္တယ္။ ၿပီးမွ
"ေဆာင္း ေကာင္းလားဟင္"
"အာကို ကလည္းကြာ"
"ေျပာပါေဆာင္းရဲ႕"
"ဟင့္အင္းကြာ"
"ေဆာင္းမေျပာရင္ ထပ္လုပ္မယ္"
"အာေတာ္ပါၿပီကို ေဆာင္းလည္း ပင္ပန္းၿပီးႏုံးခ်ိေနၿပီ"
"အာ့ ဆိုေျဖ"
"အင္းေကာင္းတယ္ ခစ္ခစ္"
"ဟားးးဟားးးး"
ေဆာင္းနဲ႔က်ေနာ္ၾကည္ႏူးစြာ ရယ္ေမာလိုက္ၾကၿပီး အနားယူအိပ္စက္လိုက္ၾကတယ္ေလ။ ဒီလိုနဲ႔ ငပလီမွာသုံးရက္ေနထိုင္ၿပီး က်ေနာ္နဲ႔ေဆာင္း ရန္ကုန္ျပန္လာလိုက္တယ္။ ရန္ကုန္ေရာက္ၿပီး
"ေဆာင္း "
"ဘာလဲကို ကိုယ္တို႔လက္ထပ္ရေအာင္"
"အင္းေဖေဖတို႔ကို ေျပာၾကည့္မယ္ေလ"
"ေျပာလိုက္ေလေဆာင္းကိုကိုလာခဲ့မယ္"
"အိမ္ကိုလာရင္ ပုဆိုးႏွင့္တိုက္ပုံပဲဝတ္ခဲ့ေႏွာ္"
"အမ္ ဘာျဖစ္လို႔"
"ေဖေဖႏွင့္ေမေမက ေရွးဆန္တယ္၊ ေနာက္ၿပီးျမန္မာလူမ်ိဳးမွ သေဘာက်မွာ"
"အင္းကိုလာခဲ့မယ္ေဆာင္း"
ဒီလိုႏွင့္က်ေနာ္ေဆာင္းေခၚလို႔ ေဆာင္းတို႔အိမ္ကို သြားလိုက္တယ္၊ တိုက္ပုံကငွားခဲ့ရတယ္၊ ပုဆိုးလည္း ဝတ္ေနမက်ေတာ့သိပ္ေတာ့ အဆင္မေျပပါဘူး၊ ေဆာင္းတို႔အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေဆာင္းအေဖႏွင့္ေတြ႕ရတယ္။
"ေဖေဖ ဒါကိုေဇာ္မိုးပါ"
"အင္း "
"ဟုတ္အန္ကယ္ က်ေနာ္ေဇာ္မိုးပါ"
"သမီးရွင္ေႏွာင္းဧည့္သည္အတြက္ စားစရာလုပ္လိုက္ပါ ေဖေဖေမာင္ေဇာ္မိုးႏွင့္ စကားေျပာခ်င္တယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ေဖေဖ"
ေဆာင္းအိမ္ေနာက္ဖက္ဝင္သြား
ေတာ့မွ
"ေမာင္ေဇာ္မိုး"
"ဗ်ာ အန္ကယ္"
"ေမာင္ေဇာ္မိုးက ဘယ္မွာေနလဲ"
"အေမရိကားမွာပဲ အန္ကယ္"
"ေဩာ္ ဒါႏွင့္မိဘေတြေရာ"
"သူတို႔လည္း အဲဒီမွာပါ အန္ကယ္"
"အေျခခ်ေနၾကတာလားကြယ္"
"ဟုတ္ကဲ့"
"ေမာင္ေဇာ္မိုး"
"ေျပာပါအန္ကယ္"
"ေမာင္ေဇာမိုးက တစ္ဦးတည္းေသာသားလား"
"ဟုတ္ကဲ့ပါအန္ကယ္"
"အိမ္း ကြာ ရွင္ေႏွာင္း ကလည္း တစ္ဦးတည္းေသာသမီးဆိုတာ ေမာင္ေဇာ္မိုးသိပါတယ္ေႏွာ္"
"ဟုတ္ကဲ့သိပါတယ္"
"အင္း ေနာက္တစ္ခုက ဦးက ေရွးဆန္တယ္လို႔ ေျပာၾကတာသိလား"
"ဟုတ္ကဲ့"
"ေအးရွင္းရွင္းလင္းလင္းေျပာရရင္၊ သမီးလက္ထပ္တဲ့သူဟာ ျမန္မာပဲျဖစ္ရမယ္"
"ဗ်ာ က်ေနာ္ျမန္မာလူမ်ိဳးပါ"
"ေအးသိတယ္ ဒါေပမယ့္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသားျဖစ္ေနတယ္"
"ဗ်ာ"
"ျမန္မာစကားပုံမွာ ေယာင္ေနာက္ဆံထုံးပါဆိုတာ သိလား"
"ဟုတ္ကဲ့သိပါတယ္"
"ေအးေလ သမီးေလးရွင္ေနာင္းက မင္းနဲ႔လက္ထပ္ၿပီးရင္ အေမရိကားကို မထည့္ႏိုင္ဘူးကြ"
"ဗ်ာ"
"ငါတို႔မွာလည္း ဒီသမီးတစ္ေယာက္ပဲရွိတာ"
"ဗ်ာ"
'"က်ေနာ္ဒိႏိုင္ငံသားခံယူပါ့မယ္ အန္ကယ္"
"ဟင္းးဟင္း လြယ္တယ္ထင္လား ေမာင္ရင္"
"က်ေနာ္ႀကိဳးစားမယ္"
"မဟုတ္ဘူးေမာင္ရင္ ေမာင္ရင့္မိဘေတြဟိုမွာ အေျခခ်ေနထိုင္တာေလ..ေမာင္ရင္ မိဘေတြကိုပစ္ခဲ့လို႔ မရဘူး"
"ဗ်ာ"
"ေအးမင္းသိေအာင္ေျပာလိုက္မယ္ အေမေက်ာ္ၿပီး ေဒြးေတာ္လြမ္းတဲ့ မင္းတို႔လိုလူမ်ိဳးႏွင့္ သေဘာမတူဘူးကြ"
"ဗ်ာ"
"ဟင္ ေဖေဖ "
"ေဖေဖ ကိုကသမီးခ်စ္သူပါ ေဖေဖ"
"အဲဒီေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ၊ ရည္းစားႏွင့္ လက္ထပ္သူ တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ရမယ္လို႔ ဘယ္ဥပေဒမွာမွ မရွိဘူးသမီး"
"သမီးကိုေဇာ္မိုးကိုပဲ လက္ထပ္မယ္ေဖေဖ"
"ဒီမွာသမီးမိဘေက်းဇူးကိုဒီလိုဆပ္တာလား"
"မဟုတ္ပါဘူးေဖေဖ ဟီးဟီးဟင့္"
"သားသမီးေမြးတယ္ဆိုတာ ငါ့အသက္ႀကီးလာလို႔ရွိရင္ ငါအိုမင္းမစြမ္းတဲ့အခါ ငါ့ကိုျပဳစုရေအာင္လို႔ဆိုတာပဲ.. ဒီမွာသမီးရွင္ေႏွာင္း ငါ့မွာနင္တစ္ေယာက္ပဲ ေမြးခဲ့တာ၊ တသက္လုံးအလိုလိုက္ခဲ့တာ၊ ငါ့ကို အဲေက်းဇူးဆပ္မယ္ဆိုရင္ ငါႏွင့္နင့္အေမ ေသၿပီးမွလုပ္.. ေအးအခုလက္ထပ္မယ္ဆိုရင္ ငါအဆိပ္ေသာက္ပစ္မယ္မွတ္ထား"
"ရွင္ ေဖေဖရယ္ ရက္စက္လိုက္တာ ဟင့္ဟင့္"
"ကဲေမာင္ေဇာ္မိုး..မင္းလည္း ဦးသေဘာထားသိရၿပီ မင္းျပန္ေတာ့ကြာ"
"ရက္စက္လိုက္တာအန္ကယ္ရယ္"
"ေဆာင္း..ကိုေစာင့္ေနပါ့မယ္.. ဆယ္ႏွစ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ တသက္လုံးပဲျဖစ္ျဖစ္ေစာင့္ပါမယ္.. ေဆာင္းႏွင့္ကိုဟာ ေရွးဘဝကမေပါင္းခဲ့ရေပမယ့္ ဒီဘဝမွာ ေဆာင္းကိုရေအာင္ေပါင္းပါ့မယ္"
"ေအာ္ကိုရယ္ "
"ေဆာင္းခ်စ္တယ္ဆိုတာ အတူေနမွမဟုတ္ဘူး
ေဆာင္းကိုခ်စ္ေနရတယ္ဆိုတဲ့ အေတြးရင္ထဲမွာရွိရင္လည္း ျပည့္စုံတယ္ေလ"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ကိုရယ္"
"ေဆာင္း ကိုႏွင့္အၿမဲအဆက္အသြယ္ေလးေတာ့ လုပ္ပါ"
"ဟုတ္ကဲ့ပါကိုရယ္ဟုတ္ကဲ့ပါ ဟင့္အင္းအင္းဟင္း"
ေဆာင္းမ်က္ရည္မဆည္ႏိုင္ျဖစ္ခဲ့ရ
ၿပီေလ။ ေဆာင္းမွာ မိဘစကားနားဝယ္ထားရမယ့္ဘဝ ခ်စ္ရသူ ဆုံး႐ုံးရတဲ့ဘဝျဖစ္ရၿပီမို႔ ငိုေႂကြးလ်က္သာ ေနရၿပီေလ။
"ေဆာင္းကိုသြားေတာ့မယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါကိုရယ္"
က်ေနာ္ေဇာ္မိုးဘဝဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။ ေျပာၾကစမ္းပါဗ်ာ။ ေဆာင္းမိဘေတြေသေစလို႔ ဆုေတာင္းရမွာလား။ ရက္ဆုမေတာင္းပါဘူးဗ်ာ။ က်ေနာ္အေမရိကားျပန္ခဲ့တယ္။ ေဆာင္းနဲ႔ေတာ့ အဆက္အသြယ္မျပတ္ပါဘူး။ ေဆာင္းရဲ႕အသံေလးေတြ ေဆာင္းႏွင့္ ပတ္သက္ခဲ့တာေလးေတြေတြးရင္ ရင္ထဲမွာေႏြးေထြးတဲ့အသိကို ခံစားရတယ္ေလ။
အခုေတာ့လည္း ေဆာင္းႏွင့္ ျပန္လည္ေတြ႕ရမယ့္ရက္ကို ေစာင့္ရင္း ေဇာ္မိုးကေတာ့ လူၿပိဳႀကီးပါပဲ ။ အဲဟုတ္ဘူး လူပ်ိဳႀကီးပါပဲဗ်ာ။
ရွင္ေႏွာင္းေရ ေနာက္ထပ္ငါးႏွစ္ေစာင့္ဆိုလည္း ကိုေဇာ္မိုး ေစာင့္မွာပါေႏွာ္ ခ်စ္။
ၿပီးပါၿပီ
ေရးသူ - Steven Law (အခ်စ္တကၠသိုလ္ မွကူးယူသည္)
#Creditသက္ဆိုင္သူ
