မ်က္ႏွာထားတည္တည္နဲ႔ စိမ္း တစ္လွမ္းခ်င္းေလွ်ာက္လွမ္းကာ အိမ္သို႔ ေလွ်ာက္လွမ္းကာ ျပန္လာသည္။ ဝတ္ဆင္ထားေသာ အျဖဴအစိမ္းေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း မ်က္ႏွာထားတည္တည္ေၾကာင့္ေသာ လည္းေကာင္း စိမ္း ကို ဘယ္သူမွ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ သေဘာထားမေႏွာင့္ယွက္ရဲၾက။ ၂၅ ႏွစ္ အ႐ြယ္ေကာင္မေလး ေပမဲ့ စိမ္းကို လူတိုင္းက ေလးေလးစားစားဆက္ဆံၾကတယ္။ သူက လြဲလို႔ေပါ့.....။သူဆိုတာ စိမ္းရဲ႕ မိဘေတြရွိတုန္းက ေမြးစားထားတဲ့ စိမ္းရဲ႕ ေမာင္ေလး ေက်ာ္စိုးသက္........။ မိဘေတြက သူမ အသက္ ၁၈ေလာက္ကတည္းက အက္ဆီး?န္႔တစ္ခုေၾကာင့္ဆုံးသြားခဲ့သည္။
မိဘေတြဆုံးၿပီေပမဲ့ လုပ္ငန္းေတြမွာထည့္ထားေသာ ရွယ္ရာေတြက အျမတ္ေငြလစဥ္ဝင္ေနသျဖင့္ စိမ္းတို႔ေမာင္ႏွမ ေထြေထြထူးထူး ပူပင္စရာေတာ့မရွိ.....။ကိုယ္ဝါသနာပါရာ ကိုယ္လုပ္ႏိုင္သည္။ အထူးသျဖင့္ သူတို႔ႏွစ္ဦးရဲ႕ ၾကားထဲက စိတၱဇဆန္ေသာ relationship တစ္ခုကို လူမသိသူမသိ ခံစားၾကျခင္းပင္။
ၿခံတံခါးကို ဖြင့္ၿပီး ပန္းပင္ေတြကို ျဖတ္ကာ အိမ္ေလးဆီေလွ်ာက္လွမ္းေနသည္။ သည္အိမ္ႀကီးက သူမတို႔ ေမာင္ႏွမအတြက္ အေတာ္ပင္ႀကီးလြန္းသည္။ သည္အိမ္ႀကီးရဲ႕ပိုေနတဲ့ အခန္းတစ္ခ်ိဳ႕ကို ေက်ာ္စိုးသက္က ပုံစံေျပာင္းလိုက္သည္။ သူမတို႔ရဲ႕ သုခဘုံေလးအျဖစ္..........။
ႀကိမ္ဆြဲခင္းေလးထဲက ထမင္းခ်ိဳ႕င့္ကို ေဆးေၾကားၿပီး ေရမိုးခ်ိဳးကာ ေမာင္ျဖစ္သူ ျပန္လာမည့္အခ်ိန္ကို ေမွ်ာ္ေနမိသည္။ သိပ္မၾကာခင္ ေမာင္ျဖစ္သူ ေက်ာ္စိုးသက္ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္နဲ႔ အတူ ျပန္လာသည္။ သူမ တသ္ခုခုေမးရန္ ျပင္လိုက္ေပမဲ့ ေက်ာ္စိုးသက္က လက္ကာျပကာ ေကာင္ေလးကို အခန္းတစ္ခုထဲေခၚသြားသည္။
-------------------------------------------------
ထမင္းစားခန္းထဲမွာ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ ထမင္းစားေနၾကသည္။
နင္ေခၚလာတဲ့ ေကာင္ေလးေကာ.......။
သူ႔အတြက္ေပးထားတဲ့ အခန္းမွာ အိပ္ေနၿပီ......
ဘယ္က ကေလးတုန္း........။
က်ဴးေက်ာ္ရပ္ကြက္တစ္ခုကပါ မိဘမဲ့ေလး......
ဘာလို႔ေခၚလာတာလဲဟာ...... ငါတို႔က သာမာန္အတိုင္းေနၾကတာလဲ မဟုတ္ပဲနဲ႔.......။
အဲ့ဒါေၾကာင့္ ေခၚလာတာေပါ့ မမအတြက္ေလ.....။
စိမ္း ကမ်က္ေစာင္းထိုးေတာ့ ေက်ာ္စိုးသက္က ရယ္တယ္။
ခ်ာတိတ္မွာ ကြၽန္ေတာ့လို စိတ္အခံရွိတယ္မမရဲ႕....။ ေနခ်င္သလိုေနတဲ့ က်ဴးေက်ာ္ရပ္ကြက္မွာ ဆို ျဖစ္ခ်င္သလို ျဖစ္ကုန္မွာစိုးလို႔ေခၚလာတာ..........။
ဟဲ့ ငါ့ကို လုပ္ခ်င္တာ လုပ္သြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ.......။
ခံလိုက္ေပါ့ မမႀကိဳက္တာပဲကို....။
သူမေက်ာ္စိုးသက္ကို မ်က္ေစာင္းထိုးမိပါသည္။ ေျပာသာေျပာရသည္။ မိဘမဲ့ဆိုေတာ့လည္း သနားမိသား.....။ ေက်ာင္းဆရာမတစ္ေယာက္ပဲေလ...။ ဒါအျပင္ ကိုယ့္အတြက္ရည္႐ြယ္ေခၚလာသည္ဆိုေတာ့ ရင္ခုန္မိေသးသည္။====================================
အဲ့ေနာက္ပိုင္း ႏွစ္လေလာက္ ေက်ာ္စိုးက ေကာင္ေလးကို ေသခ်ာေလ့လာတယ္ ။ သင္ၾကားေပးတယ္ သူမနဲ႔ ရင္းႏွီးခင္မင္ေအာင္လုပ္ေပးတယ္ ဒါေပမဲ့ သူမတို႔ အေၾကာင္းေပးမသိေသး ။ ေကာင္ေလးကို မင္းေနာင္ဟု နာမည္ေျပာင္းေပးကာ မွတ္ပုံတင္လုပ္တာေတြ သန္းေခါင္စာရင္းထဲထည့္တာေတြလုပ္ေပးတယ္ ။ေကာင္ေလးက အသက္ ၁၆ ေလာက္ပဲရွိေသးတယ္။
တစ္ခုေသာ ေသာၾကာေန႔။ စိမ္းေက်ာင္းက ျပန္ေရာက္ၿပီး ေရမိုးခ်ိဳး အဝတ္အစားလဲက မွန္တင္ခုံေရွ႕အလွျပင္ေနသည္။ တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ ဝင္ခဲ့လို႔ေအာ္လိုက္ေတာ့ မင္းေနာင္ အိတ္ေလးတစ္လုံးပိုင္ကာ ဝင္လာသည္။
ေအာ္... ေနာင္ ဘာကိစၥလဲ......
ကိုေလး ေခၚခိုင္းလိုက္လို႔ မမေလး......။
ေအး လာခဲ့မယ္......။
အင္းေနာင္က ထြက္မသြားေသးတညေၾကာင့္ ေမးေငါ့ျပလိုက္ေတာ့ မင္းေနာင္က ေျပာရခက္ေနဟန္နဲ႔ အိတ္ထဲက ပစၥည္းေတြကို ထုတ္ျပတယ္။ တစ္ခြၽင္ခြၽင္ႏွင့္ထြက္လာေသာ သူမရင္းႏွီးေနသည့္ပစၥည္းေတြ.........။ ေက်ာ္စိုးသက္ကေတာ့ စၿပီဟု သိလိုက္သည္။ မင္းေနာင္က သူမအေပၚ လႊမ္ူမိုးမွာ မလိုလားေပမဲ့ ဒါဟာ ေက်ာ္စိုးသက္ရဲဆႏၵဆို သူမမွာ ျငင္းခြင့္မရွိပါ။
စိမ္းလက္ေလးႏွစ္ဖက္ကို ပူးကာ ေရွ႕သို ထုတ္ေပးလိုက္သည္။ မင္းေနာင္ကာ ေခါင္းခါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေနာက္ပစ္ေပးလိုက္သည္။ မင္းေနာင္က သူမေနာက္မွာ လာရပ္ကာ သူမလက္ေတြကို လက္ထိပ္ခက္ဖို႔ျပင္သည္။ ဘယ္ဘက္လက္မွာ သားေရလက္ထိပ္ေလးကို က်ပ္က်ပ္ကေလးျဖစ္ေအာင္တပ္ဆင္ေနသည္ကို ခံယူရင္း စိမ္းစိတ္ေတြလႈပ္ရွားေနသည္။ သူမကို ေက်ာ္စိုးသက္ မၾကာခဏ လက္ထိပ္ခတ္ဖူးပါတယ္။ သို႔ေပမဲ့ အခုတစ္ေခါက္ေလာက္ ေလးေလးပင္ပင္မခံစားဖူးပါ။ လက္ေတြတင္မကစိတ္ဝိဥာဏ္တစ္ခုလံး အခ်ဳပ္အေႏွာင္ခံလိုက္ရသလို မြန္းက်ပ္ေနသည္။
မင္းေနာင္က လက္ထိပ္ခက္ၿပီးေတာ့ သူမကို ေက်ာ္က မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က မွန္ကိုၾကည့္မိသည္။ မွန္ထဲမွာ နတ္သမီးတပါးကို ျမင္လိုက္ရသလို သူေငးေမာသြားမိသည္။ ရင္ေစာအက်ႌအဝါ နဲ႔ ထဘီအဝါပြင့္ကို ဝတ္ဆင္ထားေသာ စိမ္းလွလြန္းေနသည္။ လက္ပ်က္ကေလးမို႔ လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္က သြယ္ဆင္းလွပေနသည္။။ ဒါတင္မက လက္ႏွစ္ဖက္လုံးေနာက္ပစ္ထားရေတာ့ ရင္အုံမို႔မို႔က သူမကို ယဥ္ယဥ္ကေလးနဲ႔ ပို လွေနေစသည္။အၿမဲ့လွပလန္းဆန္ေနေသာ ဆရာမေလးစိမ္း ဒီေန႔မွ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းေလးျဖစ္ေနသည္ကို ပထမဆုံးျမင္ဖူးျခင္းပင္။
လပ္ထိပ္ခက္ၿပီးသြားၿပီဆိုေသာ အသိေၾကာင့္ စိမ္းရျႏ္းၾကည့္ငည္။ သံႀကိဳးလႈပ္ခတ္သံႏွင့္အတူ သူမမလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေၾကာင္းသိရသျဖင့္ ၿပဳံးကာ ၿငိမ္သက္ေနလိုက္သည္။
သြားရေအာင္ မမ.....
မင္းေနာင္ရဲ႕ စကားခ်ိဳခ်ိဳက သူမအတြက္အမိန္႔သံ။ ထို႔ေၾကာင့္ အမိန္႔ကို နာခံရန္ ေျခလွမ္းက စေ႐ႊ႕သည္။ခါးလည္ေလာက္ထိ ရွည္ေသာ ဆံပင္တို႔က လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ဘယ္ညာရမ္းခါေနသည္ကို ၾကည့္ရင္း မင္းေနာင္စိတ္ထဲ ေပ်ာ္သလိုခံစားေနရသည္။
ဧည့္ခန္းခဲေရာက္ေတာ့ ေက်ာ္စိုးသက္က မုန္႔လက္ေကာက္စားေနရာမွေမာ့ၾကည့္သည္။ စိမ္းက သူ႔ေရွ႕က ၾကမ္းျပင္မွာ ဒူးေထာက္လိုက္သည္။ မင္းေနာင္ကေတာ့ေယာင္နန နဲ႔ရပ္ေနသည္။ ေက်ာ္စိုးသက္က မင္းေနာင္ကို ပိုက္ဆံေပးကာ ပစၥည္းတစ္ခ်ိဳ႕ ဝယ္ခိုင္းလိုက္သည္။
.
ေအာ္မသြားခင္ မမပါးစပ္ထဲ မုန္႔လက္ေကာက္တစ္ခုထည့္ေပးလိုက္။
မင္းေနာင္က မုန္႔တစ္ခုေကာက္ယူၿပီးပါးစပ္နားေတာ့ေပးေတာ့စိမ္းက "ေက်းဇူးပါရွင့္"ဟုေျပာကာ ပါးစပ္ေလးနဲ႔ ကိုက္ယူလိုက္သည္။ မင္းေနာင္လွည့္ထြက္သြားေတာ့စိမ္းက မုန္႔ကို ကိုက္ခ်လိုက္ရာ ပါးစပ္အျပင္ေရာက္ေနေသာ အပိုင္းက ၾကမ္းျပင္ေပၚ ျပဳတ္က်သြားသည္။ ပါးစပ္ထဲကမုန္႔ကို ဝါးၿပီး မ်ိဳခ်ကာ ၾကမ္းျပင္ေပၚကမုန္႔ကို ပါးစပ္ႏွင့္ပင္လွမ္းေကာက္သည္။ သည္အခ်ိန္မင္းေနာင္ကလည္း ဖိနပ္စီးရန္ အိမ္ဘက္ ျပန္အလွည့္ႏွင့္စုံသြားသည္။ အရင္ေန႔ေတြနဲ႔လုံးဝျခားနားေနေသာစိမ္းကို မင္းေနာင္ အံၾသသင့္မိသည္။
ၾကမ္းျပင္ေပၚက မုန္႔ကုန္ေတာ့ ေက်ာ္စိုးသက္က စကားစေျပာသည္။
မမ ကြၽန္ေတာ္ ခရီးတစ္ခုထြက္ဖို႔ရွိတယ္ ။မင္းေနာင္ေတာ့ က်န္ခဲ့လိမ့္မယ္။ ေကာင္ေလးက အိမ္အတြက္စိတ္ခ်ရပါနယ္။ အဲ မမအတြက္ေတာ့မသိဘူးေပါ့.......။
စိမ္း ေက်ာ္စိုးသက္စကားကို ေခါင္းၿငိမြ႐ုံသာ တုံ႔ျပန္မိသည္။ သိပ္မၾကာခင္မွာ မင္းေနာင္ျပန္ေရာက္လာသည္။ မင္းေနာင္ေရာက္လာေတာ့ အထုတ္အပိုးေတြ သယ္ကာ ၿခံဝသို႔ ထြက္သြားၾကသည္။ ေက်ာ္စိုးသက္က ကားေပၚတတ္ခါနီး
ေနာင္ ငါသြားေနတုန္း မင္းမမကို ႀကိဳက္တာလုပ္လို႔ရတယ္။ အဲ ဘာမွမလုပ္ဘူးဆိုရင္ေတာင္ အနဲဆုံး လက္ထိပ္ေလးေတာ့ခတ္ထား.......။
ဟို..... မမကို ဘာလို႔ အဲ့လို လုပ္တာလဲဟင္ ကိုေလး
မင္းေနာင္ရဲ႕ အေမးေၾကာင့္ ေက်ာ္စိုးသက္က ကားေပၚတတ္ေနရာမွလွည့္ၾကည့္ကာ
သိခ်င္သူ႔ေမးၾကည့္လိုက္ေပါ့..........။
ေျပာၿပီး ကားေပၚတတ္ကာေမာင္းထြက္သြားသည္။ မင္းေနာင္ ၿခံတံခါးကို ေသခ်ာပိတ္ကာ အထဲပင္ဝင္လာေတာ့ စိမ္းတစ္ေယာက္ ၾကမ္းျပင္ေပၚေခါင္းငုံ႔ ဒူးေထာက္ေနဆဲ......။ မင္းေနာင္က စိမ္းကို လက္ေမာင္းကေနထူေပးေတာ့..... ေက်းဇူးပါရွင့္ဟု တိုးတိုးေလးဆိုကာ ထရပ္သည္။
စိမ္းကို အခန္းထဲ ျပန္ထည့္ေပးၿပီး ေတာ့ မင္းေနာင္ ျပန္ထြက္သြားသည္။ စိမ္းကေတာ့ အခန္းထဲမွာ လက္ေတြကို လက္ထိပ္ခတ္ထားေတယ့ ဘာအလုပ္မွလညးလုပ္လို႔မရ ဒီအတိုင္း ထိုင္ေနရသည္။ အခ်ိန္ေတြက ပို ၾကာသလို ခံစားရသည္။
ည ၇နာရီ ေလာက္မွာ မင္းေနာင္ အခန္းထဲဝင္လာတယ္ ။ ထမင္းပန္းကန္ေတြကိုင္လို႔ေပါ့။
ဟိုေလ.....မမ
သူမ ေခါင္းေလး ၿငိမ့္ျပလိုက္တယ္။
ကိုေလးက မမကို လုံးဝ လက္ထိပ္ျဖဳတ္မေပးနဲ႔တဲ့.....။
အင္း........။
အဲ့ေတာ့ထမင္းကို ကြၽန္ေတာ္က ခြန္႔ေကြၽးရမွာလားဟင္.....။
စိမ္းေခါင္းခါျပသည္။
ထမင္းနဲ႔ ဟင္းကို နယ္ၿပီး ၾကမ္းေပၚခ်ေပးရမွာ.......။ မ်က္လႊာခ်ရင္းဆိုေသာ စိမ္းရဲ႕စကားေၾကာင့္ မင္းေနာင္ေတြကနဲျဖစ္သြားသည္။ ၿပီးေတာ့မွ ထမင္းနဲ႔ ဟင္းကို နယ္ေပးကာ ၾကမ္းေပၚ ပန္းကန္ျပားတစ္ခ်ဳပ္နဲ႔ခ်ေပးသည္။ စိမ္း ခုတင္ေပၚမွဆင္းကာ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဒူးတုပ္ထိုင္ရင္း ေက်းဇူးပါရွင့္ဟုေျပာကာ ခါးေလးကိုင္းရင္း မနက္က မုန္႔ကို စားသလို စားေသာက္ေလသည္။
ခါးကိုင္းလိုက္ေတာ့ ခါးတိုအက်ႌေလးနဲ႔ လုံခ်ည္ၾကား ခါးသားက ဝင္းခနဲေပၚလႊင္ေနသည္။ သြယ္လ်ေသာ လက္ေတြကို ေနာက္ပစ္ထားရၿပီး ဆံပင္တို႔က ၾကမ္းေပၚပုံက်ေနေသာ စိမ္းရဲ႕ ဟန္ပန္က မင္းေနာင္ အတြက္ေတာ့ စြဲမက္ဖြယ္ပါပဲ။
စိမ္း ထမင္းကို စားရင္းမ်က္ရည္ဝဲေနသည္။ ေက်ာ္စိုးသက္နဲ႔တုန္းက ဒီလို အေနအထားကို သိပ္မရွက္ေပမဲ့ မင္းေနာင္ေရွ႕မွာေတာ့ အရွက္ႀကီးရွက္မိသည္။ ထမင္းစားၿပီးေတာ့ မင္းေနာက္က ဖန္ခြက္နဲ႔ ခပ္ထားတဲ့ေရကိုတိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူမကို ထူေပးကာ ခုတင္ေပၚျပန္တင္ေပးသည္။
ေက်းဇူးပါရွင္.....
ဘာလို႔အဲ့လို ခဏခဏေျပာတာလဲဟင္.......။
မင္းေပးတဲ့ အခြင့္အေရးေတြအတြက္ေပါ့.....
စိမ္းစကားေၾကာင့္ မင္းေနာင္က စဥ္းစားကာ.....
နားမလည္ဘူး မမ.......။
ေနာင္ရယ္ ငါက လက္ထိပ္ေတြ အခတ္ခံထားရၿပီး မင္းလက္ထဲက အ႐ုပ္သာသာလူတစ္ေယာက္ေလ.....။ မင္းျပဳသမွ်ႏုရမဲ့ လူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ မင္းရဲ႕ ၾကင္နာမႈေသးေသးေလးက အစ ဆုလာဒ္တစ္ခုလို ေက်းဇူး တင္သင့္တာေပါ့.....။
မင္းေနာင္ စိမ္းကို အၾကာႀကီးေငးျဖစ္သည္။
ေနာင္ မမကို လက္ထိပ္ေလးခဏေလာက္ျဖဳတ္ေပးပါ မမအိမ္သာဝင္ခ်င္လို႔.....။
ရႈံမဲ့ေနေသာ မမေၾကာင့္ လက္ထိပ္ကို ျဖဳတ္ေပးလိုက္သည္။ ခဏေနေတာ့ မမ အိမ္သာထဲက ျပန္ထြက္လာသည္။ မင္းေနာင္က စိမ္းကို ခုတင္ေပၚတတ္ပတ္လက္လွန္ေစသည္။ စိမ္းရဲ႕လက္ေတြကို ခုတင္ေခါင္းရင္းက ပြတ္လုံးတိုင္ေတြမွာ ႀကိဳးနဲ႔ခ်ည္လိုက္တယ္။ ေျခေထာက္ေတြလည္း ေျခရင္းက တိုင္ေတြမွာ အခ်ည္ခံရတယ္။ စိမ္းတစ္ေယာက္ ခုတင္ေပၚမွာ ဆန္႔ဆန္႔ ခန္႔ခန္႔ႀကီးေပါ့။
Good Night မမစိမ္းဆို ၿပီးေစာင္ေလးၿခဳံေပးကာထြက္သြားတဲ့ မင္းေနာင္ရဲ႕ ေက်ာျပင္ကို မ်က္လုံးအဂိုင္းငါးနဲ႔ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ေဖ်ာက္ကနဲ အသံနဲ႔ မီးပိတ္သြားၿပီးမၾကာခင္ တံခါးပိတ္သံၾကားရသည္။ စိမ္းအိပ္ေပ်ာ္ဖို႔ ႀကိဳးစားရေတာ့သည္။
စိမ္း အလြန္ေသးငယ္ေသာ ေလွာင္အိမ္ေလးထဲအိပ္ဖူးပါသည္။ သို႔ေသာ ယခုေလာက္မဆိုးဟုထင္သည္။ အိပ္မေပ်ာ္လို႔ ဘယ္ညာလူးလြန္႔ခ်င္ေပမဲ့မရ။ ပိုဆိုးသည္က ေဆာင္ရဲ႕ အုပ္မိုးမႈမွလြတ္ေနေသာ လက္ေတြကို ျခင္ေတြက လာကိုက္ေနျခင္းပင္။ ယားယံျခင္း ေဝသနာမ်ိဳးကို ခံစားရေသာလည္း ေျဖေဖ်ာက္မရ က်ိတ္မွိတ္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ဖ္ု႔ ႀကိဳးစားရရွာသည္။
မနက္လင္းေတာ့ ႀကိဳးခဏေျဖေပးသည္။ စိမ္းတစ္ကိုယ္လုံးေညာင္းညာေနသည္။ မင္းေနာင္က သူမကို ေရခ်ိဳးေစသည္။ မွန္တင္ခုံေရွ႕မွာ ေသေသခ်ာခ်ာ က်က်နန အလွျပင္ေစသည္။ ၿပီးေတာ့ စိမ္းကို လက္ထိပ္ခတ္ကာ အခန္းထဲထည့္ပိတ္ထားသည္။ မနက္စာကို လာပို႔ေပးသည္။ ညေနစာလည္း လာပို႔ေပးသည္။ စားၿပီး ရင္ ေအာက္က အခန္းထဲ လာခဲ့လို႔ေျပာၿပီး ျပန္ထြက္သြားသည္။ စိမ္းတစ္ေယာက္ ထမင္းစားမေျဖာင္ေတာ့........။ ေမာင္ျဖစ္သူ လက္စြမ္းျပထားတဲ့ အဲ့အခန္းထဲမွာ သူမခႏၶာကိုယ္ပို လိုသလို ျပဳလုပ္ႏွိပ္ဆက္ႏိုင္ေသာ ကိရိယာေတြအျပည့္......။
ထမင္းစားၿပီး ပန္ကန္ေတြကို မီးဖိုထဲထားကာ မင္းေနာင္ေျပာထားေသာ အခန္းေရွ႕ သြားၿပီးတံခါးေခါက္လိုက္သည္။
ေဒါက္ေဒါက္ေဒါက္.......။
ဝင္ခဲ့
ကြၽီ.........
အခန္းတံခါး ပိတ္လိုက္ၿပီးသည္ႏွင့္အခန္းထဲက ပစၥည္းေတြကို ၾကည့္ကာ သူမကိုယ္သူမ ေသးက်ဳံ႕သြားသည္ဟု ခံစားရသည္။
အဝတ္ေတြ ခြၽတ္လိုက္စိမ္း.........
စိမ္း တို႔ေဆးမိထာတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္လို မင္းေနာင္ရဲ႕ အမိန္႔ကို နာခံကာ အဝတ္ေတြကို ခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္။ ေအာက္ခံအဝတ္ေတြ ခြၽတ္ၿပီးေတာ့ စိမ္းရဲ႕ အလွတရားအားလုံးဟာ မင္းေနာင္ရဲ႕ေရွ႕မွာ ပထမဆုံးအႀကိမ္ ေပၚထြက္လာပါသည္။ မင္းေနာင္က စိမ္းရဲ႕ အလွေတြထက္ နာက်င္ေသာ ေအာ္ညည္းသံတို႔ကို ပိုမက္သည္ ထင္ရဲ႕.......။ လက္ေမာင္ူႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲလိမ္ကာ ႀကိဳးရွည္ရွည္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ခ်ည္ကာ ထိုႀကိဳးနဲ႔ပင္ လက္ေမာင္း ရင္သားေတြနဲ႔ ခႏၶာကိုယ္ တစ္ခုလုံးမွာ ကြန္ရက္သဖြယ္ျဖစ္သြားေအာင္ခ်ည္ေႏွာင္လိုက္သည္။ မင္းေနာင္ ခပ္ျပင္းျပင္ရႈလိုက္ေသာ ထြက္သက္က စိမ္းရဲ႕ လည္ဂုတ္ေလးကို လာထိေနသည္။ စိမ္းကေတာ့ မ်က္လႊခ်လွ်က္ခ်ာတိတ္ေလးျပဳသမွ်ႏုေနသည္။ ေနာက္ မင္းေနာင္က ပါးစပ္ထဲ လက္ကိုင္ပဝါတစ္ထည္ကိုစို႔လိုက္သည္။
ၿပီးေတာ့ သုံးေျမႇာင့္ပုံ ထိုင္ခုံရွိရာသို႔ဆြဲေခၚသြားကာ ခြထိုင္ေစသည္။ ခြထိုင္လိုက္သည္ႏွင့္ တိဂံရဲ ထိပ္ဖူးဟာ စိမ္းရဲ႕ ပႏ္ူကေလးကို စတင္ဒုကၡေပးေတာ့တယ္။ ၾကမ္းျပင္ကို ေျခဖ်ားေထာက္ေနသျဖင့္ အနည္းငယ္ေတာ့ သက္သာသည္။ သို႔ေပမဲ့ မင္းေနာင္က ေျခက်င္းဝတ္ႏွစ္ခုကို ႀကိဳးျဖင့္ခ်ည္ကာ အေပၚေျမာက္ေအာင္ဆြဲပီး ထုတ္တုန္းက ခ်ထားတဲ့ သံကြင္းမွာ တပ္ဆင္လိုက္ေတာ့ ေျခလြတ္လက္လြတ္နဲ႔စိမ္း ခုံေပၚခြရက္သား ေလး အတိအက်ထိုင္မိသြားကာ မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္ကာ ဝူးကနဲညည္းမိသည္။
စိမ္းအတတ္ႏိုင္ဆုံး ၿငိမ္ေနဖို႔ႀကိဳးစားသည္။ လႈပ္ရွားလိုက္သည္ႏွင့္ ပိပိက နာက်င္မႈက မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္သည္ကို။
႐ႊမ္းကနဲ အသံေၾကာင့္ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့မင္းေနာင္......။ သားေရ ၾကာပြတ္ကို ေလထဲ ေဝ့ရမ္းေနျခင္းပင္...။
ဝွစ္
႐ႊမ္း
ေက်ာျပင္ထက္ကို က်ေရာက္လာေသာ နာက်င္မႈႏွင့္အတူ စိမ္းကိုယ္ေလး လႈပ္ရွားသြားကာ ေနရာႏွစ္ခုမွ နာက်င္မႈကို တစ္ၿပိဳင္တည္းခံစားလိုက္ရသည္။ ႐ြမ္းကနဲ ဒုတိယတစ္ခ်က ညာဘက္ရင္အုံေပၚ ထပ္က်လာျပန္ၿပီး အနီးစင္းတစ္ေၾကာင္းက်န္ခဲ့သည္။ နာက်င္မႈေၾကာင့္ အဝတ္စို႔ထားေသာ ပါးစပ္မွ မပီမသ ညည္းသံႏွင့္အတူ မ်က္ဝန္းမွ မ်က္ရည္တို႔က်လာသည္။ တာေဝးအေျပးသမားတစ္ေယာက္လို စိမ္း ေမာဟိုက္ေနသည္။ ေအာက္ကနာက်င္မႈက စိမ္းကို စိတ္ႂကြေစသည္။ အလြန္နာက်င္ေနေပမဲ့ စိမ္း ေနာက္ထပ္႐ိုက္ခ်က္ေတြကို ေမွ်ာ္လင့္ေနသည္။
မင္းေနာင္က ထပ္မ႐ိုက္ေသး ဘဲ အနားကပ္လာကာ ႀကိမ္ဒဏ္သင့္ထားေသာ ရင္သားကို လက္ျဖင့္စုပ္နယ္ေလသည္။ ဝုကနဲ ေအာ္ညည္းသံႏွင့္အတူ စိမ္းတစ္ခ်က္တြန္႔သြားသည္။ ပိပိေလးစီက အရည္ၾကည္တစ္ခ်ိဳ႕ ထြက္ေနမွန္းစိမ္းခံစားမႈေၾကာင့္သိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အရွက္လည္းပိုမိသည္။
ထပ္အ႐ိုက္ခံျခင္ေသးလား မမ
စိမ္း ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္မိသည္။ မင္းေနာင္က ေနာက္ကို ျဖည္းျဖည္းေလးဆုတ္သြားသည္။ စိမ္း မ်က္လုံးကို မွိတ္ကာ နာက်င္မႈကို ေစာင့္ဆိုင္းေနလိုက္သည္၊
႐ႊမ္းကနဲက်လာတဲ့ၾကာပြတ္က ဗိုက္သားခ်ပ္ခ်ပ္ေလးကိုသာမက ခႏၶာကိုယ္ကို ရစ္ပတ္ကာ ေက်ာကိုပါနာက်င္ေနသည္။ ေလးခ်က္ေျမာက္ကေတာ့ ႀကိမ္ဒဏ္မွလြတ္ကင္းေနေသာ ဘယ္ဘက္ရင္အုံစီ........။ စိမ္းပါးျပင္ေပါ မ်က္ရည္တို႔က်လာသည္။ အဆုံးသက္အေနနဲ႔ ေက်ာျပင္ကို တစ္ခ်က္ ထပ္႐ိုက္လိုက္သည္။
ၿပီးေတာ့မွ ေျခေထာက္ကႀကိဳးေတြကို ေျဖေပးကာ ခုံကေန ခ်ေပးသည္။ စိမ္းမတ္တပ္မရပ္ႏိုင္ ေျခေထာက္ေတြတုန္ယင္ေနသည္မို႔ ၾကမ္းေျပင္ေပၚထိုင္က်သြားသည္။ ခႏၶာကိုယ္ေလး တုန္ယင္လာေအာင္႐ိုက္ကို ေနသည္။ မင္းေနာင္က ၾကာပြတ္ကို ပစ္ခ်ကာ သူမပါးစပ္ထဲက အဝတ္စကို ထုတ္ၿပီးေတာ့ သူမကို ေပြ႕ဖက္ထားသည္။ သူမအငိုရပ္သြားတဲ့အထိေပါ့။
ေနာင္.... မမကို ႀကိဳးေျဖေပးေတာ့ေနာ္
ဒီေတာ့မွမင္းေနာင္က သူမကို ႀကိဳးေတြ ေျဖေပးသည္။ ေက်းဇူးပါရွင္ ဟု အက်င့္ပါေနေသာ ပါးစပ္က ထြက္သြားေသးသည္။ မင္းေနာင္ကေတာ့ ၿပဳံးေနသည္။ ႀကိဳးေတြေျပသြားေတာ့ ထဘီကို ပစ္ေပးကာ ေရခ်ိဳးၿပီး နားေတာ့ဟု ေျပာကာထြက္သြားသည္။
စိမ္းလည္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝ္ကာ ေရစိမ္ခ်ိဳးလိုက္သည္။ ႀကိမ္ဒဏ္သင့္ထားေသာ ေနရာေတြဆီက နာက်င္မႈကို ခံစားေနရေသးသည္။ ေနာက္ေတာ့စိမ္း အခန္းထဲပန္ အဝတ္လဲကာ အိပ္ပစ္လိုက္ေတာ့သည္။
မနက္ေရာက္ေတာ့ ဆရာမႀကီးက ကိစၥတစ္ခုနဲ႔လွမ္းေခၚသျဖင့္စိမ္းသြားရေသးသည္။ နာက်င္ေနေသာ ရင္သားေတြေပၚ ေဘာ္လီကို တင္းက်ပ္စြာ ဝတ္ရသျဖင့္ ခပ္ျဖင္းျဖင္းေလး ခံစားေနရသည္။ ေက်ာျပင္တစ္ေလွ်ာက္ ဒဏ္ရာေတြ ပြမေနလို႔သာေပါ့ ။ မဟုတ္ရင္ ေက်ာင္းဝတ္စုံ အျဖဴပါးပါးေၾကာင့္ ျမင္ရေနလိမ့္မည္။ အလုပ္ကိစၥေတြက ေစာေစာၿပီးေပမဲ့ မုန္႔စားၾကေသးေလွ်ာက္သြားၾကေသးသျဖင့္ စိမ္းအိမ္ကို ရွစ္နာရီထိုးမွ ျပန္ေရာက္သည္။
အိမ္းေရာက္ေတာ့ မင္းေနာင္က tvၾကည့္းရင္းေစာင့္ေနတာေတြ႕ရသည္။ မင္းေနာင္က သူမဆြဲခင္းနဲ႔ ဝ္ါလာတဲ့ ပစၥည္းေတြကို အခန္းထဲလိုက္ပို႔သည္။
မိုးေတာ့ခ်ဳပ္ေနၿပီ မမ ေသြးပူေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ဦးမလား
ၿပဳံးစစနဲ႔ေမးလာတဲ့ မင္းေနာင္ကို ျပန္ၾကည့္ကာ မ်က္လႊာေလးကို ခ်လိုက္ရင္း
မင္းဆႏၵရွိရင္ေပါ့ေနာင္.....။
မင္းေနာင္ ေက်ေက်နပ္နပ္ၿပဳံးမိရင္း ဒူးေထာက္လိုက္မမ.....ဟု ဆိုသျဖင့္ စိမ္း မွန္တင္ခုံေရွ႕က ၾကမ္းျပင္ေပၚဒူးေထာက္လိုက္သည္။ မင္းေနာင္က မေက်နပ္ေသး။ လက္ပါေျမႇာက္လိုဟု ဆိုျပန္သည္။ စိမ္းလက္ေတြကို ေျမႇာက္လိုက္သည္။
ဒီအတိုင္းခဏေနခဲ့ေနာ္ ဟုဆို ၿပီးမင္းေနာင္အခန္းတံခါးကို ပိတ္ကာ ေအာက္ဘက္ခန္းထဲကပစၥည္းတစ္ခုကို သြားယူသည္။ အခန္းထဲပန္ေရာက္ေတာ့ စိမ္းက သူထားခဲ့တဲ့ပုံစံအတိုင္းရွိေနေသးသည္။ ခုဏက ေပ်ာ္႐ႊင္ေနေသာစိမ္က အခု ညိဳးညိဳးငယ္ငယ္နဲ႔ တစ္မ်ိဳးလွေနသည္။
မမထ........
စိမ္းမတ္တပ္ရပ္လိုက္ေတာ့ မင္းေနာင္က စိမ္းရဲ႕ ရင္ဖုံးေလးကို ၾကယ္သီးေတြ ျဖဳတ္ပစ္လိုက္သည္။ စိမ္းေၾကာင္တတ္တတ္နဲ႔ရပ္ေနမိသည္။ အက်ႌ ထဘီ ေဘာ္လီ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးပါ အကုန္ခြၽတ္ေပးၿပီးေတာ့ စိမ္းကို ခုတင္ေပၚပတ္လက္လွန္ေစသည္။ ၿပီးေတာ့ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေခါင္းေပၚေျမႇာက္ထားေစသည္။
မမကို ကြၽန္ေတာ္ ႀကိဳးမတုပ္ထားဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ ဘာလုပ္လုပ္မမ ဒီအေနအထားအတိုင္း ၿငိမ္ခံရမယ္ေနာ္...။
မင္းေနာင္က အမိန္႔ေပးေတာ့ စိမ္းက ေခါင္းၿငိမ့္လွ်က္ေပါ့ မင္းေနာင္က သူ႔အိတ္ထဲက ကိရိယာေလးထုတ္ကာ စိမ္းဂ်ိဳင္းသားကို တို႔လိုက္သည္။ ေဖ်ာက္ကနဲအသံနဲ႔အတူ စိမ္းတြန္႔ကနဲဖစ္သြားကာ လက္ကို ႐ုပ္လိုက္မိသည္။ ၿပီးမွသတိရကာ နဂို အေနအထားအတိုင္းျပန္ထားလိုက္သည္။
မင္းေနာင္ရဲ႕လက္ထဲမွာ က်င္စက္ အေသးေလး.....။
ရင္သားႏုႏုကို တစ္ေဖ်ာက္ေဖ်ာက္နဲ႔ ဒုကၡေပးေနေသာ က်င္စက္ေၾကာင့္ စိမ္း လက္ႏွစ္ဖက္ကို ထပ္ထားရမွ အခ်င္းခ်င္းစုပ္ကိုင္ထားမိသည္။ေအာ္လဲမေအာ္ျဖစ္။ စိတ္ကို ခ်ဳပ္တီးက ကိုယ္အေနအထားကို မပ်က္ေအာင္ထိန္းေနရသည္။
ေနာက္ေတာ့ စိမ္းရဲ႕ ပိပိနဲ႔ အနီးတစ္ဝိုက္ဟာ က်င္စက္ရဲ႕ဒဏ္ကို ခံစားရၿပီး အေရၾကဥ္တစ္ခ်ိဳ႕ထြက္လာကာ ေမြ႕ရစိုသြားၿပီး သူမလည္း ေမာပန္းကာ ေျခကုန္လက္ပန္းက်သြားသည္။ ရၿပီ မမ....မမေတာ္တယ္ ဟု ခ်ီးက်ဴးသံႏွင့္ ႏွဖူးေပၚ အနမ္းတစ္ပြင့္က်လာမွ စိမ္းလက္ႏွစ္ဖက္ကို ျပန္ခ်ကာ ထထိုင္မိသည္။ မင္းေနာင္က မေန႔ကကဲ့သို႔ပင္ ေပြ႕ဖက္ေပးထားသည္။ မရည္႐ြယ္ပါပဲ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္စုံ ထိေတြ႕ျဖစ္သြားသည္။
ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့(ဆင္ဆာ)😝😝😝
မနက္ေရာက္ေတာ့စိမ္းတစ္ေယာက္ တစ္ကိုယ္လုံး ေညာင္းခ်ိနာက်င္ေနသည္။ ညက်ျဖစ္ပ်က္သြားတဲ့ ကိစၥအတြက္မ်က္ႏွာပူသလိုျဖစ္ေနသည္။ ခရီးက ျပန္လာေသာ ေက်ာ္စိုးသက္နဲ႔လည္း မ်က္ႏွာခ်င္း မဆိုင္ျဖစ္ေအာင္ ေနေနမိသည္။ ထုံးစံအတိုင္း အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ေရမိုးခ်ိဳးျပင္ဆင္ၿပီး ေက်ာင္းကို သြားရျပန္သည္။
စိမ္း ေက်ာင္းက တာဝန္ေတြကို လုပ္ေဆာင္ေနတုန္း ႐ုံးက စာေရာက္လာသည္။ သူမနယ္ေျပာင္းဖို႔စာတင္ထားသည္ေလ...။ ရန္ကုန္မွာ ေနရတာ အဆင္ေျပသည္ဆိုေပမဲ့နယ္ဘက္ဆင္းကာ စာသင္ခ်င္စိတ္ကေလးရွိသည္ေလ။ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ရွိရာျပန္လာသည္။ မင္းေနာင္ေတာ့မရွိ....... ။ ၁၀တန္းကို ကပ္သပ္ေအာင္ထားသျဖင့္ သူမတို႔ေမာင္ႏွမ ကေက်ာင္းဆက္ထားေပးထားသည္။ ျမန္မာစာေမဂ်ာနဲ႔ေပါ့......။
ေက်ာ္စိုးသက္ကေတာ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ထိုင္ဖက္ေနသည္။ သူ႔ကိုေတြ႕ေတာ့ လွမ္းၿပဳံးျပသည္။ သူမလဲ ျပန္ၿပဳံးျပျဖစ္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ေရခ်ိဳးအဝတ္အစားလဲ ၿပီး အိမ္အလုပ္လုပ္စရာရွိသည္မ်ားကို လုပ္ကာ ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ သုံးေယာက္သားတိုင္ပင္ၾကသည္။
ေက်ာ္စိုးသက္က သိပ္မထူးျခားေပမဲ့ မင္းေနာင္ကေတာ့ မ်က္ႏွာမေကာင္း ။ စိမ္းရဲ႕စိတ္ထဲလဲ ဝမ္းနည္းသလိုခံစားရသည္။ ေက်ာ္စိုးသက္ကလည္း ႏိုင္ငံျခားမွာ ပညာသြားသင္ဖို႔ စီစဥ္ထားသည္မို႔ မင္းေနာင္အတြက္တိုင္ပင္ရျပန္သည္။
ႏိုဝင္ဘာလ ၂၉ရက္ည
မင္းေနာင္တစ္ေယာက္ သီခ်င္းနားေထာင္ရင္းမနက္ျဖန္အတြက္စိတ္ေမာေနသည္။ ေဒါက္ေဒါက္....... တံခါးေခါက္သံေၾကာင္ဖုန္းကို ခ်ၿပီး တံခါးငြားဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ အခန္းဝမွာ ရပ္ေနသူက စိမ္း...။
ေနာင္ မင္းငါ့ကို မႏႈတ္ဆက္ခ်င္ဘူးလား....။
မင္းေနာင္ေခါင္းငုံထားမိသည္။ မနက္ျဖန္ သူမအေဝးကို ထြက္ခြားသြားေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ အသိေၾကာင့္ ရင္ခြင္ဟာ နာက်င္ရသည္။
စိမ္းက လက္ေကာက္ဝတ္ေလးႏွစ္ဖက္ကို ပူးကာ သူ႔ေရွ႕ထိုးေပးသည္။ မင္းေနာင္က ေမာ့ၾကည့္သည္။ ေနာက္ေခါင္းကို ုျဖည္းညႇင္းစြာခါသည္။ စိမ္းက သူ႔ကို ေက်ာေပးကာ လက္ကေလးေတြကို ေနာက္ပစ္ေပးလိုက္သည္။ မင္းေနာင္က အံဆြဲထဲက မီးတိပ္အနက္ေရာင္ေလးကိုယူကာ သူမလက္ေကာက္ဝတ္ေတြကို တုပ္ေႏွာင္လိုက္သည္။ ေနာက္စိမ္းကို အဝတ္အစားဗီဒိုေရွ႕က မွန္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရပ္ခိုင္းကာ မ်က္စိမွိတ္ခိုင္းထားသည္။ ထို႔ေနာက္ မင္းေနာင္က သူ႔လြယ္အိတ္ထဲက တစ္စုံတစ္ရာကို ထုတ္ယူကာ စိမ္းရဲ႕ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့မွာ ဆင္ေပးသည္။ စိမ္းကို ဝတ္ေပးရင္းမွန္ထဲမွာ ၾကည့္မိေတာ့ ထုံးစံအတိုင္းတည္ၿငိမ္သူမမက ရင္ဖုံးအက်ႌစိမ္းႏုေရာင္နဲ႔ ထဘီ အစိမ္းေရာင္ကို ဝတ္ထားသည္။ ခႏၶာကိုယ္အလွက ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ႏွင့္ ေပၚလြင္လွပေနသည္။ ဖားလ်ားခ်ထားေသာ ေခါင္းေလွ်ာ္ပီးစ ဆံပင္ရွည္ေတြဆီက ရွန္ပူနံသင္းသင္းရေနသည္။
ရၿပီ မမ.....
စိမ္း မ်က္လုံးေလး အသာဖြင့္ၾကည့္သည္။ သူမရဲလည္ပင္းမွာ လည္ဆြဲငယ္ကေလး ။ လည္ဆြဲပင္မဲ့ လည္ပင္းမွာ တစ္တစ္ေလးျဖစ္ေနသျဖင့္ လည္ပတ္ပိုဆန္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေလာ့ကတ္ေနရာမွာ Sလို႔ေရးထားတဲ့ဆြဲပါးေလးနဲ႔.....။
Happy birthday မမ
စိမ္းတစ္အံ့တစ္ေအာ္လွည့္ၾကည့္ရွာသည္။ သူမအၿမဲတန္းလိုလို ေမ့ေနမိေသာ သူမေမြးေန႔ ။ ဒီေန႔ပဲ။ သူမ ဝမိးသာစိတ္ေၾကာင့္ မင္းေနာင္ကို ေပြ႕ဖက္လိုက္ခ်င္ေပမဲ့ လက္ႏွစ္ဖက္လုံး တိပ္နဲ႔ အခ်ည္ခံထားရသျဖင့္ မင္းေနာင္ရဲ႕ ေပြ႕ဖက္ျခင္းကိုသာ ခံလိုက္ရသည္။
ေက်းဇူးပါရွင့္
ဝတၱရားအရ မဟုတ္တဲ့စကားပါ။ သူသိလိမ့္မည္ဟု စိမ္းထင္ပါသည္။ ငါအၿမဲတမ္းဝတ္ထားရမွာလား......။ စိမ္းရဲ႕ အေမးကို မင္းေနာင္က ေခါင္းခါျပတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို သတိရတဲ့ အခါမ်ိဳးမွထုတ္ဝတ္ေပါ့.......။
ေျပာၿပီး စိမ္းရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးကို ငုံ႔နမ္းသည္။ ၿပီးေတာ့ စိမ္းကို သူခုတင္ေပၚ ပတ္လက္ကေလးျဖစ္ေအာင္တြန္းခ်လိုက္သည္။ မင္းေနာင္ရဲ႕ အခန္းေရွ႕မွာ နံရံကို မွီၿပီး အထဲက စကားေတြ ေခ်ာင္းနားေထာင္(မွားလို႔) ေပၚတင္နားေထာင္ေနတဲ့ ေက်ာ္စိုးသက္ ၿပဳံးကာ ေအာက္ထပ္ျပန္ဆင္းခဲ့သည္။
လက္ယာ
#ၿပီးပါၿပီ...။
